Two Worlds Review

Mensen versus orks
Voordat ik daar een antwoord op ga geven, zullen we even het verhaal van het spel doorlopen. Deze is helaas niet heel bijzonder, maar ook niet slecht. Het gebeuren speelt zich af in het land van Antaloor, waar de mensen en orks driehonderd jaar geleden een grote oorlog hebben uitgevochten. Natuurlijk overwon ons soort, en de god van de vijand, Aziraal, werd in een magische tombe gegooid om daar voor eeuwig te blijven liggen. Helaas kwamen enkele dwergen deze plek tegen terwijl ze vrolijk aan het graven waren naar delfstoffen, en dit is natuurlijk niet goed voor de relatie tussen de mensen en orks.

Jij speelt een normale koopman, die probeert zijn zusje te redden, maar uiteindelijk de wereld van Aziraal zal moeten redden. Natuurlijk kun je, net als in alle RPGs met een open wereld, gewoon het verhaal volgen. Leuker is altijd om zelf ook een beetje rond te wandelen en opdrachten te doen en monsters te doden. En je zult wel flink wat opdrachten moeten afmaken om genoeg ervaring op te doen, en zo een hoger level te bereiken. De vijanden blijven namelijk altijd even sterk, en passen zich niet aan jouw level aan.

Hak erop los
Het vechten in het spel is lekker simpel gehouden. Je kunt wel combo’s maken, maar meestal komt het er gewoon op neer dat je doorslaat en button-bashed totdat de tegenstander op de grond ligt. Het gebruik van magie gaat net zo makkelijk, en is snel tussendoor te gebruiken. Dit betekend echter niet dat het spel zelf simpel is, want de vijanden zullen zeker goed tegenstand bieden. Als je op een hogere moeilijkheidsgraad speelt zul je dan ook heel wat aanvallen moeten ontwijken. Zet hem dus gewoon op easy, want dat is al uitdagend genoeg.

De vijanden waar je tegen vecht zijn helaas niet al te origineel, en je komt vaak dezelfde soorten tegen. Je zult meer dan eens het gevoel hebben dat je gewoon de hele tijd dezelfde wolven en beren bevecht. En omdat deze dieren zich niet aan jouw level aanpassen, zijn ze al na een uurtje heel makkelijk te verslaan, en meer irritant dan uitdagend. De orks, dwergen, lopende skeletten en draken zijn leuker om tegen te vechten, maar ook hier is er helaas niet al teveel variatie in uiterlijk.

De opdrachten zijn gelukkig heel wat gevarieerder, en er zijn er ook honderden van. Verspreid over de hele wereld kom je mensen tegen die hulp nodig hebben, en zo zul je pakketjes moeten bezorgen, moorden oplossen (of plegen), dingen stelen, kruiden verzamelen en meer. Om snel van opdracht tot opdracht te komen is er een handig systeempje in het spel dat aangeeft of iemand iets interessants te melden heeft. Bij een groen icoontje heb je wat aan ze, en anders niet. De gesprekken met de NPCs zijn helaas bijna allemaal hetzelfde, en al snel zul je hele stukken overslaan omdat je het toch allemaal al hebt gehoord.

De kleine lettertjes
En daardoor komen we gelijk bij een andere tegenvaller. De tekst is namelijk zo klein dat je echt je best moet doen om het te kunnen lezen. Hetzelfde geld voor de icoontjes op de map, waardoor je snel zult verdwalen omdat het zo onduidelijk is aangegeven. Het lijkt erop dat het spel echt voor de PC is ontwikkeld, en later alle menuutjes maar snel zijn aangepast voor de console. Een groot minpunt.

Online multiplayer
Wat Two Worlds moest onderscheiden van de andere RPGs was de multiplayer. Helaas is ook dit punt net niet goed uitgewerkt. Er is namelijk geen coop, maar slechts een deathmatch, die nog saaier is door de simpele hack-and-slash gevechten. En ook de verbinding is meestal niet al te best, dus hou het in dit spel maar bij de single player.

Grafische minpuntjes
Grafisch ziet het er allemaal netjes uit, maar het is niet speciaal. De natuur is mooi in beeld gebracht, de steden en dorpjes ogen goed, en ook de monsters en personages zien er netjes uit. De frame-rate is een ander verhaal. Deze wil nog weleens haperen, en soms komen er laadtijden tussendoor waardoor het spel even pauzeert. Het is niet storend, maar wel jammer.

Conclusie
En daar komt het in Two Worlds eigenlijk allemaal op neer. Het vechten gaat aardig, de graphics zijn netjes, het verhaal is niet slecht, maar het schiet allemaal net wat te kort. Ben je een grote RPG fan, haal 'm dan in huis, maar anders kun je Two Worlds lekker laten liggen.