Turning Point: Fall of Liberty Review

Turning Point: Fall of Liberty is een game van de makers van Call of Duty: Finest Hour. Kan deze shooter hetzelfde niveau halen?

Wat als?
Na een aantal jaren overspoeld te zijn met WOII-shooters, was het de laatste tijd redelijk rustig. Toen bij ons het bericht binnen kwam dat er weer een game uit zou gaan komen met deze oorlog als uitgangspunt waren wij dan ook niet erg enthousiast, was deze oorlog niet al genoeg uitgemolken? Maar, zo wist Codemasters ons te vertellen, deze game zou ánders zijn. In Turning Point: Fall of Liberty hebben de Duitsers de oorlog wél gewonnen, en hebben ze de V.S. overgenomen. Nadat jij als bouwvakker in New York bezig bent en er ineens een aanval volgt, sprint je van de steigers af, grijp je een wapen en ga je aan de slag als verzetsstrijder! Hoopvol stopte ik dan ook de reviewcopy in mijn console...

Onder de maat
Om maar meteen met de deur in huis te vallen, deze game is ónder de middelmaat. Codemasters blies hoog van de toren en had het over "fantastisch realistische gameplay" en "één van de meest intensieve oorlogservaringen ooit," maar Turning Point doet helaas meer fout dan goed. Neem bijvoorbeeld de graphics, voor de release waren er best aardige plaatjes te zien van de game. In-game is het echter een grote teleurstelling. Grafisch voelt de game oud aan, af en toe krijg je gewoon het gevoel dat je per ongeluk een Playstation 2-disc in je console hebt gestopt.

Ook op andere gebieden is het spel gedateerd. Zo zijn je vijanden ongeveer even intelligent als Bonnie St. Claire, het is mogelijk om secondenlang oog in oog te staan met een Nazi-strijder, terwijl er niks gebeurt. Pas als jíj schiet, schieten zij terug. Vijanden die ineens superkrachten krijgen en granaatontploffingen op 20 cm afstand overleven dragen ook niet bij aan het realisme in het spel, wat toch één van de vlaggenschepen van Turning Point moest worden.

Denk verder aan gevechten met tegenstanders die op 3 meter afstand staan en geen kogel in je richting kunnen krijgen, of onzichtbare muren, die op sommige punten duidelijk te merken zijn. Sinds wanneer kunnen kogels niet door de spijlen van tralies heen? Van interactieve omgevingen schijnt de ontwikkelaar ook nog nooit te hebben gehoord, slechts heel af en toe zal er een auto of een benzineton ontploffen. Het merendeel van de tijd gebeurt er niks met de kogels die je richting auto's en andere voorwerpen vuurt.

Stalen parachutes
Scripted events hoeven geen probleem te zijn, onder andere Call of Duty zit vol met spectaculaire bomaanslagen en luchtaanvallen die pas beginnen als jij langs een bepaald punt loopt. Ook in Turning Point: Fall of Liberty zitten deze event, in deze game is het echter érg storend, de scripted events zijn met geen mogelijkheid te beinvloeden. Zo zullen aan het begin van de game Nazi-strijders via parachutes New York proberen over te nemen. Op dat moment sta jij bovenop een gebouw met een geweer in je handen, dan bedenk je natuurlijk om de parachutes lek te schieten zodat je vijanden te pletter storten, of ze gewoon vanuit de lucht te beschieten. Vergeet het maar, dit gaat niet lukken, ze zullen op geen enkele manier reageren op je spervuur. Slechts één van de vele voorbeelden van de storende scripted events in Turning Point. Erg frustrerend, omdat je hierdoor vaak gewoon niet op je intuïtie of eigen denkvermogen kunt afgaan, maar het zult moeten doen op de manier waarop de ontwikkelaar van de game het had bedacht.

Wel een leuk idee van de ontwikkelaar was het gevechtssysteem dat ze voor Turning Point: Fall of Liberty hadden bedacht. Door naar de vijand toe te lopen, en dan op de gevechts-knop te drukken zou je spectaculaire vechtpartijen krijgen. Het systeem is echter zéér beperkt, je kunt maar uit een aantal acties kiezen en die worden dan op geen enkele manier uitgediept. Het is bijvoorbeeld mogelijk om iemand als menselijk schild te gebruiken, maar dit is nagenoeg nutteloos in Turning Point.

Een kortstondig avontuur
Een ander punt waarop deze game tekort schiet is de replay-waarde. Als je je eenmaal door de single player hebt geworsteld en ervoor hebt gezorgd dat Amerika weer vrij is, zul je waarschijnlijk weinig zin hebben om Turning Point opnieuw te spelen. Iets dat de game nog een beetje de moeite waard zou kunnen maken zou dan de multiplayer zijn. Je voelt het misschien al aankomen, ook hierin niets revolutionairs. Natuurlijk heeft de shooter een online-gedeelte waarin je het kunt opnemen tegen andere verzetsstrijders, deze is echter zéér beperkt. Slechts twee gamemodes telt het online-gedeelte van Turning Point, namelijk Deathmatch en Team Deathmatch. Ook zijn er maar 4 maps beschikbaar, waar je met maximaal 16 spelers op kunt strijden. Een splitscreen-mode zit niet in de game verwerkt, de enige manier waarop je offline tegen anderen kunt strijden is via een LAN-verbinding.

Eén van de weinige dingen die door de beugel kunnen is het geluid. De soundtrack is dan ook geproduceerd door videogame-, tv- en filmcomponist Michael Giacchino, een grote naam in het wereldje. Tijdens het spelen zul je kunnen genieten van bombastische muziek, die een beetje doet denken aan de muziek uit Call of Duty. De geluiden van de geweren en andere voorwerpen zijn iets minder spectaculair, maar kunnen er zeker mee door.

Conclusie
Wat er over blijft? Het gevoel dat hier véél meer in had gezeten. Er is veel geld besteed aan de reclame rond dit spel en de muziek die in het spel zit, maar dit hadden ze beter kunnen stoppen in de game zelf. Middelmatige graphics, een slechte A.I., bugs en een korte levensduur zorgen ervoor dat Turning Point een teleurstelling is, waar de soundtrack en het verhaal niks aan kunnen veranderen. Dit maakt Turning Point dan ook een game die je het best kunt vermijden, wellicht kun je erover nadenken als de game eenmaal voor een hele lage prijs in de budgetbak is beland.