TRON: Evolution Review

In 1982 was TRON een heuse cultfilm, waarin de echte wereld zoals wij die kennen vermengd werd met de gamewereld. Nu is de wereld van TRON terug in een nieuwe film, maar eerst een game om de twee films aan elkaar te lijmen. Is de computer waarin de wereld van TRON zich begeeft daarentegen wel met zijn tijd meegegaan?

28 jaar later
In het originele verhaal wordt Kevin Flynn, een gameontwikkelaar, per ongeluk in een computer gezogen en leeft daar dus tussen verschillende computerprogramma’s genaamd ISO’s. Als de beveiligingsprogramma’s van de computer erachter komen dat hij als software nutteloos is, begint voor hem een strijd om leven en dood. Nu 28 jaar later, komt het vervolg op de, destijds zo populaire, cultfilm met als doel de franchise weer net zo populair te maken als toen.

TRON: Evolution borduurt verder op het originele verhaal en fungeert als brug tussen de twee films. Als je de eerste film dus nog niet gezien hebt, kun je de game beter nog niet spelen, want dan zul je het verhaal in het begin niet snappen. Je kruipt in de huid van de systeemmonitor en het virusprogramma Clu is druk bezig The Grid, de wereld waarin de game zich afspeelt, over te nemen. Jij moet hem gaan stoppen en dit doe je door diverse programma’s te vernietigen en jezelf te verplaatsen door The Grid.

Jezelf modden
Natuurlijk heb je hierbij hulpmiddelen. Je hebt namelijk een ‘Disk’ bij je, waarmee je kunt gooien of slaan om zo de programma’s richting de prullenbak te bonjouren en je hebt de beschikking over een aantal combo’s, om de afwisseling bij het vechten er een beetje in te houden. Dit laatste is goed uitgewerkt, want je moet soms je combo’s wel gebruiken om een vijand te mollen.

Toch heeft TRON ook hier een knelpunt, want de besturing wil niet altijd even lekker reageren en de camera werkt ook niet altijd even goed mee. Zo kan het zijn dat je met vier programma’s aan het knokken bent en de camera ineens omdraait omdat je een andere richting op beweegt. Dan krijg je dus vier Disks in je nek en is het Ctrl-Alt-Delete, afgelopen met je verhaal.

Onderweg kom je gelukkig diverse dingen tegen die dit voorkomen, zoals energiebalken die je leven bijvullen, maar ook bepaalde punten die jouw Diskenergie bijvullen zodat je weer speciale aanvallen kunt doen. Ook zijn er de Diskpunten, waar je jezelf aan kunt passen met systeemupgrades. Naarmate het spel vordert, zul je namelijk ervaring opdoen en daardoor geheugen vrijspelen. Dit geheugen kun je dan weer gebruiken om je Disk te modden of jezelf sterker te maken om in The Grid weer wat langer op de been te kunnen blijven.

Blauw scherm
The Grid is lekker opgepoetst en oogt een stuk beter dan jaren geleden. De stad ademt echt de sfeer die TRON jaren geleden al heeft neergezet en dat heeft Disney mooi in elkaar geknutseld. Toch lijkt het alsof de computer waarin je je bevindt niet echt de tand des tijds heeft doorstaan, want de animaties van de personages verlopen soms wat stroef en houterig. Zelfs in de filmpjes in de game is dit terug te zien, hoewel deze wel erg fraai uitgewerkt zijn. Jouw personage en andere belangrijke karakters zijn daarentegen wel weer goed uitgewerkt. Ze bevatten meestal de stemmen van de originele acteurs, die de soundtrack van Daft Punk, die overigens hetzelfde is als in de film, goed aanvullen.

Wat wel direct opvalt in de game is dat alles in blauwe, gele, rode en oranje tinten gemaakt is, wat wel perfect overeenkomt met de sfeer in de film, maar op den duur een beetje je neus uitkomt. Toch heeft Disney er alles aan gedaan om de omgevingen van elkaar te onderscheiden. Dit, door overal bankjes en andere voorwerpen neer te zetten, die je als opstapje of schans kunt gebruiken om hogerop in de omgeving te komen.

Ook zie je overal magneten die je kunt gebruiken om jezelf omhoog te trekken. Al deze dingen gebruik je veelvuldig in de game en je bent eigenlijk constant aan het klimmen en aan het freerunnen. Je zou bijna denken dat Disney een futuristische rip-off van de Prince of Persia games heeft gemaakt, maar dan moet je ineens weer op een motor of in een tank rijden. Jammer genoeg zijn dit relatief weinig en vaak maar korte momenten, maar ze zorgen wel voor wat afwisseling tijdens het spelen.

Naadloos tussen single- en multiplayer modi schakelen
Iets waar TRON zeker voor geroemd mag worden is de naadloze overschakeling van de single- naar multiplayer modi. Als je namelijk de singleplayer modus even beu bent, kun je in een paar seconden overschakelen naar de multiplayer modi via een diskstation. Er zijn verschillende multiplayer modi beschikbaar waaronder Deathmatch, Team Deathmatch en Capture the Flag.

De ervaring die je in het verhaal opgedaan hebt, neem je ook mee naar de multiplayer modi en andersom. Op deze manier word je dus sterker bij alles wat je doet in de game, wat erg goed bedacht is van Disney. Wat wel erg jammer is, is dat de multiplayer modi waarbij je elkaar af moet maken één grote chaos zijn, waarbij het eigenlijk niet veel uitmaakt wat je doet. Dit wordt dan weer goed gemaakt door de modi waarbij je op je lightcycle zit, die net zo chaotisch zijn, maar waarbij je wel wat meer controle lijkt te hebben over wat er nou precies gebeurt.

Niet helemaal up-to-date
TRON is een game die zeker beter scoort dan de gemiddelde filmgame. Dit komt door de vrijheid die Disney heeft gecreëerd door het verhaal tussen de films in te plaatsen. Als je het verhaal uit de eerste film niet kent, mis je alleen wel de hele clue van het spel, wat erg jammer is. Ook ontbreekt het de game aan afwerking en had de besturing wat meer verfijnd mogen worden. De game wordt veelal gespeeld in een blauwe omgeving die uiteindelijk vervelend begint te worden, maar wel de sfeer uit de film van je scherm af laat druipen en de multiplayer modi sluiten naadloos op de singleplayer modus aan. Uiteindelijk is TRON een leuke, goed te volgen game geworden voor degenen die de film kennen en over het algemeen is de game redelijk voor deze tijd.