Trine 2: Director's Cut Review

Als je de elementen water, vuur, zwaartekracht en magie bundelt, dan kun je weleens een magisch concept te pakken hebben. Laat dat nou net de formule zijn die Trine 2 hanteert. Dat het een goede formule is, weten we al uit de eerdere recensie. Ditmaal is ook de Wii U aan de beurt voor een betoverende wereld. Welkom in de wereld van Trine 2: Director’s Cut.

Trine 2 verscheen op 7 december 2011 voor de PC, waarna twee weken later de Xbox 360 versie uitkwam. Een voor de PlayStation 3 volgde nog weer later. De versie uit 2011 zorgde voor een keurig cijfer in onze recensie, namelijk een acht. In Trine 2 (Director’s Cut) staan dezelfde drie personages centraal als deel een. Zo is er een tovenaar (Amadeus), een ridder (Pontius) en een dief (Zoya). Aan jou de taak, in je uppie of samen met een of twee vrienden de game te doorlopen. Er is offline en online co-op ondersteuning. Hoe dan ook, het avontuur draait om het redden van een prinses. Dat zo’n simpele formule succesvol kan zijn, heeft de Mario franchise al ruimschoots bewezen. Waar Bowser, Mario het leven zuur maakt, wordt Trine 2 geterroriseerd door een heks.

Kleurrijk avontuur
Trine 2 is een betoverend en kleurrijk avontuur waarin elk level een pareltje op zichzelf is. Hoe mooi elke wereld er ook uitziet en hoe vaak je ook het gevoel hebt naar een schilderijtje te kijken, elke keer geldt toch maar een ding: schijn bedriegt. De levels van Trine 2 zitten vol met vijanden die jouw leven willen ontnemen en ze zitten vol met obstakels die je de weg naar een overwinning zullen dwarsbomen. Elk level draait dan ook om vechten, klauteren, puzzelen en vooral samenwerken.

Samenwerken
Samenwerken is een pre. Elk karakter bevat namelijk zijn of haar eigen speciale vaardigheid, vaardigheden die je gaandeweg kunt upgraden door allerlei loot die jij verzamelt. De ridder is zeer krachtig en kan met zijn bijl en zwaard met veel kracht en grof geweld vijanden en onnodige obstakels een klap geven. De tovenaar is daarentegen lichamelijk zwak, maar met zijn brein weet hij veel mooie puzzels op te lossen en objecten te verschuiven. Hij tovert regelmatig een ladder uit zijn broekzak of vindt het nodig een krat ergens neer te zetten om een stapje verder te komen. Tot slot is de dief zeer behendig. Zij kan met pijl en boog vijanden van een afstandje neerschieten maar ook aan veel houten dingen hangen om als die manier als een (vrouwelijke!) Spidey vooruit te stuwen in een level. De kracht van Trine 2, zit naast de schoonheid, in deze mooie wisselwerking tussen de drie personages.

Je zult tijdens het spelen merken dat er soms meerdere wegen naar Rome leiden en dan is het maar net op voor manier jij de game het lekkerste vindt spelen. Moeilijk wordt het echter nooit, wat dat betreft is deel twee misschien wel meer toegankelijk gemaakt voor een breder publiek in vergelijking met het eerste deel. Toch mag dit de pret niet drukken. Het is wel zo dat hoe verder je komt, hoe meer uitdaging er volgt. Zoals gezegd zit er een co-op ondersteuning in. Drie centrale karakters vraagt eigenlijk om een co-op voor drie personen. Laat nou net die ondersteuning aanwezig zijn in Trine 2. Of je nu op de bank wilt spelen of online, het kan allemaal. En daarmee wordt toch maar mooi bewezen wat voor kwaliteiten de Wii U kan benutten en in dit geval dus ook doet. Ga je online, dan kun je via een simpel snel systeem zo met anderen meespelen. Het online gedeelte op de Wii U komt goed uit de verf.

Soepele besturing
De Wii U laat zich uiteraard iets anders bedienen dan de reeds verschenen versie, beter zelfs. Als je co-op speelt kun je gebruikmaken van Wiimotes (later volgt er nog Wii U Pro Controller ondersteuning!), dat is niet zo bijzonder. De kracht zit echt in de GamePad. De tovenaar moet objecten tekenen en verschuiven om verder te kunnen komen. Regelmatig is er een ladder nodig om op te kunnen staan om niet in de stekels te belanden. Met de Wii U is het een kwestie van snel iets op het touchscreen tekenen waarna je binnen enkele seconden klaar bent. Die besturing werkt zo ontzettend goed en is echt een grote meerwaarde ten opzichte van de eerder verschenen versies. Met de thumbstick kon je ook wel tekenen, maar soms ging dit net niet goed. Bij de Wii U lukt het perfect. Trine 2: Director’s Cut doet qua besturing alles goed, waar die andere game die ook draait om een prinses, alles op dit vlak liet liggen. Al is het wel zo dat qua dief en ridder je waarschijnlijk nog steeds sneller naar de knoppen grijpt dan het touchscreen gebruikt.

Zodra jij van actie houdt en een betoverende wereld met puzzels, dan moet je Trine 2 zonder twijfel kopen. Bovendien is deze versie toffer dan eerder versies, omdat het de meeste content aanbiedt. Niet alleen zijn er de standaard levels, ook zijn er nog zes extra levels, de zogeheten Goblin Menace content. In deze levels, die natuurlijk dezelfde tendens voortzetten als de eerdere levels, zitten nieuwe vaardigheden voor de karakters en nieuwe omgevingen waaronder woestijn en besneeuwde bergen. Weet jij bovendien een aantal verstopte schatten te vinden, dan speel je nog een exclusief level op de Wii U vrij. Wat dat betreft biedt de game dan ook vermaak voor uren. Al was het misschien leuker geweest als er naast de singleplayer nog wat meer te beleven viel. Een extra modus had de game niet misstaan.

Hulde voor Frozenbyte!
Zonder twijfel is Trine 2: Director’s Cut de beste game die de Wii U momenteel te bieden heeft. Het mag dan ‘slechts’ een downloadbare titel bevatten en zelfs nog deels een port, dat neemt niet weg dat je met deze supermooie game goud in handen hebt. Trine 2 biedt een fantastisch avontuur in een magische wereld met uren vol plezier. De GamePad wordt daarnaast zeer goed benut en daardoor zorgt Trine 2 er voor dat dit avontuur, waarin het redden van een prinses centraal staat, epischer is dan Super Mario Bros. U. En wees nou eerlijk: als je op een nieuwe console, meteen de wereldberoemde loodgieter kan verslaan, dan kom je van goeden huize. Hulde dus voor het Finse Frozenbyte!