Toy Story 4 Review - Spork Story: het avontuur van de suicidale spork

Je favoriete speelgoed is terug in Toy Story 4. Of moeten we deze nieuwe film ‘Spork Story’ noemen? Negen jaar lang hebben fans op dit speelse nieuwe avontuur moeten wachten. Wat ze terugkrijgen: de boodschap dat een suïcidale spork ook speelgoed is. De Toy Story 4 review neemt deze maffe vertoning eens onder de loep.

Hoe bizar de spork ook klinkt, deze film valt sowieso al op tussen alle live action films die Disney uit haar fabriek laat rollen. Het voelt goed om dat geanimeerde kinderspeelgoed terug te zien. Ondanks het kinderlijke imago van animatie, zit de film al snel vol knipoogjes voor volwassenen. Het is wat je gewend bent van de serie: een evaring voor heel het gezin. Ook nu zullen ouders zeggen dat ze het voor de kleinsten doen, maar wie houden ze dan voor de gek? Enkel zichzelf! Mensen willen namelijk wederom die nostalgisch kick ervaren!

Want na die negen jaar radiostilte rondom je favoriete speelgoed, realiseer jij je opnieuw dat je aan Woody een echte vriend hebt gehad. In dit fantasierijke avontuur zul je opnieuw wegsmelten voor zijn gouden hartje. Ondanks dat hij Bonnies afdankertje is geworden, heeft hij er alles voor over om haar gelukkig te maken. Ook als hij aan de kant wordt gezet omdat Bonnie een nieuw vriendje heeft gemaakt. Ja, letterlijk gemaakt! Want uit een spork, houten ijsstokjes, kauwgom en wat ander gefreubel wordt de spork Sporky geboren. Al snel blijkt dat dure actiefiguren niet nodig zijn als je net zo heerlijk met je onfrisse eigen afval kunt spelen.

Sporky mag dan wat ranzig zijn, vanaf dan is het wel Bonnies favoriete speelgoed. Dit levert geestige momenten op, want Sporky voelt er veel meer voor om zelf in de vuilnisbak rond te rollen. Grappig, toch is het een nieuwe benadering op een verhaallijn die we ooit eerder in Toy Story voorbij zagen komen. Deze film is het is niet Buzz Lightyear die uit zijn hoofd moet worden gepraat dat hij een ‘space ranger’ is. Dit keer krijgt cowboy Woody de taak om een spork te vertellen dat hij meer is dan enkel een stuk afval. Sporky: "ik ben dus Bonnies afval?"

Sporky ziet niet in hoe gelukkig hij Bonnie maakt en waggelt op zijn stokjes weg. Een duistere tweedehands winkel wordt vanaf dat moment het decor voor een groot deel van de film. Hier leren we nieuwe speelgoedfiguren kennen die jarenlang op de plank blijven staan, omdat niemand ze mee naar huis neemt. Een van die figuren is de 'schattige' Babyborn-achtige pop Gaby Gaby. Niemand wil haar hebben en zij denkt dat het komt omdat haar stemkastje niet werkt. Haar harteloze poppenlijfje verlangt naar die van Woody. Die werkt wel. Ze krijgt hierbij hulp van handlangers, die net kindvriendelijk gemaakte Dead Silence poppen zijn.

Veel van de nieuwe personages brengen een duister tintje met zich mee. Neem twee knuffels, een vogel en een beer, die aan elkaar vastzitten. Hoewel de beesten er nog zo schattig uitzien, hebben ze eigenlijk hele duistere gedachten door hun pluizige lijfje lopen. Dit blijkt wel weer als ze onze speelgoedvrienden helpen met het stelen van sleutels. De pluche beesten zijn niet kleinzerig. Ze denken tientallen scenario uit en elke eindigt met hoe zij genadeloos de ogen van een oud vrouwtje proberen uit te krabben. Bekentenis: je wordt kostelijk vermaakt.

Naast hun wat duistere humor, krijgen andere personages de ruimte om screentijd met wat onschuldigere grappen te vullen. Voornamelijk Buzz Lightyear komt als bijrolletje toch wel leuk uit de verf. Dit keer leert hij van Woody om naar het stemmetje in zijn hoofd te luisteren. Dat stemmetje activeert hij door de knoppen op zijn borst in te drukken. Al snel neemt hij dan de voor ingesproken zinnetjes die op zijn speelgoedchip staan, als waarheid aan. Dit zorgt voor een hoop hilarische momenten waarbij je jezelf helemaal schor zou kunnen lachen.

Sowieso zit deze film vol met een heleboel humor. Misschien is die maffe Spork nog wel het lachwekkendst van alle nieuwe personages. Een emotionele snaar wordt geraakt als hij is gescheiden van Woody: “Ik kende hem al mijn hele leven.” Je begint met hem mee te leven, tot hij er iets anders aan toevoegt: “twee dagen.” Sowieso weet Toy Story 4 een prachtige balans te geven tussen humor en tissue-modus. Tussen al het lachen door zijn er namelijk momenten die je als kijker echt zullen raken. Neem het einde van de film, wat uiteindelijk zo mooi is geschreven dat het als een mooi einde voelt voor de complete Toy Story-reeks.

Maar tussen het lachen en het snotteren door, is er ook even ruimte om zo nu en dan een gaap te laten vallen. Dit gebeurt voornamelijk in de eerste paar minuten van de film. Er wordt namelijk eerst uitgebreid en treurig de tijd genomen om nog even flink te benadrukken hoe sterk de band tussen Woody en Boo Peep wel niet is. Wat een moment van ontroering moest worden, wordt een moment van verveling. Dit herderinnetje zat niet in de derde film en dat wordt ons op een vrij langdradige wijze nog even aan het begin van de film duidelijk gemaakt.

Gelukkig komt dan snel de vaart erin en wordt het toch een gave film. Door de terugkeer van Boo Peep, wordt al helemaal duidelijk hoeveel meer er tegenwoordig mogelijk is op het gebied van animatie. Al sinds de allereerste minuut is duidelijk hoeveel geloofwaardig Boo Peep na negen jaar plots is geanimeerd als porseleinen figuurtje. Al helemaal wanneer haar arm op een gegeven moment eventjes afbreekt, wordt duidelijk hoe breekbaar deze stoere dame eigenlijk is. De verbeterde animatie brengt nog meer realisme in dit maffe avontuur.

Maar de realiteit blijft: voor sommigen zal Toy Story 4 in een twijfelzone terecht komen. Het verhaal van Toy Story 3 voelde vrij afgerond en dan volgt de terechte vraag: was Toy Story 4 nu echt nodig? Toch klagen we niet dat we opnieuw op avontuur mogen met enkele van de gaafste stukken speelgoed die er bestaan. Disney Pixar laat duidelijk zien dat ze weet hoe je een verrassende klassieker maakt! Negen jaar geleden had niemand verwacht dat het vierde deel 'Spork Story' zou worden. Maar een suïcidale spork pakt verrassend goed uit.

Toy Story 4 wil je niet missen! De film laat je niet alleen lachen, maar je zult ook tissues nodig hebben. Tussen al die tientallen live actionfilms, vergeet je bijna dat Disney nog de magie in huis heeft om ook in een animatiefilm je favoriete personages weer tot leven te brengen.