The Witch Review (Blu-Ray) - Een angstaanjagend volksverhaal

Op dit moment worden we overspoeld met horrorfilms die niet allemaal even goed en origineel zijn. Op papier lijkt dan ook een horror met een Ralph Ineson en een geit genaamd Black Phillip niet echt veel belovend. Toch ontving het volksverhaal van Robert Eggers afgelopen lente lovende reacties. Hier is The Witch review!

Verwacht je een bloederig verhaal zoals Saw of een clichématig plot met vele schrikmomenten zoals Paranormal Activity is het misschien af te raden om The Witch te kijken. Regisseur Robert Eggers heeft namelijk een horror gecreëerd die niet zo zeer op het genre leunt, maar op het verhaal en de karakters. Het is een angstaanjagende spanning waar je na afloop nog steeds door geboeid zal zijn, mocht je van dit soort genres houden natuurlijk.

Het verhaal speelt zich af rond de 17^de eeuw in New England, Amerika. William (Ralph Ineson) en zijn familie worden verbannen van hun plantage dorpje door een groot conflict in het geloof. Hun nieuwe thuis bevindt zich ver van de bewoonde wereld aan de rand van een groot donker bos. Met niets meer dan een paard, 2 geiten, een bok en een klein huisje moet het grote gezin zien te overleven.

Ondanks het zware en harde werken door alle familieleden is het goed te doen om te alles te onderhouden. Maar al snel gebeuren en rare en onverklaarbare dingen, zeker wanneer het jongste kind (nog een baby) plots verdwijnt na een spelletje ‘peek-a-boo’ met oudste dochter Thomasin (Anya Taylor-Joy). Het geloof wordt dan ook aardig aangetast wanneer naast de verdwijning van het kind ook de gewassen rot blijken en de bok eigenaardig gedrag vertoont.

Angst, paniek en vooral paranoia is wat de familie beetje bij beetje uit elkaar drijft. En al snel wordt alles afgeschoven op duivelse krachten. Thomasin krijgt verwijt na verwijt van haar inmiddels hopeloze moeder en haar tweeling broer-en zusje weten het te laten lijken alsof een heks in haar schuilt. Met de winter in aantocht moet er snel iets veranderen, want de familie zou anders sterven van de honger zonder rijp voedsel.

Eggers weet precies hoe hij de spanning op moet bouwen en ook de cast reageert uitzonderlijk goed op het script. Ineson’s is perfect neergezet als een harde man met een grote snauw en een fiks geloof. In zijn ogen zondigt zijn hele gezin maar doet hij niets fout, terwijl de kijker wel beter weet. Katie Dickie kan soms wel als irritant beschouwd worden door het vele gejank en haar gemene uithalen met een rol die erg lijkt op haar verschijning in Game of Thrones.

Het zijn voornamelijk Caleb (Harvey Scrimshaw) en Thomasin (Anya Taylor- Joy) die de show stelen. Scrimshaw is een geloofwaardige acteur die zijn personage ontzettend goed weet te vertolken en dat terwijl het letterlijk nog maar een kind is. Maar Taylor-Joy eist de aandacht op met haar grote ogen en vooral onschuldige gezicht. Het is dan ook de mimiek die meer spreekt dan het oud Engelse dialoog (zeker in het begin is dit erg wennen).

De film is ontzettend mooi geschoten en alle shots zijn erg doordacht. Als kijker krijg je net genoeg te zien waardoor je al snel snakt naar meer. Want wie is die heks nou eigenlijk? En waarom doet de bok dan zo gek? The Witch is vooral niet doorsnee en ook de gebeurtenissen komen niet zoals in andere horrorfilms snel achter elkaar met schrikmomenten.

Je kunt het definiëren als een trage film met veel dialoog waardoor vele kijkers zullen afhaken. Veel van het dialoog bestaat uit meer bidden dan uit gesprekken. Dit past goed bij het genre maar neemt niet weg dat het soms wat overweldigend kan zijn wanneer je niets moet hebben van bidden. Ben je fan van wat meer artistieke en diepgaande films zal je hiervan smullen.

The Shining heeft een sterke invloed gehad op het script en Eggers besloot naast het regisseren ook de film te schrijven. Gebaseerd op diepgaande research is het gelukkig geen verhaal die begint met ‘waargebeurd’. Liever smolt hij verschillende volksverhalen over heksen bij elkaar tot een geheel en daarom zullen er dingen voorkomen die ook zeker er vroeger zo aan toegingen. Een bok staat namelijk al sinds eeuwen bekend als niemand minder dan Satan en ook de christenen gingen om met heksenrij zoals wordt uitgebeeld.

The Witch laat precies genoeg zien om onder de huid van de kijker te kruipen. Het geeft je rillingen en het snakt naar meer. Helaas komt er niet altijd een meer en zal je het vele bidden maar moeten slikken. Het abrupte einde zal het publiek nog lang laten nadenken, want een vervolg komt er niet. Dit is misschien maar beter ook want dat betekent dat het daadwerkelijk geen commerciële film is.

Wellicht is dit ook de hoofdreden dat Nederland geen potentie zag het in de bioscopen te laten draaien ondanks de lovende reacties. Want even kort door de bocht: deze film is ook niet voor iedereen weggelegd – het is traag, het dialoog (en dialect) stamt af uit de 17^de eeuw en is daarom soms lastig te begrijpen plus de echte horrorfans zullen teleurgesteld zijn. Maar zelden heeft een horror/drama zulke indrukwekkende shots met een angstaanjagend effect afgeleverd en ook het acteerwerk was een waar juweeltje.