The Red Turtle Review (Blu-ray) - Meesterwerk zonder dialoog

Michael Dudok de Wit sleepte in 2001 een Oscar in de wacht met zijn korte animatiefilm Father and Daughter. Daarop benaderde Studio Ghibli hem voor het maken van een langere film. En na 2,5 jaar tekenen en animeren is die er eindelijk. In deze The Red Turtle Review ontdek je of deze film zonder dialoog weet te boeien.

Precies, een film zonder dialoog. Je leest het goed. Michael Dudok de Wit deed dit kunstje al met Father and Daughter, die samen met een andere korte animatiefilm en een documentaire op de disc meegeleverd is. En daar werkte het prima. In samenwerking met Studio Ghibli, bekend van films als Howl’s Moving Castle en games als Ni No Kuni: Wrath of the White Witch, brengt Dudok de Wit ons nu de 80 minuten durende The Red Turtle.

In The Red Turtle spoelt een man aan op een eiland. Op het eiland zijn geen mensen te vinden, alleen enkele dieren en insecten. Het eiland is onbewoond. De man gaat op zoek naar water en iets te eten en intussen zoekt hij een manier om van het eiland af te komen. Hij besluit een vlot te bouwen om zo het eiland te verlaten en richting de bewoonde wereld te varen.

Maar als hij het eiland wil verlaten, wordt zijn vlot vernield door een mysterieus wezen; een rode schildpad. Hij probeert nog enkele keren het eiland te verlaten, maar het zeedier houdt hem steeds tegen. Hij zit vast op het eiland en moet er het beste van maken. De schildpad die de man tegenhoudt vormt een groot deel van het verhaal, maar hoe dat zit verklappen we niet.

Het dier gaat in ieder geval een steeds grotere rol voor de man spelen. In het echt, maar ook in zijn fantasie. En datzelfde gebeurt tot op zekere hoogte bij jou als kijker. Het verhaal van Dudok de Wit moet het hebben van de gebeurtenissen op het scherm en dat element is dan ook bijzonder sterk uitgewerkt. De film spreekt tot je verbeelding en slokt je vanaf het eerste moment op.

In het begin van de film vraag je je wel even af wanneer het eerste woord zal vallen, maar dat gevoel ebt snel weg en dan verdrink je in de pracht van het animatiewerk. De tekeningen die je voorgeschoteld krijgt in The Red Turtle zijn namelijk constant fenomenaal. Er wordt gebruik gemaakt van een realistische, maar eenvoudige tekenstijl en juist dat spreekt tot de verbeelding.

Daarbij zijn de gebruikte kleuren steeds passend voor datgeen wat er op het scherm gebeurt. De schipbreukeling spoelt aan op een paradijselijk eiland en maakt daar mooie dingen mee. Op die momenten krijgt je felle kleuren voorgeschoteld.

Maar zodra het weer en ook de sfeer in de film omslaan, krijg je te maken met grauwe tonen. Het past allemaal precies. En de geluiden van de zee, de dieren op het eiland en de muziek van Laurent Perez ondersteunen en versterken de sfeer in de film alleen maar. Zoals gezegd mis je de dialoog helemaal niet.

Maar het gebrek aan dialoog wil niet zeggen dat er niks ‘gezegd’ wordt in de film. Er worden namelijk allerlei boodschappen overgebracht. Sommigen heel duidelijk en anderen niet. Zo draait The Red Turtle niet specifiek om de schipbreukeling, maar meer om het aanspoelen zelf. De film laat je onder andere de delicate balans tussen mens en natuur, maar ook de kracht van het overlevingsinstinct zien.

Daarbij toont de film ook hoe onvergeeflijk het dierenrijk is. The Red Turtle kent dus een aantal ondergelegen thema’s en boodschappen. Kleinere kinderen zullen deze boodschappen waarschijnlijk niet uit de film halen, maar voor hen is deze dan ook niet specifiek bedoeld. Het is geen luchtig verhaal als in Finding Dory of de gemiddelde Pixar film.

Doordat de film (op enkele hulproepen na) geen enkele dialoog kent zullen kleine kinderen dan ook snel verveeld raken en afhaken. Voor volwassenen en jongvolwassenen is er aan de andere kant veel uit de film te halen. Op het eerdergenoemde gebied van ondergelegen boodschappen, maar zeker ook op het gebied van fantastisch getekende animaties.

De film is dan misschien niet voor de kleinsten onder ons, maar voor iets oudere mensen is er des te meer te halen uit de film. De tekenstijl, het kleurgebruik en het verhaal spreken tot de verbeelding en in no-time zit je compleet in de film.

En voordat je het weet zijn de 80 minuten die de film duurt om. Gelukkig staan er op de disc ook nog enkele sterke korte animatiefilms. Michael Dudok de Wit heeft met The Red Turtle in samenwerking met Studio Ghibli een stukje kunst neergezet, dat je absoluut moet zien.