The Maze Runner Review

Na The Hunger Games en Twilight is het aan The Maze Runner om pubers en jongvolwassenen naar de bioscoop te trekken voor een spannende, maar voorspelbare film vol stereotype karakters en typische plotwendigen. Evengoed is het geheel origineel en interessant genoeg voor de oudere kijker, mits je door de cliché Hollywood-elementen heen kunt kijken.

De film, geregisseerd door Wes Ball, is gebaseerd op de boekenreeks van James Dashner en vertelt het verhaal van een groep jongens (en later ook één meisje) die opgesloten zitten in de kern van een doolhof. Hun geheugen is gewist, dus zij weten vrijwel niets meer van hun verleden. In de Glade, zoals hun leefomgeving heet, hebben zij een primitief bestaan opgebouwd en proberen zij iedere dag een weg te vinden door het doolhof.

Dit doolhof is echter dynamisch en verandert dus veel, waardoor de runners de grootste moeite hebben om een uitweg te vinden. Daar komt bij dat er in het doolhof Grievers rondlopen. Dit zijn half machine, half insectachtige monsters die als doel hebben de jongens af te maken.

We volgen het avontuur van Thomas (Dylan O’Brien), die als groentje in de Glade wordt geworpen. Hij is een typische filmheld, die van een nietszeggend personage uitgroeit tot iemand die alles ontdekt en alles oplost. We kennen zo’n karakter allemaal wel, en dus zijn er een hoop dingen aardig te voorspellen.

Zo waagt Thomas zich in het doolhof, terwijl hij hier ‘nog niet klaar voor is’, maar weet hij zich prima te redden. Een muur sluit zich, maar Thomas weet er nog net eventjes doorheen te knijpen. Niemand overleeft een nacht in het doolhof, maar onze held natuurlijk wel. Situaties als deze verliezen een beetje hun spanning doordat je de uitkomst al van verre ziet aankomen. Dit geldt ook voor de andere karakters, waardoor je precies kunt aanwijzen wie de bad guy wordt en wie er een zielige dood zal sterven.

Het eerste half uur van de film wordt er veel uitgelegd, en aangezien Thomas ook aan geheugenverlies lijdt gaat dit op een heel natuurlijke manier. Allerlei karakters introduceren zich en vertellen van alles over hun bestaan in het doolhof. Stukje bij beetje leer je dus net zoveel als Thomas. Daar komt bij dat hij ’s nachts flashbacks krijgt, die voor ons net zo verwarrend zijn als voor Thomas zelf; iets wat de film mysterieus maakt.

Om het geheel nog even mysterieuzer te maken, verschijnt er op een dag een jongedame genaamd Teresa (Kaya Scodelario) in het doolhof. Zij blijkt Thomas te kennen, maar weet verder niet veel meer. Samen gaan zij op pad om een weg naar buiten te vinden. Gelukkig raken zij niet verwikkeld in een cliché liefdesverhaal, maar blijft het (voorlopig) bij een goede vriendschap.

Het tempo ligt erg hoog, waardoor de film geen moment saai is. Na de introductie bevinden we ons al snel in het doolhof, waar we steeds meer te weten komen over de groep, de vijanden en waarom de jongens nou precies in dat doolhof zitten. Ook krijgen we hier de eerste actie voor onze kiezen, bestaande uit een spectaculaire achtervolging met een Griever.

Deze actiescènes laten de visuele pracht van de film zien. De metershoge muren van het doolhof voelen dreigend en beklemmend aan, en de Grievers (die nog het meeste doen denken aan Transformers) ogen angstaanjagend. De film is echter gericht op een breed publiek, dus echte horror wordt het niet. Wel is de film serieus en duister, en worden er welgeteld twee grapjes gemaakt.

Omdat de film zich op een breed publiek richt, is het verhaal ook prima te volgen. Heel chronologisch krijgen we meer informatie over het geheel; echt ingewikkeld wordt het niet. Helaas blijft er aan het einde van de film teveel onbeantwoord, wat logisch is aangezien er meerdere delen van The Maze Runner gaan komen. Dit is jammer, maar wel zo logisch; het verhaal eindigt spannend, en dus zitten we straks allemaal weer in de bioscoop voor deel twee.

The Maze Runner is een originele, interessante, maar soms ietwat voorspellende film met goede special effects en een lekker tempo. De jonge cast levert een goed staaltje acteerwerk, hoewel hun karakters niet al te diep worden uitgewerkt. De setting en het plot zijn interessant genoeg om de film boeiend te houden, maar er worden helaas te weinig antwoorden gegeven op grote vraagstukken. Al met al een spannende en lekkere film voor vrijwel de hele familie.