The Last Tinker: City of Colours Review

Ze hebben al drie kleinschalige, tweedimensionale games op hun naam staan voor de iOS-apparaten van de Amerikaanse grootmacht Apple. Met hun nieuwe game trotseren de Duitsers van indiestudio Mimimi Productions eindelijk de derde dimensie. The Last Tinker: City of Colours is een platformer die overstroomt van de vrolijke kleurentinten, exclusief voor de PC. Maar is de kwaliteit van dit spelletje even kleurrijk als de spelwereld zelf?

Onvermijdelijk, alomtegenwoordig en universeel geaccepteerd als de gewoonste zaak van de wereld: kleur. Kleur behelst grootse dromen, prachtige fantasieën en briljante ideeën. Vele kunstenaars, componisten en andere artistiekelingen hebben zich een leven lang intensief beziggehouden met kleuren. In de City of Colours is kleur nóg belangrijker dan in ons eigen bestaan: in dat stadje bepaalt kleur namelijk volledig je identiteit en levensloop. Rood, blauw, groen, geel of paars: in de City of Colours leven alle kleuren in harmonie samen. Totdat Koru om de hoek komt kijken en alle kleuren zichzelf van de rest distantiëren. Behalve in het Outer District, waar men nog wel een normaal leven leidt.

In de levendige en de logischerwijs kleurrijke City of Colours loopt de dynamische Koru vrolijk rond. Dan loopt hij onverwachts tegen zijn maatje Tap aan, een soort vliegende piñata met hoorns. Samen besluiten ze naar het centrum van de kleurenstad te gaan, onderwijl talloze obstakels overwinnend op de weg naar hun bestemming. Als een heuse acrobaat trotseert Koru afgronden, uitstekende takken en glibberige rotsen in de rivier. Meteen wordt duidelijk dat The Last Tinker een geinig platformavontuur is, in de geest van klassiekers als Spyro The Dragon, Ratchet & Clank en Sly Cooper.

Gaandeweg ben je voor het leeuwendeel van het spel bezig met het doen van klusjes; alles om de inwoners van Colourtown het weer naar hun zin te maken. Je krijgt uiteindelijk de beschikking over verschillende krachten, zoals de mogelijkheid om je vrienden te helen. Je leert dat de verschillende districten – waaronder Rood, Blauw en Groen – in feite stereotypen zijn voor emoties: rood is boos, blauw is bedroefd en groen is angstig. In een ander tijdperk, toen Colourtown nog overliep van vreugde en de districten nog niet van elkaar werden gescheiden, stond rood voor charisma, blauw voor gevoeligheid en groen voor intelligentie. Aan uitverkorene Koru de taak om die balans te herstellen.

Grafisch moet je niet al teveel verwachten van deze game van het Duitse Mimimi Productions. Het betreft hier een downloadable indiegame, zonder inmenging van vermogende uitgevers. Daarbij kent de game geen gesproken dialogen; stel je in dat geval de mompelende conversaties uit bijvoorbeeld The Legend of Zelda voor, inclusief zwijgende hoofdpersoon. Wanneer je echter vooral geïnteresseerd bent in de gameplay-elementen die The Last Tinker voor je in petto heeft, zul je je vermoedelijk wel thuis voelen in deze zichtbaar en voelbaar met liefde geschapen platformer.

Om het hoofd te bieden tegen de pestkoppen van het Rode District – en om een extra zakcentje te verdienen – gaat Koru naar de vechtlessen van Brick. Hier wordt gelijk het combatsysteem van The Last Tinker uit de doeken gedaan: simpel, maar doeltreffend. Naast de standaard klappen die je kent uit het eerdergenoemde Spyro op de eerste PlayStation, maak je in deze PC-only game kennis met gevechtstechnieken in de vorm van frontflips en andere acrobatische hoogstandjes. Lang niet slecht voor een indiegame. Ook leuk: soms spot je referenties naar popcultuur, zoals The Lord of the Rings. Een vriendje van Koru, verkleed als tovenaar, roept bijvoorbeeld de befaamde kreet "You shall not pass!" van Gandalf uit de wereldberoemde fantasyserie van J.R.R. Tolkien.

Na in de arena 250 kristallen te hebben verdiend, vertrek je naar de boerderij van Muddy. Met de hulp van diens knecht Biggs – een lompe, wandelende paddestoel - dien je bossen champignons te bevruchten door Biggs ertegenaan te laten stoten. Via geinige hindernisbaantjes – surfen over plantaardige kabels, hinkelen over beekjes en het ontwijken van doornstruiken die zijn vormgegeven in de stijl van een toneeldecor – dien je Biggs van hot naar her te verplaatsen dankzij een fluitje, waarna de lobbes je vrolijk achterna huppelt. Deze missie illustreert het aandoenlijke en vrolijk stemmende karakter van The Last Tinker: City of Colours.

Naast het feit dat je het regelmatig moet opnemen tegen ontspoorde of anderszins vijandelijke personages in de verschillende kleurendistricten, vormt ook de onderliggende oorzaak van het segregatieprobleem in Colourtown de nodige tegenstand: The Bleakness. Deze rivalen, die op het eerste gezicht wel wat weghebben van misvormde witte bloedlichaampjes, hebben het gemunt op de gezellige harmonie die Koru's leefomgeving tot dan toe kenmerkte.

Hun kleurloosheid botst met alles waarvoor de inwoners van de City of Colours staan, en veranderen hun eerdergenoemde positieve stereotypen in negatieve equivalenten. Aan jou als Koru de taak om hen op hun donder te geven. Dit klinkt echter spectaculairder dan het in de uitvoering naar voren komt; de gevechten met The Bleakness zijn niet significant leuker, uitdagender of gevarieerder dan de conflicten met de inheemse Colourtown-poppetjes.

Zoals gezegd biedt The Last Tinker koddige personages, een kleurrijk en schattig uiterlijk en een vrolijke sfeer. Deze gegevens roepen waarschijnlijk bij velen het beeld op van een kinderachtige en makkelijk te doorlopen casual game – iets wat helaas niet ontkend kan worden. De verwachting was dat de game na het eerste uur, met in principe een aantal tutorials, de moeilijkheidsgraad omhoog zou schroeven.

Dat gebeurt jammer genoeg vrijwel niet, waardoor alles erop wijst dat The Last Tinker: City of Colours eigenlijk louter op kinderen is toegewezen. De (jong)volwassen gamer, die van kleurrijke platformwerelden houdt als die van Super Mario Galaxy, Viva Piñata of Jak & Daxter, en daarnaast ook enigszins uitdagende gameconcepten eist voor zijn of haar speelplezier, komt met de aanschaf van The Last Tinker lichtelijk bedrogen uit. The Last Tinker speel je bij voorkeur niet alleen of met je vriend(in), maar liever met je kleine broertje, zusje, neefje of nichtje. Eén ding kunnen we je wel verzekeren: reken maar dat die kleintjes wél heel veel plezier beleven met dit gezellige spelletje.