The Invisible Man Review (Blu-ray) – Onzichtbare terreur

Naast geesten, monsters en ander bovennatuurlijk gespuis zijn obsessies en psychologische terreuxr een goede bron van inspiratie voor een horror- of thrillerverhaal. The Invisible Man gebruikt deze twee bronnen, maar blijft trouw aan het verhaal van schrijver H.G. Wells uit 1897. Daarbij hanteert de film wel een fris nieuw perspectief, namelijk dat van het slachtoffer. Het levert een vermakelijke film op, maar mist wel wat belangrijke details.

The Invisible Man is de zoveelste take op het verhaal van H.G. Wells. Het boek is al vele malen verfilmd, waaronder door Paul Verhoeven (The Hollow Man). De onzichtbare man speelde daarnaast een rol in Stephen Norringtons The League of Extraordinary Gentlemen. Een onzichtbare man speelt telkens een grote rol in het verhaal en dat is hier niet anders. Waar het soms om horror draait, is het nu een meer thriller-achtige aanpak die je voorgeschoteld krijgt.

The Invisible Man opent met de beelden van Cecilia (Elisabeth Moss) die uit een luxe villa vlucht. Al snel wordt bekend dat ze in een giftige relatie zat en mishandeld en misbruikt werd door haar ex, de briljante uitvinder Adrian (Oliver Jackson). Ze weet te ontsnappen, maar houdt er een flink trauma aan over. Zo erg, dat ze niet meer over straat durft, bang dat de gestoorde ex haar stalkt en wat aan zal doen. De opening van de film is wat aan de langgerekte kant, maar vertelt op een hele sterke manier wat er allemaal speelt. Daarbij word je hierdoor direct de film en de wereld van Cecilia ingetrokken.

Terwijl Cecilia nog steeds in het verwerkingsproces zit, hoort ze ineens dat haar ex dood is. Een geruststelling volgt en haar lijden lijkt beloond te worden met een erfenis van 5 miljoen dollar. Cecilia durft eindelijk weer de straat op en haar leven krijgt weer wat zonneschijn na een hele donkere periode.

Maar dan beginnen er vreemde dingen te gebeuren om Cecilia heen. De gebeurtenissen die de volgende twee uur volgen, beginnen met kleine verontrustende signalen, maar bouwen snel op. Cecilia trekt, zoals veel slachtoffers in thrillers en horrorfilms dat doen, direct aan de bij mensen in haar omgeving.

Haar hulpkreten worden niet gehoord en alles gaat van kwaad tot erger. Cecilia raakt vervreemd van haar vrienden en komt in een isolatie terecht en dan barst de psychologische horror pas echt los. Je ziet haar in The Invisible Man echt achteruit gaan, terwijl haar omgeving haar afstoot en zelf tussendoor ook slachtoffer wordt van de vreemde praktijken zonder het zelf te weten. En alles wijst erop dat Cecilia de dader is.

Terwijl de gebeurtenissen in de film steeds in een hogere versnelling raken, kun je een heel aantal dingen jammer genoeg ver van tevoren zien aankomen. The Invisible Man valt regelmatig in clichés. Dat geldt niet alleen voor de camerashots die vanuit een laag perspectief genomen zijn en donkere omgevingen om alles wat beklemmender te maken.

Ook de donkere, stille kamers zijn dingen die we al vaker gezien hebben. De meeste van deze clichés worden alleen dusdanig goed benut dat het geen afbreuk doet aan het verhaal, maar juist een ondersteunende rol heeft voor de terreur die je daarna te zien krijgt. De sfeer en de muziek in de film helpen hierbij enorm bij het beklemmende gevoel dat schrijver en regisseur Leigh Whannel je geeft.

In de film wordt nergens de aandacht gelegd op de ex van Cecilia, maar het blijft de hele tijd om haar draaien. Dit heeft een flink aantal voordelen, maar ook een paar nadelen. Een van de voordelen komt in de vorm van het personage waar je in de film op een gegeven moment echt medelijden mee krijgt. De keuze om Elisabeth Moss in deze rol te casten is als een spijker op zijn kop slaan, iets wat ook blijkt uit de extra feature over Moss op de Blu-ray schijf. Je ziet dat ze ervaring heeft met rollen waarin ze psychologisch onder druk staat door The Handmaid’s Tale en Mad Men en daarbij een sterke vrouw representeert. Iedere andere actrice zou in deze rol een stuk minder schitteren dan Moss.

Jammer genoeg geldt dat niet voor de andere personages in de film, die allemaal een bijrol vertolken. De zus van Elisabeth en haar vriend, die detective is, zijn niet erg diep uitgewerkt en weten bij lange na niet zo te overtuigen als Cecilia. Sterker nog, zij zitten alleen in de film om Cecilia’s lijdensweg te verduidelijken en dienen verder slechts als obstructies voor de zieke ex die onzichtbaar het leven van Cecilia in duigen slaat.

De onzichtbare dreiging in The Invisible Man weet overigens ook niet altijd te overtuigen. Dit komt voornamelijk door wat foutjes die gemaakt zijn in een aantal scènes. Zo is er één scène waarbij er in de regen van alles gebeurt, maar waarbij het oog voor detail even afwezig was. Dit voelt erg vreemd en valt direct op.

Daarnaast zien we op een gegeven moment dat er met objecten gewerkt wordt en daar treden ook wat vreemde foutjes op. Een foutje dat direct opvalt en flink afbreuk doet aan de geloofwaardigheid. Zo zitten er meer dingen in The Invisible Man die gelukkig onzichtbaar blijven voor het ongetrainde oog, maar horrorfanaten meteen op zullen vallen. Als je later de extra features van de film gaat kijken, komen deze jammer genoeg wel aan het licht doordat er net even iets te veel uitleg wordt gegeven.

Ondanks deze missers in The Invisible Man weet de film wel te vermaken en je gedurende het gros van de twee uur in spanning houdt. De beklemmende sfeer in de film is heerlijk en de angst van Moss spat van het scherm af. De keuze om clichés om te draaien naar nieuwe momenten van terreur is daarbij geniaal, maar leidt zo nu en dan toch nog voor een gefronsde blik.

Al met al is The Invisible Man een film die, voornamelijk door de sterke performance van Moss, gezien moet worden en niet onder een laag stof mag verdwijnen. Deze versie van de roman overstijgt dan ook het gros van de verfilmingen. H.G. Wells zou hier trots op zijn!