The Hateful Eight Review - Bloed, sneeuw en bounty hunters

Voor veel filmliefhebbers kwam het nieuws dat Quentin Tarantino nog maar twee films gaat maken als een grote klap. Vanaf januari draait de achtste van zijn tien films in de bioscoop. In de The Hateful Eight review lees je of de befaamde regisseur weer een staaltje vakwerk levert.

Fans weten dat Tarantino een groot liefhebber is van klassieke westerns van de Italiaanse regisseur Sergio Leone uit de jaren zestig. De invloed van die 'spaghettiwestern' komt dan ook duidelijk terug in Tarantino's eigen werk: Kill Bill, maar vooral Django Unchained uit 2012. Met The Hateful Eight voegt de cineast weer zo'n film toe aan zijn oeuvre.

Meerdere acteurs die eerder met Tarantino samenwerkten, zijn weer van de partij, met Samuel L. Jackson (al sinds Pulp Fiction) en Kurt Russell (de grindhousefilm Death Proof) als belangrijkste namen. De fantastische soundtrack wordt verzorgd door de begenadigde componist Ennio Morricone, die ook de Clint Eastwood-westerns van muzikale tonen voorzag.

Naast de grofgebekte hoofdrolspelers, het rondspattende bloed, een dik westernsausje en prachtige audio (ook de keiharde, sidderende pistoolschoten zijn weer een genot met het juiste geluidssyteem), zijn gelukkig ook de beelden en de plot van The Hateful Eight degelijk uitgewerkt.

Premiejager John 'The Hangman' Ruth (Kurt Russell) vervoert de door hem gevangen moordenaar Daisy Domergue (Jennifer Jason Leigh) in een postkoets door het barre, besneeuwde landschap van de Amerikaanse staat Wyoming. Eindbestemming van hun reis is het stadje Red Rock, waar The Hangman zijn 'bounty' van 10.000 dollar komt opstrijken.

Onderweg wordt de koets opgehouden door de Amerikaanse Burgeroorlogveteraan majoor Marquis Warren (Samuel L. Jackson) en sheriff Chris Mannix (subliem vertolkt door Walton Goggins). Wegens een hevige sneeuwstorm besluit de groep te overnachten in Minnie's Haberdashery, een herberg in de middle of nowhere.

Daar aangekomen stuiten de mannen en vrouw op een bont gezelschap van andere doorreizers. Al snel doemt het raadsel op waar oorspronkelijke uitbater Minnie is gebleven, omdat de Mexicaan Bob de logées verwelkomt. Dit is het begin van een lange, hilarische en zenuwslopende afwikkeling van diezelfde ochtend in de herberg.

Zoals te verwachten eist Samuel L. Jackson op geslaagde wijze de rol op van vuilbekker met de hese lach, uiteenlopende verwensingen en het nodige bloedvloeien. Ook Kurt Russell staat zijn mannetje op een plek waar moord net zo normaal is als je boterhammen smeren.

De beste rollen worden echter gespeeld door Walton Goggins en Jennifer Jason Leigh. Beiden kruipen in de rol van brutale rednecks uit de Zuidelijke Staten, die het Noorden met zijn Afro-Amerikanen ook na de bloederige Burgeroorlog nog extreem verachten.

Achter het vermakelijke maar niet bijster originele verhaal van The Hateful Eight schuilt de boodschap van regisseur Tarantino. De VS was eind negentiende eeuw (en in mindere mate nu nog) tot op het bot verdeeld over sociale omgangsvormen en de politiek. De spil daarin vormt de brief van president Lincoln die de zwarte Marquis bij zich draagt. De anderen kunnen het maar moeilijk geloven.

Maar vlak ook de voorgrond niet uit, met oplopende spanningen tussen de personages, genadeloos opportunisme, diverse plottwists, briljant dynamisch en dan weer statisch camerawerk, en bovenal het onvermijdelijke bloedbad in een soort Mexican stand-off extraordinaire, dat Tarantino traditioneel zo lang mogelijk uitstelt ten gunste van karakterontwikkeling en amusante dialogen.

Het enige minpunt aan The Hateful Eight is dat Tarantino vooral de eerste helft van de bijna drie uur durende film wel héél langzaam laat voortmodderen. Een beetje vaart had de neowestern veel goed gedaan, zij het maar om een breder publiek aan te spreken.

Niettemin verdient Tarantino veel lof voor zijn recentste project, dat met zijn memorabele personages, grof geweld, snedige gesprekken en fijntjes gekozen setting naadloos in zijn cv past. Al had hij voor die geforceerde verteller in het middenstuk vast iets beters kunnen verzinnen.