The Elder Scrolls Online Review - Een waardige console MMORPG!

The Elder Scrolls is een franchise die al een hele tijd meegaat. De laatste telg was Skyrim die vol lof ontvangen werd, maar het ontbrak deze game aan multiplayer opties. Nu is er dan The Elder Scrolls Online Tamriel Unlimited, waarin je naar hartenlust met vrienden kunt spelen, maar Bethesda verzekerde spelers dat er ook voor solo spelers genoeg te halen valt. Lees wat Tamriel je biedt in deze The Elder Scrolls Online review!

Eerder verscheen The Elder Scrolls Online al op de PC. Daarop werd het spel vorig jaar prima ontvangen in de review. Nu komt het spel dan eindelijk naar de PlayStation 4 en Xbox One in de vorm van The Elder Scrolls Online Tamriel Unlimited. Deze editie is na aanschaf gratis te spelen, dus je hebt geen abonnementskosten meer.

The Elder Scrolls Online speelt zich af in het jaar 582 van de tweede era. Voor de gebeurtenissen in Skyrim of Oblivion dus. De wereld staat op de rand van een oorlog en drie allianties strijden voor het behoud van Tamriel in hun eigen visie. De Cyrodillische keizer Varen Aquilaros wil namelijk graag een Dragonborn worden om zo de Robijnen troon op te kunnen eisen.

Mannimarco, een tovenaar in dienst van de keizer, overtuigt hem ervan dat hij een ritueel uit moet voeren om dit te regelen. De keizer voert dit ritueel uit, maar dan blijkt dat de tovenaar loog. De hel breekt letterlijk los en het kwaad in de vorm van Molag Bal komt de wereld binnen denderen.

En daar begint het avontuur. Een avontuur waarin jij de enige bent die de wereld kunt redden. Maar we beginnen bij het begin. Je moet natuurlijk wel een karakter hebben om mee te strijden.

The Elder Scrolls Online biedt je de mogelijkheid om een eigen karakter te maken en doet dit behoorlijk uitgebreid. Er zijn zoals al gemeld drie allianties waarover de rassen verdeeld zijn. Dit zijn de Dragonfall Covenant, Aldemeri Dominion en Ebonheart Pact. Verder is er de keuze of je een mensensoort zoals Nord, Breton of Imperial wil zijn.

De game laat je ook kiezen uit andere rassen zoals zoals de Wood Elves, Orcs of Khajit, waarvan de laatstgenoemde een katachtige soort is. Ieder ras heeft zijn voor- en nadelen, maar daarmee ben je er nog niet. Je moet namelijk ook nog kiezen in welke klasse je gaat spelen. Trek je als tovenaar ten strijde, kies je voor bruut geweld met grote wapens of ga je toch voor de stiekeme aanpak in de huid van een assassin?

Je begrijpt vast al dat je in deze keuzes uren kunt blijven hangen. Helemaal als je nieuw bent met MMORPG’s. Hier had Bethesda meer rekening mee moeten houden in de omschrijvingen, gezien er nog bijna niks in dit genre op de consoles is. Een klein minpunt dus, maar met onze rassenspecial niet onoverkomelijk.

En als je die knoop eindelijk doorgehakt hebt kun je aan de slag met het aanpassen van de diverse eigenschappen die jouw karakter maken. En ook daar heeft Bethesda zich uitgeleefd. Je kunt het zo gek niet bedenken of het is aanpasbaar. De kaaklijn, de jukbeenderen, de stand van de ogen en oren, noem het maar op. Heerlijk uitgebreid!

Heb je uiteindelijk je karakter gemaakt, dan kun je gaan spelen. Maar wees niet bevreesd als je karakter na een tijdje toch niet helemaal bevalt; je kunt er namelijk acht maken en opslaan!

Ieder ras heeft tenslotte zijn eigen skills die in de skilltree opgenomen zijn. Er zijn passieve, maar ook actieve skills die je moet vrijspelen.

Al vrij vlot speel je wat basiskunstjes vrij, zoals bijvoorbeeld met een tweehandig wapen een sprong richting je vijand maken om hem vervolgens op zijn schedel te slaan. Het leuke is dat je skills naarmate je ze gebruikt steeds sterker worden. Je bemeestert zeg maar de kunsten die je gebruikt.

Je skills groeien ook als je een vijand in elkaar timmert of als je boeken en notities leest die je in Tamriel overal en nergens tegenkomt. In het begin lijkt alles heel snel te gaan, maar na verloop van tijd duurt het steeds een tijd voordat je een skill ziet groeien. Maar dat geeft niks, want Tamriel is groot genoeg om hier uren in te steken.

En dat is zeker geen kwelling als je naar de wereld kijkt. Het grafische aspect heeft Bethesda uitstekend voor elkaar in The Elder Scrolls Online. De lichteffecten zijn erg mooi en de wereld oogt aan alle kanten levendig. In de diverse dorpen en steden zijn genoeg mensen aanwezig, afgezien van de vele spelers, en als je tussen dorpen reist is er ook genoeg te zien.

Vogels en andere dieren bevolken de wereld van Tamriel namelijk ook. Overal zie je vogels, maar bijvoorbeeld in de woestijn kom je ook veel hagedissen en schorpioenen tegen. Daarbij biedt Tamriel een heel aantal diverse omgevingen, zoals het moeras waar de Argonians vandaan komen of een compleet mechanisch gebied wat ooit door dwergen bewoond was.

En dan de soundtrack. Die is simpelweg adembenemend en past precies bij het avontuur wat je beleeft. Enerzijds is het een klassieke deun die je hoort, maar anderzijds is deze episch. Net wat er zich op dat moment afspeelt op je scherm.

De bewoners van de dorpen hebben ook allemaal een erg complete woordenschat die door honderden stemacteurs is ingesproken. Hierdoor doen ze niet zo statisch aan als bij sommige andere games en ook dat draagt erg bij aan de sfeer.

En de sfeer moet goed zijn in deze game, gezien je ruim 200 uur aan spelplezier kunt beleven. Je begint met een korte missie die fungeert als handleiding, maar daarna mag je de wijde wereld intrekken om de verhaallijn door te spelen, talloze zijmissies te voltooien, doelloos rond te gaan lopen om te ontdekken of andere spelers het leven zuur te maken.

Allereerst is de verhaallijn behoorlijk interessant, ongeacht welke factie je kiest. Iedere factie heeft namelijk een enigszins ander verhaal. Hierdoor blijf je behoorlijk lang geïnteresseerd in het spel en vliegt de tijd dan ook voorbij. Het leuke van de missies in The Elder Scrolls Online is dat ze redelijk singleplayer georiënteerd zijn.

Dat wil zeggen dat je wel in een spelwereld met honderden anderen loopt, maar dat je lekker je eigen ding kunt doen. Je kunt er natuurlijk ook voor kiezen om alles als groep te doen. Prima opgezet, maar wel met een minpunt als je alleen speelt. Hier gaan we later in de recensie op in.

De gigantische wereld van Tamriel verandert ook als je bepaalde keuzes maakt. Kies je ervoor om iemand de strot af te snijden voor een paar piek, komt deze ook echt niet meer terug. Laat je deze leven, dan heeft deze later wellicht een winkeltje met handige spullen of helpt deze je in een latere missie.

De missies die je naast de verhaallijn speelt in de meeste MMORPG’s bestaan vaak uit de boodschappenjongen uithangen voor de lokale bevolking. Je loopt van hot naar her om 10 van die bloemen en 5 van die takjes te plukken, wat paddestoelen te verzamelen en af en toe iemand te redden. Behoorlijk slap allemaal en zeker niet origineel.

The Elder Scrolls Online biedt je missies waarin originaliteit en ook humor zeker meegenomen zijn. Zo kom je bijvoorbeeld een Orc tegen die aangeeft moedig te zijn, maar zijn zwaard kwijt is. Hij wil graag dat je hem helpt om een gigantisch monster af te maken. Je zoekt zijn zwaard en gaat ‘samen’ op het monster af.

Dan komt er een zwelgje tevoorschijn en gaat de Orc er vandoor. Jij geeft het zwelgje een stomp en moet vervolgens kiezen om de Orc te melden dat hij door moet vechten of maar iets anders moet gaan doen. Een leuke en grappige missie, waar er veel meer van in de game zitten.

Ook bevat The Elder Scrolls veel andere grappige en bizarre momenten, maar die worden veelal door andere spelers veroorzaakt. Het is tenslotte een MMORPG, waarbij je dus in een wereld gedonderd bent met duizenden anderen tegelijk.

Als jij in jouw wereld alleen speelt, zie je deze spelers wel, maar doen ze eigenlijk niet veel voor je. Sterker nog, ze werken je een beetje tegen in de meeste gevallen. Je weet vaak al dat zich iets om de hoek bevindt, wat normaliter een verrassing zou zijn. Maar omdat daar allerlei knallen, flitsen en andere dingen voorbij komen, weet je vaak al zat.

Bij lange na niet alle missies zijn instanced gebieden, zoals in andere RPG’s en een solo ervaring zoals in Skyrim is er dus helemaal niet bij. Echte verrassingen kom je dan ook maar zo nu en dan tegen in Tamriel en dat is simpelweg jammer. Wat wel erg grappig is, is dat je andere spelers vreemde dingen ziet doen.

Zo haal jij in een missie iemand uit een kooi die vervolgens met je meeloopt. Als je even verderop nog wat rond staat te kijken zie je binnen no time een speler of tien bij diezelfde, nu lege, kooi knielen om dus niemand te bevrijden in jouw beleving. Het lijkt dan ook wel alsof al deze andere spelers ze zien vliegen.

Naast de grappige situaties krijg je ook te maken met handige dingen, die helaas je spelervaring deels bederven. Je bent dus allerminst alleen in Tamriel. Als er veel spelers ingelogd zijn en dus door de wereld in jouw buurt lopen, wil de framerate nog wel eens inkakken. Daardoor ontstaat een hakkelende wereld, lag en uiteindelijk vervelende situaties.

Dat er spelers in jouw wereld rondlopen betekent ook dat iemand die bij jou in de buurt loopt ervoor kan zorgen dat alle vijanden op je pad in de pan gehakt worden. Dat is erg vervelend, gezien je dan niet de ervaringspunten op doet die je zou moeten krijgen.

Je wordt daardoor op een gegeven moment gedwongen op respawns te wachten (wat gelukkig behoorlijk snel gebeurt) of om door Tamriel te zwerven op zoek naar slachtoffers voor XP. En het verhaal van de game is ‘dat jij de enige bent die het kwaad kan stoppen’. Lekker geloofwaardig als er nog duizend uitverkorenen rond rennen.

Op rustige momenten kun je ook ineens iemand horen roepen of zelfs schreeuwen, wat de sfeer weer wat verpest. Gelukkig kun je bij de opties de area chat uitzetten en dit voorkomen. Je moet dat wel iedere speelsessie weer opnieuw doen.

Een ander irritatiepunt is dat bij sommige bazen al diverse spelers klappen uit staan te delen, waardoor jij dus een vele makkelijkere strijd kent. Weg uitdaging! En dat is ook niet helemaal de bedoeling, tenzij je natuurlijk met een groep op pad bent. Dan staat teamplay centraal en is dit dus wel een fijn iets.

Natuurlijk is dit dan ook voornamelijk een MMORPG, waarbij het de bedoeling is dat je met een groep op pad gaat. Bethesda heeft dit aspect erg goed uitgewerkt. Je kunt verwachten dat op willekeurige momenten een heftige strijd uitbarst op een willekeurige plek, als Molag Bal één van zijn kettingen dropt.

Er komen dan demonen tevoorschijn die erg sterk zijn en alle spelers dwingen om de krachten moeten te bundelen. De verrassing die dit meebrengt is erg leuk en draagt enorm bij aan de sfeer van de game. Naast deze verrassingen zijn er ook diverse gebieden en trials waarbij je met een groep aan de bak moet om alles kort en klein te slaan. Alleen redt je het op die plekken niet.

En dan is er Cyrodiil. Daar komt de keuze van je factie pas echt tot zijn recht, wanneer je het in PvP gevechten tegen andere spelers opneemt. Dit wordt pas later in de game beschikbaar, als je een bepaald level bereikt hebt, maar die slagvelden zijn echt indrukwekkend.

The Elder Scrolls Online is onder aan de streep een geweldige titel. Bethesda heeft de console eenwaardige MMORPG gegeven, die erg schaars zijn. Alles ziet er goed uit, voelt levendig aan en speelt lekker weg.

Je kunt veel dingen alleen spelen, maar voor sommige gebieden moet je met een groep zijn en dat is waar de game om draait. Helaas gooien andere spelers op veel andere gebieden nogal eens roet in het eten door het verpesten van verrassingen en het weghalen van uitdaging. Dan is er nog de framerate die nogal eens inkakt door de grote overvloed aan spelers.

Al met al is The Elder Scrolls Online Tamriel Unlimited een prima game, die vooral leuk is wanneer je met een groep eropuit trekt. Als je alleen wil spelen, gaat dit ook prima, maar moet je wel rekening houden met de limitering in gebieden.