The Diofield Chronicle Review - Snelle actie dat denkwerk vereist

Square Enix is specialist op het gebied van JRPG's en de uitgever komt nu weer met een nieuwe titel. Kan The Diofield Chronicle indruk maken op ons? Dat lees je nu in de review.

The Diofield Chronicle strekt zich uit over een langere periode waarin de handel en wandel van diverse regenten op het eiland Diofield en hun onderlinge gekibbel de boventoon voert. Het verhaal staat bol van onderling achterdocht, wantrouwen, gevechten om gebied en macht, gemene tactische spelletjes en verraad. Komt dit bekend voor? Diofield Chronicle zou inderdaad zo een kloon van Game of Thrones kunnen zijn. Zelfs de presentatie lijkt regelmatig op de openingsscenes van de illustere serie, met gebieden en miniatuur-steden.

Daar blijft het niet bij, ook in Diofield Chronicle speelt het tactische gevecht zich uiteindelijk af om de vraag wie de troon van de doodzieke koning mag bestijgen en wordt het eiland plots bedreigd door een mogendheid van de andere kant van de zee. En jawel, ook Diofield kent draken, weliswaar een ondode draak waarvan alleen het skelet nog over is, maar toch!

Wie dus genoten heeft van het politieke gekonkel van Game of Thrones zal zich direct thuis voelen in deze game.

De verschillende episodes in de game worden aan elkaar gepraat boven een soort landkaart, waar bewegingen van troepen, nobele families en hun expansiedrift toegelicht worden. Deze scènes duren niet te lang, waardoor dit de voortgang niet al teveel ophoudt.

Naast deze strategische scenes deelt The Diofield Chronicle de game op in twee delen: een deel in je hoofdkwartier (of je tijdelijke verblijf, als je op een campagne bent) en de daadwerkelijke actie.

In je hoofdkwartier spreek je met de teamleden van Blue Fox, de compagnie waartoe je behoort. Ook kan je hier vorige missies herspelen, het wapentuig en bepantsering uitbouwen, je speciale krachten versterken en meer.

Je hoofdkwartier is spaarzaam maar functioneel ingericht en er is duidelijk gekeken om de tijd die je hier moet doorbrengen zo aangenaam mogelijk te maken. Waar je je in de meeste games een ongeluk rent naar alle verschillende handelaren, kraampjes en personen, kan je hier via een kaart direct zien wie waar is en waar je iets te doen hebt. Dit is bijzonder prettig in het gebruik en daar zouden veel meer ontwikkelaars lering uit moeten trekken.

In de warroom krijg je een overzicht van de huidige stand van zaken in de balance of power tussen de verschillende partijen en zie je direct welke optionele en verplichte taken je kan ondernemen. Het is aan te raden om de optionele taken niet over te slaan, aangezien je daarmee punten kan sprokkelen die je zeker nodig zal hebben om je karakters voldoende uit te bouwen.

De meer actievolle gevechten spelen zich af in een isometrische setting, waarbij je een team van maximaal acht karakters (vier in beeld en vier als een soort schaduw karakter erbij) kan bewegen over het speelveld. In de basis biedt de game hier een hoop variatie en tactische mogelijkheden. Zo kan je vijanden van achteren besluipen voor een extra impactvolle aanval, is er een grote variatie aan speciale aanvallen die je zelf kan beïnvloeden afhankelijk van wie je in je party opneemt en is de plaatsing van je teamleden heel belangrijk. De actie is real-time, maar kan je pauzeren als je je teamleden naar een specifieke plek wil dirigeren of als je een speciale aanval wil kiezen.

Helaas zijn de controls hier een stuk minder geraffineerd, hoewel daar wel een goede poging toe gedaan is. Zo is het herpositioneren van een enkel teamlid lastiger dan zou moeten, zeker omdat dit real-time gebeurt, tenzij je je hele team verplaatst. Nadeel daarvan is, dat je hele team dan de aanvallen stopt, wat meestal ook weer niet handig is. Anderzijds heeft de cursor sterk de neiging om aan vijanden of barrières te kleven. Wil je je team dicht om een vijand heen plaatsen, dan plakt je cursor net even te vaak aan die vijand zelf vast. Zeker in de hectiek van de strijd kan dit dodelijk zijn.

De variëteit aan tegenstanders en teamleden is dan weer bijzonder groot. Je begint met een klein clubje teamleden, maar in no-time kan je kiezen uit meer dan 15 verschillende personen, elk met hun eigen sterktes en zwaktes. Slim combineren van teamleden is enorm belangrijk wil je de verschillende gevechten overleven. De tegenstanders variëren van het standaard voetvolk tot vurige ondode draken of salamanders, regelmatig vergezeld van (mini-)bosses die niet één, maar soms wel drie levensbalken hebben. Waardige tegenstanders dus, die het hebben van een goed plan zeker noodzakelijk maken.

Wel jammer is dat de speelvelden niet heel veel tactische mogelijkheden bieden, terwijl tactiek en de juiste positionering van je teamleden juist zo belangrijk zijn in deze game. Aan het begin van de game wordt de aanval in de rug geïntroduceerd, maar vervolgens is het vaak onmogelijk om deze tactiek echt goed toe te passen. Jammer, een iets vindingrijker level design had hier een hoop extra meerwaarde kunnen leveren. Dat wordt dus vijanden uit hun tent lokken, dán je teamleden in een cirkel om hen heen plaatsen en aanvallen maar!

De variatie in de missies zelf en de tegenstanders maakt daarbij een hoop goed, veel van de missies zijn leuk en meestal niet te lang, waardoor de gameplay fris blijft. Dat is wel prettig, aangezien de game je aanmoedigt om eerdere missies later opnieuw te spelen. De kans is groot dat je de eerste keer niet alle optionele eisen (speel de missie uit binnen zes minuten en zorg dat alle teamleden blijven leven) gehaald hebt. Herhalen van de missie om die eisen alsnog in te lossen levert flinke bonussen voor je karakters op, die je later in de game zeker nodig gaat hebben.

Wie trek heeft in een actievolle tactische JRPG met een achtergrondverhaal met een stevige Games of Thrones vibe is bij Diofield Chronicle aan het goede adres. De game heeft een prima tempo, met niet al te lange verhandelingen over de strategische beslommeringen en gevechten die - exclusief pauzes - meestal binnen tien minuten afgerond kunnen worden. De gevechten zijn divers door de vele tactische keuzes van je teamleden en de gevarieerde tegenstanders, waarbij het level design een beetje achterblijft. De game blijft gedurende de gehele campagne van zo’n 40 uur boeiend.