The BIGS Review

Voor veel mensen is alleen het cijfer dat je geeft het criterium om te beoordelen of een game het waard is om aan te schaffen. Een 7 geeft aan dat je de review niet hoeft te kopen of te lezen, tenzij je een groot fan van dat genre bent. Maar soms moet je een review wel lezen om in ieder geval een gewaarschuwd mens te zijn. Veel bezoekers van websites lezen de gehele review niet en missen dus veel dingen. Ik heb een perfect voorbeeld: lees deze review en je weet wat ik bedoel.

Epic Arcade Baseball Action?
Ik ging een wedstrijdje spelen, want een arcade game is immers makkelijk te begrijpen. Ik was kansloos in die wedstrijd, ik speelde met de New York Yankees tegen de Chicago Cubs. De echte honkbalkenner weet dat de Chicago Cubs geen goed team is, want het heeft in zijn hele bestaan nog nooit de World Series gewonnen. Ik begon met mijn verbaasde ogen te kijken naar het beeldscherm en vroeg me af of dit wel een arcade game is. De game was veel moeilijker dan ik gedacht had. Stilletjes drukte ik op de +-knop en selecteerde de optie ‘Quit’. Terug naar het hoofdmenu selecteerde ik deze keer de ‘Learn The Bigs’ mode. Langzaam maar zeker begon ik het spel te begrijpen. Ik ontdekte allerlei dingen: hoe je verschillende pitches kunt gooien en hoe je het meest effectief kunt slaan. Het spel is uitgebreid en volgens mij hoort dat niet echt bij een arcade game.

Hitten, pitchen en drummen
The BIGS is behoorlijk omvangrijk, veel uitgebreider dan andere realistisch bedoelde honkbal games. Tijdens het slaan, kun je met de A-knop een hardere bal slaan, dit betekent niet dat je altijd de A-knop moet gebruiken. Bij het spelen heb je wel enige tactische kennis nodig, want als je de A-knop niet gebruikt, sla je een mindere bal, maar dat is dan wel weer goed genoeg voor één-honkslag. Iemand op het derde honk kan dan, door die slim geslagen bal, makkelijk naar de thuisplaat lopen, wat hem een punt oplevert. Heb je geslagen, dan moet je met je Wiimote en je Nunchuck gaan ‘drummen’. Hierbij moet je met je Nunchuck en Wiimote drumbewegingen in een rap tempo uitvoeren. Het resultaat: je rent sneller. Ook tijdens het gooien heb je veel keuzes. Met een bepaalde beweging kun je bijvoorbeeld een curveball gooien. Dit doe je door je hand (waarmee je gooit) rechtsom te draaien tijdens het gooien. Als je normaal gooit, dan gooi je een fastball. Ook de snelheid van de beweging die je maakt heeft invloed op de snelheid van de worp. Als ik nog meer moet verklaren, dan ben ik wel tot morgen bezig met schrijven. Het idee dat je zo veel verschillende opties tot je beschikking hebt, laat je wel even schrikken; zéker als je dertig minuten geleden nog een totaal ander beeld van de game had.

Big Play
Hiermee bedoel ik niet dat The BIGS geen enkele arcade elementen bevat. Eén van de grootste arcade elementen in de game is Big Play. Dit is een optie waarbij je Big Play punten moet verzamelen, 100.000 in totaal. Je kunt voor een strikeout bijvoorbeeld 7.500 punten halen en voor een honkslag 10.000 punten. Je kunt uiteraard voor meer dingen punten krijgen, maar daar kom ik later nog wel op terug. Als je tijdens het slaan 100.000 punten hebt gehaald, dan kun je de Power Blast activeren. Het beeld wordt blauw gekleurd en als je dan slaat, heb je vast en zeker een homerun. Ik moest vooral lachen toen ik een ruitje in het stadion insloeg of de bal tegen een lichtmast knalde. Daarnaast kun je tijdens het gooien de Big Heat activeren. Dit zorgt voor een keiharde worp, waarbij de slagman kansloos is.

Zoals ik al vertelde, kun je voor verscheidene zaken Big Play punten krijgen. Met de verscheidene zaken bedoel ik de échte arcade-elementen. Onmogelijke bewegingen als een prachtige zijwaartse sprong of een Prince of Persia-achtige combinatiesprong zijn mogelijk in dit spel om op miraculeuze wijze een bal te vangen. En op die manier sprokkel je flink wat punten bij elkaar. Naast de wat serieuze modi zijn er ook minigames. Deze minigames, zoals Home Run Derby en Tug-of-War, zijn het leukst om in multiplayer te spelen. Bij Home Run Derby moet je de eerste zijn die tien homeruns slaat, wat zorgt voor een heus spektakel tijdens een (klein) feestje. Bij Tug-of-War moet je, wat ik al eerder heb beschreven, met de Wiimote en Nunchuck gaan drummen. Dit soort handelingen verhogen het arcade-gehalte enorm.

Uitdaging voor een groentje
De grootste modus van het spel, die zéér diepgaand is, is de MLB Rookie Challenge. Ik leg de nadruk op diepgaand, want deze modus is allesbehalve arcade-achtig. Bij de Rookie Challenge kun je je eigen favoriete honkbalspeler ‘construeren’. Leuk hoor, ik veranderde mijn gezicht in dat van een stoere hunk met een fraai, gespierd lichaam. Ik mocht een team uitkiezen en koos voor de New York Yankees. Ik belandde in een overzichtsscherm en zag de kaart van Amerika. Boven in het scherm stond dat ik 50.000 punten te besteden had, met die punten kon ik verscheidene vaardigheden aanleren. Ik gaf mijn favoriete honkballer twee sterren voor kracht en tevens ook twee sterren voor inzicht. Toen begon ik vol goede moed met een wedstrijd tegen de New York Mets. Ik won die wedstrijd. Maar ik mocht niet versagen en direct weer het trainingsveld op: nog beter leren hitten, pitchen en stealen. Ik leerde tijdens de training veel nieuwe dingen, waardoor ik er mooi weer wat punten bij kreeg. Eén ding is wel zeker: de Rookie Challenge is zeer uitgebreid en tevens ook zeer amuserend!

Frustratie
De gameplay van de game is soms erg frustrerend, vooral in het begin moet je even op je tanden bijten. Het spel vereist behoorlijk wat geduld, want niet alles lukt in één keer. Eén foutje tijdens het werpen kan al fataal zijn; en dat betekent een dubbele honkslag tegen je. Ook andere dingen, zoals het niet goed optimaal functioneren van de Wiimote, kunnen frustrerend zijn. Ik noem een voorbeeld: ik miste onnodig een vangbal, terwijl ik echt op de A-knop (bal vangen) had gedrukt. Echter, naarmate je het spel langer speelt, hoe beter ik de finesses ervan onder de knie krijg. Maar heb geduld. Deze game is alleen voor doorzetters. Echte doorzetters geven niet gauw op.

Conclusie
The BIGS is een diepgaande game, verwacht echter niet dat het een echte arcade game is, al staat het wel op de achterkant van het hoesje. Met ‘diepgaand’ bedoel ik ook dat The BIGS écht een moeilijk spel is. Het kostte mij drie uur om het spel te begrijpen. Die drie uren waren net als drie uren bij je schoonmoeder, tamelijk frustrerend en moeizaam om door te komen. Maar overwin je die belemmeringen (en dat lukt eerder naarmate je meer geïnteresseerd bent in honkbal) heb je een goed spel: een aanrader.