Conan Review

Een barbaarse held en slechte tovenaar
Het spel opent met een scene waarin Conan op avontuur is. Hij vecht zijn weg over een eilandje, en is hier op zoek naar een waardevolle edelsteen. Wat hij daar vindt, is echter heel iets anders. Hij komt namelijk de tombe van de donkere tovenaar Graven tegen, en maakt deze open. Onmiddellijk wordt Conan verslagen door deze slechte man, zijn uitrusting wordt afgepakt, en hij wordt voor dood achter gelaten. Conan spoelt vervolgens aan op een ander eiland en ontmoet daar iemand die ook wel interesse heeft om Graven op te zoeken en te verslaan. De twee vechten hun weg door piraten, legers met olifanten, beesten en monsters, en bovennatuurlijke vijanden, op hun weg om Graven te vinden. Uiteindelijk moeten ze zelfs de wereld redden, dus er is genoeg spektakel.

Aan actie geen tekort
Het hele spel draait om de gevechten. Je zult het grootste deel bezig zijn je een weg te vechten door kleine groepjes vijanden in jungles, ruïnes, donkere grotten, besneeuwde forten, etc. Je hebt de beschikking over twee verschillende aanvallen: een snelle lichte aanval, en een wat langzamere, krachtigere. Deze aanvallen zijn weer aan elkaar te linken voor combo’s voor de afwisseling.

Conan heeft ook verschillende vechtstijlen, die verschillen per wapen. Je kunt namelijk de wapens van verslagen vijanden oppakken en gebruiken. Natuurlijk zul je met een groter zwaard langzamer zijn dan met een licht mesje. Ook kun je verschillende combinaties maken. Zo is het mogelijk om in de ene hand een zwaard te hebben, en in de ander een schild voor een betere verdediging. In kleine ruimtes is het beter om twee zwaarden te gebruiken, in elke hand één. Zo kun je sneller aanvallen op vijanden die dichtbij staan.

Wat vooral vermakelijk is aan het vechten is de barbaarse manier van Conan. Als hij geraakt wordt door een pijl trekt hij hem er zelf uit, kisten worden opengetrapt, er wordt gegooid met tonnen en andere voorwerpen, en je slaat met je zwaarden op de vijanden in totdat ze schreeuwend van pijn op de grond vallen om dood te gaan. Naarmate Conan sterker wordt in het spel zal dit alleen maar toenemen. Aan het einde van een level zie je natuurlijk even hoeveel tegenstanders je hebt vermoord, maar ook hoeveel ledematen je hebt afgehakt.

Tussendoor even puzzelen
Een game die alleen uit vechten bestaat wordt echter al gauw saai. Daarom zijn er ook enkele puzzels in het spel verwerkt. Het gaat hier om kleine, en nogal simpele, opdrachten. De oplossing is altijd dichtbij, maar soms zul je wel even goed moeten rondkijken. Ook zul je Conan enkele acrobatische capriolen moeten laten uithalen om verder te komen in het spel.

Minpuntjes
Tot nu toe is alles erg positief. Het vechten is dan ook het leukste deel van Conan. Helaas zijn er ook enkele mindere elementen. Zo zien de graphics er wel goed uit, maar zie je toch duidelijk dat het allemaal wel wat netter kon. Tijdens de cutscenes vallen de wat mindere textures toch echt op. Grafisch zit er tussen de Xbox 360 en PlayStation 3 versie geen zichtbaar verschil, dus het maakt weinig uit welke je in huis haalt.

Het geluid is ook niet helemaal optimaal. De stem van Conan klinkt verkeerd, deze past totaal niet bij hem. Ook herhalen de vijanden hun teksten erg vaak. De muziek maakt echter heel wat goed.

Een avontuur van korte duur
Dan is er nog de lengte van het spel. In totaal zul je niet meer dan zeven uur voor dit avontuur nodig hebben. Waarschijnlijk kun je het zelfs doen in zes uur, of zelfs ietsje korter, als je een beetje doorspeelt. Tijdens deze paar uurtjes wordt het verhaal van het spel niet helemaal goed in beeld gebracht. Deze blijft nogal op de achtergrond, en dus draait alles in Conan helemaal om de actie.