Folklore Review

Voor RPG liefhebbers die in het bezit zijn van een PlayStation 3 is het aanbod schaars. Folklore is wellicht qua titel niet zo bekend als, pak hem beet een Oblivion, maar wat zegt dat nou precies? Moet je Folklore dan maar laten liggen of heeft de game toch wat te bieden?

Uitermate boeiend verhaal
Allereerst kent de game een interessant thema met een goed verhaal, één die niet zo snel zal vervelen en je nieuwsgierigheid enkel verder zal prikkelen naarmate je vordert in de game. Het spel kent twee hoofdpersonages en je hebt de mogelijkheid te kiezen in wiens schoenen je stapt. Wil je echter het hele verhaal uitspelen, dien je in de huid van allebei de personen te kruipen, en op een gegeven moment komen jullie verhaallijnen dan bijeen. Het eerste personage is een jonge blonde vrouw genaamd Ellen die onverwacht een brief van haar moeder krijgt, waarvan ze dacht dat die dood was. Het tweede personage is Keats, hij is hoofdredacteur van een occult tijdschrift. Op een dag krijgt hij een mysterieus telefoontje van een angstige vrouw in nood. Beide personages worden dus op een vreemde wijze naar het Ierse dorpje Doolin gelokt.

Twee werelden: conversaties en actie
Niet alleen zijn er twee personages, ook zijn er twee verschillende werelden. Je hebt de normale wereld waar de gewone mensen leven en je hebt de Netherworld, ofwel het rijk van de doden. Deze scheiding in de game is ook heel duidelijk waarneembaar. In de gewone wereld ben jij namelijk niets anders aan het doen dan van het ene vertrek naar het andere vertrek te lopen om met mensen te praten, terwijl je in de Netherworld opeens als een gek moet vechten, het echte hack and slash werk dus. Het vervelende alleen van het manoeuvreren van het ene vertrek naar het andere vertrek, is dat je continu te maken hebt met laadtijden. Tevens is het zo dat je links bovenin je scherm een minimap hebt (die overigens wel gedetailleerder en uitgebreider had gekund) maar deze werkt soms tegen met de camera waardoor je dan niet altijd de kant oploopt die jij voor ogen had.

Folks en folklore
Er zijn allerlei doden en dit mysterie kun je alleen oplossen door af te reizen naar the Netherworld, die overigens is opgedeeld in zeven delen. Om dichter bij de kern te komen en verder te geraken in de Netherworld dien je te vechten. Je moet vechten tegen Folks, dit zijn wezens die ooit mensen waren maar nu zijn veranderd in een andere verschijning. Ik moet zeggen dat het mooie verschijningen zijn, want om erna te kijken, is een waar genot voor het oog. In eerste instantie beschik je over één vechtactie en één schild, dus slechts twee knoppen gebruik je dan, maar dat is van korte duur. Het is namelijk de bedoeling om Folks en Folklore (eindbazen) te verslaan en te verzamelen. Als je vecht, maak je op een leuke manier gebruik van je Sixaxis controller; door deze heen en weer te zwiepen ontrek je namelijk de ziel (id genoemd) van de Folk. Deze Folks worden opgeslagen en vervolgens kun je die onder één van je vier knoppen vastleggen en met deze Folk vechten tegen andere Folks.

Het is een hele uitdaging om in het bezit te komen van al deze Folks, want er zitten maar liefst meer dan 100 verscholen in het spel. Sommigen zijn makkelijker te krijgen dan anderen. Het is leuk om op zo’n manier met je PS3-controller heen en weer te bewegen, toch zal het snel enigszins repetitief aanvoelen omdat je steeds wat van hetzelfde aan het doen bent. Dit geldt helaas ook voor de folklore, de eindbazen. Uitdaging is er niet heel erg omdat van te voren je precies medegedeeld wordt hoe te werk te gaan en dat is jammer.

Als ik dan toch de nadelen aan het bespreken ben, wil ik het ook hebben over wat ik zelf het grootste nadeel vond van de game en dat is hoe het verhaal gepresenteerd wordt. De voice actings van de game zijn goed maar de video fragmenten schaars. Het verhaal wordt aan je getoond als een soort van stripboek: tekeningen wisselen elkaar af en worden ondersteund door ballonnetjes met teksten. Je zou deze soms maar al te graag willen overslaan, maar gezien het verhaal een belangrijke rol speelt, is dit niet verstandig. Maar hierdoor word je toch niet helemaal (emotioneel) betrokken bij de personages en dat is jammer. De schaarse filmpjes die er zijn, zijn oogstrelend, maar waarom hebben de makers de hele game er niet mee volgegooid? Helaas, het is een gemiste kans als je het mij vraagt. Een ander nadeel zou kunnen zijn dat de game alle tijd neemt om het verhaal aan je te vertellen, voor snelheid ben je hier niet aan het juiste adres.

Mystiek sprookje
Toch zullen de echte liefhebbers hier vrede mee hebben en de kriekpunten voor lief nemen. Want als je goed kijkt, heeft Folklore toch echt wel wat te bieden. Het interessante verhaal wordt dermate goed ondersteund door een goede sound en de beelden zijn prachtig, er is een mooi onderscheid gemaakt tussen de echte wereld en de Netherworld. Als je in de Netherworld bent, heb je het idee alsof je in een sprookje bent beland, de mystiek spat eraf en de vrolijke kleuren zijn een kunstwerk op zich. Waar je ook loopt met Ellen of Keats, of het nou bossen of kastelen zijn, elke omgeving kent zijn eigen sfeer en elke omgeving is prachtig vormgegeven en de muziek is ook gewoon in orde . In dit mystieke sprookje waan je je voor zo’n 15 uur. Naast het hoofdverhaal heb je nog side quests die je kunt doen, je kunt Folks vangen en je kunt nog alle boeken en outfits verzamelen. Ook is er een mogelijkheid om zelf kerkers te maken en deze online te delen.

Laat je vervoeren door dit sprookje
Al met al is Folklore dus geen gekke titel. Het spel heeft een interessant verhaal die enkel wat boeiender gepresenteerd had mogen worden. De laadtijden zijn soms vervelend en sowieso ben je qua snelheid hier niet aan het juiste adres. In de gewone mensenwereld voer je enkel gesprekken en loop je van punt a naar b. In de Netherworld mag je echter los. Hier vecht je en moet je folks en folklores verzamelen. Hoewel dit zich misschien op een gegeven moment herhalend voordoet, ademt de game gewoon een unieke sfeer uit en alleen daarvoor al is Folklore een aanschaf waard. Laat je vervoeren door dit sprookje dat prachtig vormgegeven is.