The Bag Man (film) Review

The Bag man is een gangsterfilm, maar dan wel een heel bijzondere. Geen dertien-in-een-dozijn knaller, maar een absurdistisch aandoende thriller die doet denken aan David Lynch en Quentin Tarantino.

Jack (John Cusack) is een keiharde crimineel en naïef is hij zeker niet. Hij voelt dan ook enige nattigheid als hij wordt ingehuurd door maffiabaas Dragna (Robert De Niro), die hem een kapitaal belooft voor een heel simpel klusje: een tas naar een motel brengen en daar op zijn opdrachtgever wachten. Jacks gevoel heeft hem niet bedrogen: door het o zo eenvoudige klusje belandt hij van de ene levensgevaarlijke situatie in de andere, waarbij een stoet aan kleurrijke figuren zijn pad kruist.

Zo is daar Rivka (Rebecca Da Costa), een ex-stripper die met haar blauwe pruik, roodleren topje en gouden rokje zo uit een film van David Lynch lijkt weggelopen. Jack vindt Rivka op zijn motelkamer, waar ze is gevlucht voor haar twee louche compagnons, een kale dwerg in een trainingspak (Martin Klebba) en een grote neger met een ooglapje (rapper Sticky Fingaz).

En laten we zeker de wantrouwige hotelmanager in zijn rolstoel niet vergeten. Dit is een rol van Crispin Glover, bij het grote publiek vooral bekend als de vader van Michael J. Fox in Back to the Future, maar bij een kleiner publiek een soort kwaliteitsstempel heeft voor non-conformistische projecten. Zo regisseerde Glover een bizarre film waarin alle rollen worden gespeeld door Down patiënten en knutselde hij oude boeken om tot surrealistische kunstwerken.

Dat Glover met The Bag Man voor een passend filmproject heeft gekozen, blijkt wel uit de dialogen die het midden houden tussen David Lynch en Quentin Tarantino: “Als je een vrouw uit de geschiedenis kon neuken, wie zou dat dan zijn? (...) Oh, je houdt niet van wijven uit de bijbel?” Dat soort teksten. Het vreemde sfeertje wordt nog eens onderstreept door de mysterieuze jazz-achtige klanken op de soundtrack.

The Bag Man, het regiedebuut van David Grovic, lijkt een bewogen productiegeschiedenis te hebben gehad. Aanvankelijk zou de film Motel heten, maar later kreeg een testpubliek een film met de titel Bag of Allegiance voorgeschoteld. Bovendien werd het oorspronkelijke scenario, geschreven door acteur James Russo, geheel en al herschreven door regisseur Grovic en een zekere Paul Conway.

Gewoonlijk voorspellen zulk soort koerswijzigingen niet veel goeds. Voor veel filmjournalisten zijn dit ook meteen signalen om extra kritisch naar de film te kijken. En het was dan ook bijna te verwachten dat ze The Bag Man zouden neersabelen. Maar we zouden je toch graag vragen deze bijzondere film een kans te geven. Het gebeurt niet vaak dat een min of meer klassiek gangsterverhaal op zo’n bizarre, humoristische, maar ook sinistere manier wordt verfilmd. Het zal niet spekkie voor ieders bekkie zijn, maar wie eens wat anders wil dan standaard Hollywood-vermaak, moet deze film zeker het voordeel van de twijfel geven.

Tot slot, we kunnen zeker enkele kritiekpunten noemen. Het verhaal is niet altijd even logisch, hoewel we daarover in verband met spoilers niet kunnen uitweiden. En Robert De Niro als maffiabaas? Hij heeft die rol zo vaak gespeeld, zelfs in een komedie als Analyze This, dat het bijna zelfparodie wordt. Maar dat zijn slechts details en als we moeten kiezen tussen een perfecte formulefilm en een onverwacht project met enige mankementen, dan zullen we altijd voor het laatste kiezen!

Wie smacht naar een standaard gangsterfilm waarin het precies duidelijk is wie de goeie en wie de kwaaie is, zal aan The Bag Man een harde dobber hebben. En je moet zeker ook een voorliefde hebben voor bizarre figuren en vreemde dialogen. Dit is een film voor mensen die van het buitenissige kunnen genieten en bijvoorbeeld Lynch en de gebroeders Coen op hun favorietenlijstje hebben staan.

Helaas is The Bag Man het soort film dat aanvankelijk lauwe kritieken krijgt, terwijl het na rijp beraad wordt uitgeroepen tot klassieker, zoals dat gebeurde bij The Shining en Fight Club. De tragiek is dat het succes mogelijk te laat komt voor regisseur Grovic. Geen geld in het laatje betekent in Hollywood: geen werk. Daarom is iedereen hierbij opgeroepen om een kaartje voor dit pareltje te kopen!