Table Top Racing (PS Vita) Review

Micro Machines, kennen we die nog? Dat was een geweldige kartgame. Table Top Racing is een ode aan die titel, maar is het slim om zo’n iconische game als inspiratie te gebruiken?

Table Top Racing is van oorsprong een mobiele game van Playrise Digital, een studio uit Liverpool die eerder met een game genaamd Baby Nom Nom kwam. Table Top Racing maakte ons dan ook niet direct enthousiast, maar toen we eenmaal zagen hoe de circuits eruit zagen veranderde dat.

Zoals de naam al doet vermoeden rijd je in deze game op een tafelblad. Dat kan een tafelblad vol speelgoed zijn, of vol Japanse gerechten en meer. Het is erg grappig om langs allerlei kleurrijke gerechtjes te racen en soms zul je je verbazen over hoeveel rommel er op de tafels ligt.

Table Top Racing verscheen eerst op iOS in januari 2013, een jaartje later op Android en daar is sinds deze maand een Vita-variant bij gekomen. Deze racer kun je zowel singleplayer doen als online multiplayeren, maar deze laatste variant was tijdens onze speelsessies erg rustig.

De multiplayer is in eerste instantie ook niet direct noodzakelijk, want je hebt waarschijnlijk een beste kluif aan de singleplayer. In eerste instantie lijkt het allemaal wat traag te gaan en makkelijk, maar uiteindelijk kun je andere auto’s kopen om in te rijden en te upgraden en dan gaat het er aanzienlijk sneller aan toe.

Maar laten we bij het begin beginnen. Je rijdt rond in een ijscowagentje, compleet met ijsje erop, en dat gaat lekker gemoedelijk. Je krijgt diverse racesoorten voorgeschoteld, zoals eentje waarin je een auto die voor je uitrijdt moet aanrijden, of eentje waarin je een paar rondes tegen anderen racet en de laatste die over de finishlijn afvalt waarna er uiteindelijk nog maar twee racers overblijven.

Al gauw zul je je eigen favorieten en iets mindere races eruit kunnen pikken, maar juist omdat het een goede mix is van diverse soorten racegameplay, is het zelfs geen probleem om de races te doen die minder goed in je straatje passen. Bovendien is er bij elke race een puntenaantal van drie sterren te halen waardoor je weer nieuwe races vrijspeelt.

Je bent dan ook echt wel even zoet met Table Top Racing. Het niveau schuift steeds verder omhoog en dat houdt het spel uitdagend. Gelukkig krijg je door sterren te behalen muntjes die je kunt spenderen in de garage. Je koopt er bijvoorbeeld een sportwagen voor, maar kunt ook een wat lompere bolide voorzien van supersnelle bandjes.

Zoals eerder vermeld rijd je op een MicroMachines-achtig terrein waar overal spullen staan om omheen te racen. Doe je dat niet en bots je tegen bijvoorbeeld een soepbord aan, dan zet de game je auto vanzelf weer goed op de weg. Handig, want zo hoef je niet zelf in z’n achteruit te gaan en je crash op te lossen. Aan de andere kant kost dat ‘respawnen’ natuurlijk wel tijd.

Er is nog een andere racegame waar Table Top Racing aan doet denken, dat is namelijk –hoe kan het ook anders- Mario Kart. Ook in die game pak je kistjes van de grond die power-ups bevatten, zoals in het geval van Table Top Racing bommen, raketten en nitro om extra hard te scheuren voor een korte tijd.

De power-ups zijn iets minder origineel en veelzijdig als die in Mario Kart helaas, waardoor dit toch vooral een slap aftreksel lijkt van de grote kartgames der aarde. Het is een game die heel vermakelijk is, maar inderdaad vooral leuk lijkt als goedkoop telefoonspelletje. Het is geen game om een groot geldbedrag voor neer te leggen, helemaal omdat de multiplayer (die Mario Kart op 3DS juist zo legendarisch maakt) in Table Top Racing erg tegenvalt. Weinig mensen online en nagenoeg geen mogelijkheden om te communiceren met anderen.

Erg jammer, want de vele speelmethoden zijn juist erg grappig. Ze maken de game veelzijdig en gemakkelijk om lekker door te willen spelen. Tel daarbij een mooie leercurve op en de mogelijkheid je autootjes zowel qua power als qua uiterlijk te kunnen upgraden. Zonde dus dat er in de power-ups zo weinig creativiteit is gestoken.