Super Mario Bros. Review

Lieve lezers, het spijt ons. Deze keer hebben we geen interessante, intrigerende of uitnodigende inleiding voor jullie. Over Super Mario Bros. valt immers niets nieuws te zeggen. Vandaar dat dit introvakje deze keer helemaal leeg blijft. Onze excuses!

Voor die ene persoon, die juist op dit moment besluit om onder zijn gigantische steen vandaan te komen en nog nooit van technologie gehoord heeft, zullen we toch kort het concept achter Super Mario Bros. uit de doeken doen. De game verscheen in 1987 in Europa voor de Nintendo Entertainment System en is voor een groot deel verantwoordelijk voor het vroege succes van Nintendo. Het is dan ook niet gek dat het spel twintig jaar lang de best verkopende videogame aller tijden was en eigenhandig de beruchte ‘videogame crash’ van 1983 ten einde bracht. Het gaf tevens naam en faam aan hét icoon van de game-industrie: Mario. Hoewel het niet de loodgieters eerste optreden was (dat was dat arcadegame Donkey Kong uit 1981, waar hij ‘Jumpman’ heette), was dit het spel dat hem voor altijd op de kaart zette.

Onverslaanbaar leveldesign
Dat alles maakt Super Mario Bros. tot één van de meest bekende spellen ooit. Het is dus niet onlogisch dat Nintendo heeft besloten om het spel nogmaals voor de Virtual Console van de 3DS uit te brengen voor een handjevol euro’s. Nog altijd is het concept simpel en juist daardoor vrijwel perfect; ren van de linkerkant van het level naar de rechterkant en probeer op die manier een arme prinses te redden. Zoals bekend bevindt die prinses zich ‘in another castle’ en daarom mag Mario maar liefst acht werelden doorlopen, alvorens bij de onzelfstandige dame aan te komen. Dat is maar goed ook, want de in totaal 32 levels zijn stuk voor stuk toonbeelden van goed leveldesign. Nog altijd struikelen wij over games die onderdoen voor deze klassieker, die zelfs na meer dan 25 jaar nog heerlijk wegspeelt.

Experts kunnen het spel in zo’n vijf minuten uitspelen – met behulp van enkele sluiproutes – maar de gewone sterveling doet er wat langer over. Dit komt doordat het spel werkt volgens de aloude NES-principes. Dat houdt in dat je slechts drie levens hebt om het spel uit te spelen en lukt dat niet, dan mag je helemaal opnieuw beginnen. Om het je iets makkelijker te maken, heeft Nintendo wel een handigheidje ingebouwd. Het is nu namelijk mogelijk om te allen tijde je progressie op te slaan en later naar de opgeslagen plek terug te keren. Erg handig als je steeds bij een bepaald stuk vastloopt. Door verstandig op te slaan, hoef je het gedeelte ervoor niet steeds te herhalen.

Geen 3D
Wat wel erg jammer is, is dat deze versie van Super Mario Bros. geen 3D-effecten heeft. Het was erg tof om deze klassieker der klassieker in een 3D-jasje te zien (zoals ook elke film tegenwoordig een 3D-remake lijkt te krijgen) en wij zien dit dan ook als een gemiste kans. Wel moeten we toegeven dat het spel er prachtig uitziet op de handheld. Het is weliswaar een oude game, maar door het kleine en heldere scherm van het apparaatje ziet alles er haarfijn uit en komen de kleuren buitengewoon scherp over. Deze uitgave mag zich daarmee met recht de mooiste versie noemen. Reken daarbij dat de klassieke deuntjes vol overtuiging uit de speakers – of liever nog, je koptelefoon – komen en je loopt vol van nostalgie.

Die nostalgie wordt wellicht lichtjes teniet gedaan voor wie grote handen heeft, want voor diegenen is het spel waarschijnlijk niet op de meest comfortabele manier te spelen. De 3DS is namelijk prima speelbaar wanneer de circle pad gebruikt wordt, maar zodra er overgeschakeld wordt naar de d-pad bestaat de kans dat het apparaat wat ongemakkelijk in de hand komt te liggen. Mario speel je immers enkel met de trouwe d-pad en dat kan resulteren in een vreemde houding. Tenminste, als je grote handen hebt. Het is overigens niet zo dat het spel niet met de cirle pad gespeeld kan worden, hoewel dat natuurlijk wel een doodzonde is. Alleen doen als het niet anders kan, dus!

Klassieker der klassiekers
Super Mario Bros. is nog altijd een tijdloze klassieker voor jong en oud. Het spel neemt je mee naar de basis van gaming en toont je nogmaals hoe leuk simpelweg springen op vijanden en over gaten kan zijn, mits het leveldesign sterk in elkaar steekt. Voeg daarbij dat het spel er heerlijk scherp uitziet en een handige opslagfunctie heeft en je hebt genoeg reden om de klassieker der klassiekers nógmaals aan te schaffen. Hoop echter niet op 3D-effecten en realiseer je dat het spel met de d-pad gespeeld hoort te worden.