Super Mario 3D World Review

Of je nu al sinds de eerste Mario games uit de jaren '80 een ‘huwelijk’ hebt met de loodgieter of pas bij het verschijnen van Super Mario Galaxy van hem bent gaan houden, elk huwelijk kent zo zijn ups en downs. Is Super Mario 3D World een dipje, of is dit een marriage made in heaven?

We zijn de afgelopen jaren een beetje van ons Mario-geloof gevallen. Natuurlijk waren de New Super Mario Bros-games leuk, maar echt veel vernieuwing zat er niet in. Wat verlangden we naar een gloednieuwe en sterke Mario-game, zoals Super Mario Galaxy zes jaar geleden op Wii. Super Mario 3D World lijkt een poging van Nintendo om de New Super Mario Bros-games en Super Mario Galaxy iets dichter bij elkaar te brengen. Het is nog steeds platformen, maar dan veel meer 3D. Wat ons betreft een poging die zeer geslaagd is.

Het plezier begint al bij het beginfilmpje. Juist omdat Bowser deze keer niet Princess Peach weet te kidnappen, maar voor Sprixies gaat. Het zijn vreemde, koddige feetjes die Bowser opsluit in de vele kastelen die hij in de spelwereld heeft. Aan het einde van elke wereld vind je zo’n kasteeltje met een Sprixie die bevrijd moet worden. Zij zullen je namelijk de weg wijzen naar de volgende wereld, waarvan er in totaal zeven zijn. Zover is het nog niet, want in het introfilmpje springen Mario, Luigi, Princess Peach en Toad achter Bowser aan wanneer hij met een groene Sprixie in een buis verdwijnt.

Daarmee springen ze natuurlijk het avontuur in alsof ze Peter-Jan Rens zijn in Geef Nooit Op. Alle vier, want net als in Super Mario Bros. 2 zijn ze allemaal te kiezen. Het toffe is dat ze ook allemaal hun eigenschappen uit die old school game hebben meegekregen. Onze favoriet is met stip Princess Peach, die dankzij haar rokje even in de lucht kan blijven zweven. Luigi kan met zijn zwabberbenen hoger springen dan anderen en Toad is op de grond juist supersnel. Mario is eigenlijk gewoon Mario, dus hoewel de game zijn naam draagt is hij eigenlijk het minst interessant. Het is fantastisch om de oude feel van die personages weer terug te hebben, want de verschillen tussen al die personen zorgen ervoor dat je een level eigenlijk op vier verschillende manieren kunt ervaren.

Als je een tijdje met Peach speelt, is het echt even wennen als je dan ineens naar Toad overstapt. Je raakt zo gewend aan dat in de lucht hangen, zoals je ook hebt in Donkey Kong Country Returns als je met Diddy speelt. Het is echt afkicken en vergt een andere manier van spelen als je die luxe ineens niet meer hebt. Heerlijk om die variatie te hebben, zeker omdat Toad zich perfect leent om door een level heen te rennen. Want daar is dit spel - ondanks dat deze Mario niet 2D is - heel erg geschikt voor. Je hoeft trouwens niet een personage te kiezen en daarmee voortdurend te spelen, want voor elk level begint kun je op ‘random’ drukken waardoor een willekeurig personage wordt gekozen.

Voordat je aan een level begint, kom je eerst nog op de wereldkaart terecht. Je bevindt je in deze game in Sprixie Kingdom, maar je kunt nog niet zien hoe groot die wereld precies is. Als je na een X-aantal levels een kasteel weet te overleven, dan laat een Sprixie je het volgende gedeelte zien. Dat klinkt saai, maar dat is het niet. Er is per wereld namelijk veel te ontdekken op de wereldkaart. Het is geen kaartje meer waarin je alleen op het pad kunt blijven naar het volgende level. Hoewel je dat uit gewoonte nog wel regelmatig zal doen, kun je er gewoon van wegstappen en rondlopen net als in de vorige Mario op Wii U. Je kunt op die manier bij paddenstoelenhuisjes komen waar je zoals altijd power-ups kunt krijgen, Daarnaast staan er ook gokkasten/fruitmachines waarbij je levens kunt winnen door vier keer op hetzelfde icoontje te komen.

Het is een kleine verandering ten opzichte van oude Mario spellen, maar het blijft toch leuk dat je veel vrijer kunt bewegen binnen de wereldkaart. Die kaart bestaat (net als de aarde) uit eilanden, dus je kunt niet overal zomaar komen. Het is echter wel de moeite waard om niet op het lijntje te blijven en op ontdekkingstocht te gaan, want je kunt interessante dingen tegenkomen. Eén van de meest interessante plekjes zijn de glazen huisjes waarbij je mini-leveltjes doet (meer een soort stormbaantjes) om daarmee in één keer een groot aantal groene sterren te verdienen.

Mario draait niet meer om die speciale munten die je vroeger kon verzamelen, het gaat nu allemaal om groene sterren die je nodig hebt om bijvoorbeeld kastelen vrij te spelen. In elk level zijn er drie te halen en die zitten soms goed verstopt. Het gaat je dan ook zeker niet lukken om bij elk level meteen alle groene sterren te behalen, wat de replaywaarde van Super Mario 3D World enorm vergroot. Je zou het ‘makkelijk’ kunnen noemen, maar het is leuk en uitdagend om alle groene sterren te verzamelen. En eerlijk is eerlijk: uitdaging kan deze Mario game wel gebruiken.

Als je de game opslaat, dan zie je een van de allereerste Mario’s verschijnen. Dat is niet alleen mooi om te zien voor sentimentelen, maar laat ook zien wat een enorme verandering Mario heeft doorgemaakt. Hij is elke keer weer iets schattiger geworden en deze game is daar een toppunt van. Eén van de power-ups is een poezenpak, waardoor hij er pluizig en knuffelbaar uitziet. Dit spel is lang niet meer zo hoekig als vroeger en Mario is eigenlijk elke release weer wat kindvriendelijker geworden qua uiterlijk.

Daar is niets mis mee, want de game is visueel enorm sterk. De personages zien er natuurlijk op de televisie nog beter uit dan op de GamePad, die geen HD graphics bevat. Maar zelfs daarop zul je genieten van de details, de kleurschakeringen en de interessant uitziende, nieuwe vijanden. Super Mario 3D World is een game die visueel alles uit de Wii U haalt, hoewel dat misschien moeilijk te meten is, aangezien het geen realistisch uitziende game is. Als je goed kijkt, dan zie je pluizige haartjes op het poezenpak of de fluweelachtige textuur van de bomen. Een plaatje om te zien. De graphics stralen, hoe je het ook wendt of keert, de gehele game kwaliteit uit.

Niet alleen qua uiterlijk is Mario kindvriendelijker geworden, ook qua moeilijkheidsgraad. Er zijn vroeger games geweest met Mario die echt pittig waren, zoals The Lost Levels van Super Mario Bros 1. Mario, Peach, Luigi en Toad lenen zich er ook voor. Het is alleen jammer dat Super Mario 3D World voor wat meer doorgewinterde Mario-gamers wat te makkelijk is. Iets wat onnodig is, want de levels hadden best wat moeilijker gemogen. Je krijgt namelijk als het niet lukt het witte Mario Tanooki-pak, waardoor je tegen vijanden kunt oplopen en ze alsnog het loodje leggen. En je kunt natuurlijk met je wasberenstaart zwaaien, zodat je niet meteen een ravijn instort als je een inschattingsfoutje hebt gemaakt bij het springen.

Ook de eindbazen zijn old school, wat betekent dat drie keer op hun kop springen over het algemeen de klus klaart. Soms zijn er wel toffe, nieuwe manieren gevonden om de eindbaas de baas te laten worden, maar over het algemeen is het eindgevecht een fluitje van een cent. Jammer, want de nieuwe eindbazen zijn wel erg grappig. Denk bijvoorbeeld aan een soort paarse slang die uit de grond komt en een pleister op zijn hoofd heeft. Eigenlijk ziet hij er met zijn lieve oogjes veel te schattig uit, maar toch is het leuk om tegen hem te vechten. Alleen te makkelijk, omdat hij te weinig aanvalstechnieken heeft.

Toch is die moeilijkheidsgraad het enige dat iets minder is aan deze Mario game. Bovendien kun je daar wel iets aan doen. Als je de game met zijn tweeën, drieën of vieren speelt, dan wordt het spel al moeilijker omdat er veel platform-skills benodigd zijn. En als je de renknop ingedrukt houdt als je door het level heen wilt zoeven, maar je komt te dicht bij een medespeler, dan pakt je personage diegene op. Gevaarlijk, want je moet hem dan weggooien en dat eindigt vaker slecht dan goed. Leuk om elkaar lekker te plagen, maar ook een factor die de game zeker wat moeilijker maakt.

De nieuwe vijanden zijn zeer gevarieerd. Zo zijn we een soort enorme mieren tegengekomen die zowel vriend als vijand zijn, want ze kunnen je omver lopen maar je kunt ze ook gebruiken om juist verder te komen. Ze fungeren een beetje zoals het schoentje in Super Mario Bros 3, want je kunt ze gebruiken om te lopen waar je anders niet zou overleven. Waar New Super Mario Bros eigenlijk niet heel erg ‘New’ voelde, is Super Mario 3D World met recht een game die gloednieuw voelt. Ook was het heel erg gaaf om weer de rugbybinken te zien uit Super Mario World die je omver trachten te beuken en waarvan de helm toch niet zo goed werkt als ze zouden willen.

Je blijft verrast worden door de bijzondere vijanden en ontmoetingen met nieuwe versies van oude slechteriken. Een ander groot gedeelte dat verrast is natuurlijk het scala aan power-ups. We hadden het net al even over het witte Tanooki-pak en het poezenpak, maar er is nog veel meer dan dat. Zo verandert Peach haar jurk in een rood ensemble en heeft ze haar blonde lokken ineens stoer in een staart wanneer ze de vuurbloem heeft gepakt. Dat is wel een oude power-up, maar toch voelt het gebruik ervan een stuk stoerder, zelfs als je met de tuttige Peach speelt.

Ook zijn er blok-power-ups, waarbij je eigenlijk een soort blok op je hoofd zet. Dat kan een blok zijn met een lampje, maar ook het hoofd van een Goombah of het propellerblok om mee op te stijgen. De oude en vertrouwde grote en kleine paddenstoelen zijn ook terug, waarmee je je personage reusachtig of juist miniscuul maakt. Het pak dat op onze redactie ook hoog scoort, is die van de boemerang waarmee je er gepantserd uitziet en boemerangs kunt gooien. Handig om van een afstandje veel vijanden tegelijk neer te halen.

Een andere nieuwe power-up zijn de kersjes, waardoor je een extra variant van jezelf krijgt. Klonen is in de echte wereld misschien lastig, in Super Mario 3D World gebeurt het in een handomdraai. Weet je bijvoorbeeld wel vier kloontjes te maken en even te houden, dan kun je op een soort weegschaalknoppen gaan staan waardoor je goodies verdient. Een hele leuke nieuwe manier om de game te benaderen. Hoewel het soms even puzzelen is om te zorgen dat je kloontjes allemaal dezelfde sprong maken en goed terechtkomen, is het een hele vette manier om Mario te ervaren.

Toch ligt de focus vooral op het poezenpak en dat is wat ons betreft heel goed gekozen. Je kunt ermee op diverse muren rennen, vijanden neerkrabben en als een echte kat in een soort aanvalshouding zitten. Niet dat je daar zoveel aan hebt, maar het ziet er zo schattig uit, dat je het zeker eens moet proberen. Soms werden we bij Peach wel een beetje moe van alle poezengeluiden die ze maar bleef maken, maar aan de andere kant ziet ze er zo aandoenlijk uit in dat kostuum, dat we zelf bijna spinnend op de bank zaten.

Zo verrassend en gloednieuw als Mario Galaxy is Super Mario 3D World misschien niet, maar het is wel een van de krachtigste, meest verrassende Mario-games die we ooit hebben gespeeld. De enorme variëteit in power-ups en de geweldige toevoegingen zoals het knuffelige poezenpak en de vermenigvuldigingskersen maken dit een sterke Mario game. Het leuke is dat je niet alleen verrast wordt door nieuwe mogelijkheden, maar ook door oude elementen die op een goede en onverwachtse manier weer terugkomen. Het is geen vernieuwing zoals Super Mario Galaxy, maar Super Mario 3D World is een geweldige mix van ouderwets platformen en modern 3D gamen. Wij springen, met uitgeslagen klauwtjes, een gat in de lucht.

Super Mario 3D World verschijnt 29 november exclusief op Wii U.