StarCraft II: Heart of the Swarm Review

In 1998 verscheen de orignele StarCraft. Deze game wordt door veel gamers gezien als één van de titels die het Real-time strategy-genre (RTS) heeft geperfectioneerd en naar nieuwe hoogtes tilde. Het is dan ook niet gek dat StarCraft nog op menig computer te vinden is. Tweeënhalf jaar geleden verscheen StarCraft II: Wings of Liberty (WoL) die wederom het genre een flinke trap onder zijn achterste gaf. Kan Heart of the Swarm de traditie hooghouden?

Inmiddels zijn we aanbeland in 2013 en ligt de langverwachte uitbreiding StarCraft II: Heart of the Swarm (HotS) in de winkels. Hoewel het ‘slechts’ de naam uitbreiding draagt, kunnen we gerust stellen dat HotS bijna net zoveel content bevat als het origineel. Probleem is wel dat een uitbreiding op een StarCraft-game een bepaalde reputatie hoog te houden heeft; StarCraft: Brood War legde de lat in 1998 erg hoog. De uitbreiding op het origneel was misschien nog wel meer revolutionair dan het origineel. Of dat bij deel twee ook het geval is, lees je in deze recensie!

Wraak op de Dominion
Het verhaal van HotS speelt zich af direct na de gebeurtenissen van het eerste deel. Om niet al te veel van beide titels te spoilen, zullen we het tot een minimum beperken. Het personage Sarah Kerrigan wordt vastgehouden in een onderzoekslaboratorium, waar haar vaardigheden getest worden wat betreft het besturen van de Zerg, een insectachtig ras. In het verleden is Kerrigan gevangen genomen en besmet door dit ras zodat ze onderdeel werd van de Zerg, waardoor ze deze krachten verkreeg.

De Dominian zit nog achter Raynor - de hoofdrolspeler van StarCraft 2 - en Kerrigan aan, waardoor het onvermijdelijk is dat het onderzoekslab wordt aangevallen. Na een succesvolle ontsnappingspoging krijgt Kerrigan te horen dat Raynor geëxecuteerd is door de Dominion. Wraak is zoet, waardoor Kerrigan besluit om haar positie binnen de Zerg terug te winnen en wraak te nemen op de Dominion. Het verhaal heeft zo zijn sterke punten, hoewel er soms wel wat dalletjes zijn die het even naar beneden trekken. Dit in vergelijking met het verhaal uit WoL dat meer interessante personages bevatte. In HotS ligt de nadruk het meeste op de wraak die Kerrigan in gedachte heeft, terwijl WoL een aantal interessante plotwendingen bevatte.

De campagne-modus rondom dit verhaal is goed verwerkt. Zo word je door middel van een aantal inleidende levels bekendgemaakt met de Zerg, een ras dat je het best kunt vergelijken met insecten en spinnen. Het is dan ook geen toeval dat het ‘Zerg-rushen’ je al snel aangeleerd wordt. De campagne heeft toffe missies die typisch de Zerg beschrijven: bouw snel een groot leger met zwakke eenheden om je vijand te overrompelen. Ook de minder RTS-achtige missies, zoals het infiltreren van een Protoss ruimteschip, passen erg goed binnen de campagne en zorgen voor welkome variatie. Helaas zijn er ook concessies gemaakt, waarover later meer.

Ook online kan de echte RTS’er zijn lol niet op. Spelers kunnen dus wederom weer online de strijd aan gaan om zo uit te vinden wie de beste commandant is. Als nieuweling zul je jezelf willen wagen aan de trainingen die in dit deel nieuw zijn toegevoegd. Hierdoor word je stapsgewijs uitgelegd wat je precies kunt verwachten en hoe je moet handelen. Hoewel de training een goede toevoeging is, zul je de eerste aantal potjes hoogstwaarschijnlijk verliezen. Iets wat een gewoonte is binnen de StarCraft-serie is.

Een andere hele gave nieuwe optie is de ‘Take Command’-optie. De wedstrijden worden daarmee opgenomen waarna je de wedstrijd niet alleen kan terugkijken maar ook nieuwe commando’s kan geven. Wil je dus even kijken of een andere tactiek beter werkte? Dan is dat mogelijk. Je kunt zowel de tegenstander vragen om dit samen met je te doen. Hij of zij neemt dan de rol van de andere partij over.

Met de komst van HotS is het belangrijk te vermelden dat de focus in de multiplayer meer gericht is op het aanvallen van je tegenstanders. In WoL was de beste aanval om een zo’n goed mogelijke economische positie te vergaren, maar dat is nu dus wel anders. Met de zeven nieuwe eenheden is ook de balans weer een stukje beter. Zo krijgen de Terran twee eenheden voor betere verdediging en krijgen de Zerg en Protoss meer aanvalskracht met respectievelijk twee en drie nieuwe eenheden.

Concessies moeten echter ook gemaakt worden. Zo zijn er minder missies waardoor de campagne over het algemeen minder lang duurt en dus kan deze niet op tegen de campagne uit WoL. Daarnaast kunnen de missies repetitief aanvoelen. Het betreft vaak Zerg-rushen waardoor het bouwen van een groot, robuust kamp een beetje in de vergetelheid raakt. Bovendien zijn er geen verbeteringen op het grafische vlak aangebracht. Uiteraard zijn de tussenfilmpjes weer van hoogwaardig niveau maar de gameplaybeelden zijn zoals 2,5 jaar geleden.

Het motto meer is beter kunnen we in het geval van Heart of the Swarm onderstrepen. Meer units, mappen, opties en mogelijkheden om jezelf in de multiplayer te storten zorgen ervoor dat StarCraft II: Hearts of the Swarm een solide uitbreiding is die de echte fans en nieuwkomers weer avonden commando’s laat uitdelen. Over enkele jaren kunnen we de volgende uitbreiding verwachten, maar gelukkig hoeven we niet stil te zitten: Heart of the Swarm is namelijk hartstikke vet!