Sonic: Lost World (Wii U) Review

Hij is blauw en vliegensvlug, vol van passie, vol van haat. Hij zal en moet Dr. Eggman en diens aanhangers zien te stoppen. Zijn naam is Sonic. Welkom in zijn wereld: Lost World. We hebben te maken met een gloednieuw avontuur dat slechte Sonic games uit het verleden totaal laat verbleken.

In Sonic: Lost World dreigt Sonics wereld vernietigd te worden door zijn aartsrivaal Dr. Eggman en zes van diens aanhangers. Deze zes heten de Deadly Six. Dit zijn Zazz, Zomom, Master Zik, Zeena, Zor en Zavok. In Sonic: Lost World rust op Sonics schouders de zware taak in diverse werelden ze één voor één uit te schakelen, beginnend bij de felroze Zazz.

De eerste game met 'het snelste levende wezen' verscheen in 1991 op de Sega Mega Drive in de vorm van Sonic the Hedgehog. De strijd in de jaren 90 op platformgebied ging vaak tussen de blauwe egel en de bekende loodgieter: Mario. Waar menig mens zal beweren dat Mario in al die jaren weinig vernieuwing kent, gaat dat voor Sonic iets minder op. De kracht van Sonic: Lost World zit onder andere in de mix die aangeboden wordt: verwijzingen naar oude games gecombineerd met nieuwe elementen.

Continu heb je te maken met een mix tussen 2D en 3D gamestukken en de diversiteit in Sonic: Lost World is dan ook groot. In de game ren je door bos, vlieg je door de lucht, bevind je in woestijnlevels, spring je je een weg in een flipperkastgedeelte, schaats je een stukje enzovoorts. De levels zijn stuk voor stuk om je vingers bij af te likken, zo mooi en zo anders. Daarbij moet gezegd worden dat Sonic: Lost World op grafisch gebied helemaal tot zijn recht komt op de Wii U. Puur genieten.

De egel moet het van oorsprong hebben van zijn snelheid. Hij rent sneller dan welk gamekarakter dan ook en baant zich dan ook vliegensvlug een weg in de levels, terwijl hij ondertussen diverse vijanden op de koppen springt en ringen verzamelt. Toch is die snelheid af en toe zijn valkuil. Over het algemeen werkt de besturing op de Gamepad fijn en nauwkeurig. Maar er zitten stukken bij waarbij je snel van het ene naar het andere punt moet en als je dat niet goed doet, ga je dood. Het is een kwestie van uitvogelen hoe gevoelig de besturing is en dan is het frustrerend als je drie keer achter elkaar doodgaat omdat het maar op één manier kan.

Oefening baart kunst, uiteindelijk zal je de besturing wel onder de knie krijgen. Het zijn puur die on-rails stukjes waarbij je soms tegen dat probleem aanloopt. Losgezien daarvan speelt Sonic: Lost World heerlijk. Sonic kan als een Prince of Persia tegen muren aanrennen en in de dynamische levels ziet dat er indrukwekkend uit. Hij rent zo snel tegen een muur op dat je werkelijk je ogen uitkijkt. Het mag afgekeken zijn, door de snelheid heb je totaal niet het idee met Prince of Persia te maken te hebben. Dat zijn appels met peren vergelijken. Het spelelement past in ieder geval bij deze game. Net zoals de stukken waarbij je vliegensvlug door de lucht springt en van het ene object naar het andere 'schiet'. Andre Kuipers schoot snel door de ruimte, maar Sonic kan er ook wat van.

Behalve de 'standaard' opties van rennen, op vijanden springen, over obstakels heen wippen en tegen muren aanrennen, beschikt Sonic ook over extra krachten. Waar Mario steeds andere soorten pakjes aantrekt om sterker voor de dag te komen, doet Sonic dat met Colour Powers. Hij kan daarbij met één kracht door de lucht vliegen als een soort rood vliegtuig. Of hij kan bijvoorbeeld in een zogeheten Indigo Asteroid veranderen waarbij hij verandert in een planeet en omhoog zweeft en levels verandert. Opeens ontdekt Sonic dan nieuwe items, zoals een rode munt. Dat is handig, want daarmee speel je extra's vrij. Pas echt gaaf is de optie dat Sonic kan veranderen in een muzieknoot. Ook oude krachten zijn terug. Zoals Green Hover, waarmee Sonic verandert in een vliegende hovercraft. Je kunt dan met éen veeg over het touchscreen van de Gamepad een baan naar voren bepalen.

De colour powers maken Sonic krachtiger en weerbaarder. Al moet gezegd worden dat lang niet elke kracht even leuk is, al is dat natuurlijk heel erg een kwestie van smaak. In ieder geval zou zo'n colour power iets extra's moeten zijn en nu kom je nog weleens te vaak zo'n kracht tegen. Dan laat je die al snel liggen omdat het too much is. De gameplay van Sonic staat als een huis zonder die krachten, en soms wil je ze gewoon niet nodig hebben.

Gelukkig kun jij als speler gewoon zelf bepalen of je de krachten wel of niet gebruikt. De ene keer zit je er om verlegen, de andere keer niet. In een woestijn kan het handig zijn om met Sonic een stukje weg te kunnen vliegen, want zoals al eerder opgemerkt in de impressie: Sonic: Lost World is niet eenvoudig. De platformtitel is niet frustrerend of onmogelijk. Maar je krijgt met veel dingen te maken: diverse vijanden, on-rails stukjes, stukken die onder de voeten vandaan vallen en eindbazen. Steeds maar weer moet je goed opletten wat er allemaal gebeurt. Het einde van een level haal je niet zomaar en wat dat betreft, is het dan ook goed dat er genoeg checkpoints zijn ingebouwd.

Overigens valt het aan te raden Sonic: Lost World alleen te spelen en zeker niet met twee personen. Die optie is ingebouwd, maar totaal niet interessant. Je hebt het idee met een soortgelijke co-op te maken te hebben als in Puppeteer, in die zin dat de verhoudingen niet gelijk zijn. Speler één gamet meer dan de ander. In Sonic: Lost World biedt een tweede speler een helpende hand door als een item in de lucht te hangen en wat geschut te kunnen lossen op vijanden. Slaapverwekkend en dus geen aanrader. Wat leuker is om te doen, is met twee personen een level te spelen en kijken wie als eerste de finish haalt. Maar het vraagteken blijft staan waarom er niet een tweede speler normaal met Sonic mee kan doen. Een groot gemis.

Desalniettemin is Sonic terug van weggeweest. Waar het blauwe egeltje in het verleden nogal eens faalde in 3D-games, is Sonic: Lost World een goede platformgame. De titel houdt je uren zoet vanwege de uitdagende levels. De grooste kracht is de mix tussen 2D en 3D en de diversiteit in omgevingen. Elke keer weer kijk je je ogen uit. Of je elke colour power daadwerkelijk wilt gebruiken is de vraag, maar die keuze heb je zelf in handen. Het is jammer dat de co-op de plank volledig misslaat. Al is Sonic: Lost World izeker een goede platformtitel om alleen te spelen. Sonic is back.