Sonic Frontiers Review - Is Sonic klaar voor innovatie?

Het duurde even, maar eindelijk is er een hele nieuwe Sonic game en niet zomaar een. Sonic Team slingert de razendsnelle blauwe egel een hele nieuwe wereld in met compleet nieuwe gameplay. Het is een enorme stap voor de egel die veelbelovend uit de doeken gedaan werd. Of deze innoverende schoen Sonic ook past lees je in deze Sonic Frontiers review.

De afgelopen jaren zijn Sonic games behoorlijk wisselend ontvangen. De verzameling klassiekers Sonic Mania Plus ging er met een 8,5 vandoor, maar games daarna kwamen niet altijd even lekker uit de verf. Tijd voor vernieuwing voor de egel dus moet Sonic Team gedacht hebben. Precies dat brengt Sonic Frontiers, te beginnen met een compleet nieuw verhaal en een compleet nieuwe wereld.

Zoals altijd is Dr. Eggman weer iets van plan en dat heeft verstrekkende gevolgen. Nadat de kwaadaardige uitvinder iets uitgespookt heeft, worden Sonic en zijn vrienden door een duistere kracht naar een onbekende omgeving geteleporteerd. Al snel blijkt dat dit Kronos Island is, een groot eiland waarop je vrij rond kunt rennen. Alleen echt een open wereld die de trailers ons eerder deden vermoeden is dit niet. Het is de eerste van de in totaal vijf flinke regio’s waarin je ruim 15 uur rond rent met de blauwe snelheidsduivel onder de knoppen.

Wat betreft de werelden is er genoeg afwisseling te vinden. Waar de eerste wereld groen en kleurrijk is net als het bekende Green Hills Zone, volgen er onder andere een woestijn en een vulkaan om te verkennen. Stuk voor stuk zien de vijf beschikbare werelden er prima uit. Elke wereld geeft je een gevoel van vrijheid zoals Zelda: Breath of the Wild dat eerder deed. Je kunt nagenoeg overal en nergens meteen naartoe op het eiland waarop je je begeeft en daarbij smullen van typische Sonic elementen zoals rails, springveren en natuurlijk de kenmerkende ringen om te verzamelen. Alleen een echt doel ontbreekt in de game.

Voornamelijk in het begin ben je aangewezen op een kompas dat je naar bezienswaardigheden en activiteiten leidt, waarbij je gaandeweg de wereldkaart vrijspeelt. Het enige dat je weet is dat je het eiland moet ontdekken om verder te komen. Dus ga je maar aan de wandel. Al snel loop je een soort hologram van een van je vrienden tegen het lijf en daarnaast een onbekend meisje dat een titaan op het eiland dropt. Dan wordt duidelijk dat je je vrienden en de Chaos Emeralds nodig gaat hebben, maar dat je daarvoor op een zoektocht naar een ontelbaar aantal collectibles moet.

Dan merk je dat de wereld je van alles te bieden heeft. Naast gevechten die je ringen en meer opleveren vind je overal en nergens puzzels en parcoursen die je al rennend, klimmend en op andere manieren op moet lossen. De puzzels zijn over het algemeen niet heel moeilijk en binnen enkele minuten op te lossen. De parcoursen zijn op hun beurt zo nu en dan wel uitdagend. Aan het einde van een puzzel of parcours vind je vaak Memory Tokens (en veelal ook een berg ringen) die je nodig hebt om verder te komen in het verhaal. Als je daar genoeg van verzameld hebt, geven je vrienden gaandeweg namelijk meer info over je doel in de game of speel je een cut scene vrij die een volgende stap in je avontuur onthult.

Eén van die stappen is het vrijspelen van de Chaos Emeralds. Dat doe je via sleutels die je vrijspeelt in portalen die doen denken aan de Shrines uit Breath of the Wild. Deze kun je alleen niet zomaar in, maar moet je met tandwielen ontgrendelen. En die moet je weer verzamelen. In dit geval doe je dat door mini-bazen te verslaan die je in de wereld tegen het lijf loopt. Als je eenmaal een portaal in kunt, mag je je klaar maken voor 'klassieke' Sonic-actie. Elk portaal leidt namelijk naar een uitdagend 3D-level dat je op hoge snelheid doorloopt met vier doelen of een klassiek ogend 2D-level. Elke gehaald doel hier levert een sleutel op en met genoeg sleutels kun je een Chaos Emerald vrijspelen. En als je al deze edelstenen in je zak hebt, mag je het opnemen tegen een baas in een spectaculair gevecht.

Natuurlijk zijn het niet alleen bazen die Sonic te lijf gaan. In de wereld zijn tal van vijanden te vinden die het op de blauwe egel gemunt hebben. De een is moeilijker te verslaan dan de ander. Soms moet je bijvoorbeeld eerst een schild weghalen voor je een vijand aan kunt vallen, terwijl je een andere keer juist snel moet aanvallen omdat een vijand zichzelf als het ware heelt. Sonic Team heeft er goed aan gedaan zoveel variatie aan te brengen op dit gebied, want de game blinkt hier echt in uit en laat je soms nadenken over hoe een vijand aangevallen moet worden.

Sonic heeft wat betreft vechten ook wat toffe nieuwe moves geleerd die voor een frisse wind zorgen. Naast zijn alom bekende homing-aanval is het in Frontiers mogelijk om inkomende aanvallen pareren of af te weren. Daarnaast speel je via een kleine skill tree al snel nieuwe aanvallen vrij, zoals de Cycloop- en Phantom Rush- aanval. Met de een kun je een vijand met een schild weerloos maken en met de ander deel je razendsnel meerdere klappen uit. Deze maken de gevechten een stuk interessanter dan in andere Sonic games, al viel hier nog veel meer te uit halen.

Met een grote wereld, interessante skills en gevechten en de nodige activiteiten, heeft Sonic Frontiers een behoorlijk goede insteek. Alleen is de uitwerking hiervan niet altijd even goed. De tweedimensionale levels in Sonic Frontiers zijn om van te smullen qua gameplay, maar op 3D-gebied gooit de game technisch geen hoge ogen. Je merkt dit het meeste in de driedimensionale ‘klassieke’ levels, waarin de besturing nogal eens faalt. Zo word je soms op hoge snelheid de lucht in geslingerd en kun je Sonic niet goed bijsturen. Ook is het camerawerk tijdens deze levels behoorlijk vervelend. Het gevolg is dat je keer op keer in een gat dondert en je doel niet op tijd zult halen.

De besturing werkt ook tijdens de gevechten in de open wereld niet altijd even goed mee. Ook hier is het een combinatie van haperende techniek, de camera in de game en de snelheid die Sonic de das om doet. Dat laatste is misschien nog wel het meest bijzondere, gezien Sonic toch wel hét karakter is waaraan je denkt als het om snelheid gaat. Vooral tijdens baasgevechten merk je soms dat Sonic niet goed luistert naar wat je wil. Dit roept frustratie op en zorgt ervoor dat de gevechten en het overbruggen van de parcoursen langer duren dan nodig is.

Sonic Team heeft duidelijk op alle vlakken proberen te vernieuwen en als het aankomt op een originele insteek voor een avontuur met de egel, dan is de missie geslaagd. Alleen er zijn nog heel veel elementen waaraan gewerkt moet worden wil deze formule echt goed uit de verf komen. Sonic Frontiers is een voorzichtige stap richting een toffe, nieuwe generatie Sonic games, maar wel een die voorlopig nog niet de meters maakt die je verwacht.