Sniper Ghost Warrior Contracts Review - Knallen van een afstandje

Een kwaadaardige man die de macht overneemt, Siberië als zijn nieuwe grondgebied opeist en zijn beste vrienden de hoge functies geeft in de regering. Het klinkt als een foute politieke film, maar dit keer vormt het de kern voor een nieuwe shooter: Sniper Ghost Warrior Contracts. In deze spin-off op de bekende sniperreeks kruip je in de huid van de mysterieuze ‘Seeker’.

Jij wordt namelijk als huurmoordenaar ingezet door een anonieme klant om de politieke onrust die zich voordoet in Siberië een halt toe te roepen. Hoe doe je dat? Nou, door alle politieke pionnen in dit spelletje één voor één met een kogel naar het hiernamaals te knallen. In de in totaal zes levels die de game telt krijg je steeds twee hoofddoelwitten aangewezen, met nog een hele rits aan extra activiteiten en al vrij snel word je in het diepe gegooid.

Sniper Ghost Warrior Contracts geeft je namelijk geheel de vrijheid om de missie te voltooien op de manier die jou het beste past. Hiermee kan dan ook snel de vergelijking getrokken worden met de Hitman-games van ontwikkelaar IO Interactive. De kale Agent 47 wordt in die games ook helemaal vrijgelaten en het is aan jou als speler de taak om het klusje te klaren. Helaas mag je in Sniper Ghost Warrior Contracts niet de verkleedkist openen.

In plaats daarvan krijg je al vrij snel in de game van je werkgever een gloednieuw speeltje in handen gedrukt: een hypermodern masker. Hiermee kun je heel handig je omgeving scannen voor gevaren en vijanden, maar hij laat ook goed zien hoe de wind staat als je je sniper wilt gaan uittesten tijdens je missies. Gaandeweg het spelen kun je dat masker nog verder upgraden, waardoor je meer functies vrij speelt of bestaande functies uitbreidt.

Zo kun je al snel de optie vrijspelen om vijanden automatisch te taggen als ze in de buurt zijn, in plaats van dat je elke keer je verrekijker erbij moet pakken. Je ‘Seeker’ wordt dus steeds sterker en beter bepakt naarmate je missies voltooit en geld binnenharkt voor nieuwe gadgets. Voldoe je tijdens je vele moordsessies ook aan optionele extra doelen, dan levert dat een mooie bonus op voor nog meer mooie nieuwe moordwapens.

Daarbij heb je de keuze uit tal van wapens en gadgets om het je Siberische tegenstanders lastig te maken. Van werpmessen tot flashbangs en van handwapens tot natuurlijk het pronkstuk: je sniper. Het gebruik van die sniper werkt verrassend lekker.

Tijdens het richten zie je altijd hoe de wind staat en bij getagde vijanden staat ook de afstand aangegeven. Even je vizier goed bijstellen en een schot gaat gegarandeerd raak. Maak je een heel mooi schot, dan gooit de game er ook nog een willekeurige slow-mo camera overheen, zoals je die ook kent in bijvoorbeeld de Sniper Elite games.

En hoewel de laatstgenoemde games ook het sluipschuttersgeweer in de hoofdrol hebben, werkt het in Sniper Ghost Warrior toch net wat lekkerder. Dat komt voornamelijk door de demper, die ervoor zorgt dat niet meteen het hele kamp weet dat jij er bent bij het eerste de beste schot. Misschien niet heel realistisch, maar het is wel een positief gegeven voor de gameplay. Die komt zo namelijk beter uit de verf en is daardoor leuker.

Helaas heeft de game naast zo’n piek ook een aantal iets minder mooie dalen die de ervaring net zo hard onderuit haalt. En die frustratie uit zich voornamelijk in de vijanden die je tegenkomt. De AI van de soldaten in Siberië kan namelijk heel wisselvallig zijn. Waar je het ene moment zonder problemen voor een soldaat kan lopen alsof hij zijn bril is vergeten, zien ze je op een ander moment dwars door de bosjes lopen op een afstand van 100 meter.

Hierdoor weet je nooit zeker of de positie die je hebt ten aanzien van de vijand nou wel veilig is of niet. Daarbij werkt de first-person camera niet altijd mee als je op sluipjacht gaat. Zeker in het hoge gras zie je regelmatig geen hand voor ogen en probeer dan nog maar eens een peloton soldaten geruisloos om te leggen. Daarbij kent de game een aantal irritante bugs die de boel kunnen verzieken.

Zo is het tijdens het spelen een aantal keer voorgekomen dat de minimap niks meer deed en je dus maar moest gokken welk gebied bij welke opdracht hoorde. Of wat te denken van plekken in het level waar je gewoon onder de spelwereld vast komt te zitten. Over de kern van Sniper Ghost Warrior Contracts is echt wel nagedacht, maar als je oplet merk je toch dat sommige details net wat meer poetswerk hadden mogen ontvangen.

En als je dan na een kleine zes uur de levels hebt voltooid, ben je eigenlijk wel weer uitgekeken op hetgeen dat je net gespeeld hebt. Natuurlijk kun je terug gaan om de optionele doelen alsnog te voltooien of je score te verbeteren, maar de vraag is of je daar zin in hebt. Voor het flinterdunne verhaal hoef je het ook niet te doen, want los van de weinig zeggende tussenfilmpjes krijg je daar weinig van mee.

Het is een reden om mensen om te knallen en dat is het ook wel. Verwacht geen gekke plottwisten of diepgaande verhaallijnen, maar een naam bij een gezicht. Sniper Ghost Warrior Contracts is dan ook goed te vergelijken met een typische popcornfilm. Een film die je kijkt op zondagmiddag uit verveling en waarvan je het verhaal ’s avonds al weer vergeten bent.

De open structuur van de missies is tof en het schieten met je sniper voelt intuïtief aan, maar het matige verhaal en de technische pijnpunten gooien toch een beetje roet in het eten. Nu blijft Contracts een tussendoortje dat je opstart tussen de grote titels door. Het is een lekker hapje, maar als je deze game als hoofdgerecht wilt serveren, kom je van een koude kermis thuis. En blijf je zitten met een knorrende maag achteraf.