Sniper: Ghost Warrior 2 Review

Geheel onverwacht verscheen deze week de stealth shooter Sniper: Ghost Warrior 2. Zomaar. Uit het niets. Als een echte sluipschutter die de winkelrekken in zijn vizier heeft. Het origineel was echter geen voltreffer vanwege achterhaalde gameplay elementen en een slechte technische presentatie. Weet dit deel wel zijn doel te raken?

Snipen is altijd al een kunst op zich geweest. Natuurlijk kun je je machinegeweer erbij pakken en als een echte Rambo vijanden neermaaien, maar ook dat verveelt op den duur. Nee, échte tactiek ligt 'm in het sluipschutten. Het vinden van een optimale plek om toe te slaan en vervolgens jouw vijand af te lezen, iedere beweging en oogknippering registrerend. Want een geschikt moment om de kogel te lossen doet zich maar verdomd weinig voor. Een met de natuur. Jij en jouw opponent, alleen ben jij in het voordeel. Intense adrenaline die door je heenstroomt als het moment daar is, want de hele situatie hangt af van die ene allesbepalende klik op de trekker.

Worsteling tegen de natuurelementen
Sniper: Ghost Warrior probeert hard jou die mate van intensiteit te laten voelen. Natuurelementen als windsterkte, corioliseffect en je eigen hartslag zul je mee moeten nemen voordat je een welgemikt schot af wilt vuren. Van kilometers afstand een ijskoude kill maken lijkt haast onmogelijk, zou je denken. Fout. Speel je niet op de moeilijkste moeilijkheidsgraad, dan verschijnt er na enkele seconden een rode stip in jouw vizier die aangeeft waar de kogel belandt. Heel handig voor de wat minder ervaren Ghillies onder ons.

De echte hardcore gamer zal meer soelaas vinden bij de hoogste moeilijkheidsgraad, waarin hij zelf nauwkeurig moet zien te bepalen hoe hij te werk gaat, ieder klein detail in zich opnemend. Want een directe aanpak leidt tot de dood. En hard ook. Ja, Sniper is hierin onvergeeflijk. Dus blijf in de bosjes zitten, als je kunt. Opvallend is dat je geen vijandige wapens kunt oppakken en enkel met je snipergeweer en gedempte pistool aan het werk kunt gaan. Stiekem is het wel jammer dat die optionele aanpak je ontnomen wordt, helemaal als je toch al gesnapt bent.

Er leidt slechts één weg naar Rome
Eenmaal de spelmechanismen een beetje onder de knie gekregen, kun je je voorbereiden op een handvol gigantisch lineaire levels. Niks geen alternatieve routes of opties om af te snijden. Sniper: Ghost Warrior 2 heeft één pad voor je uitgestippeld en die heb je maar te volgen. Waarom nou toch? Als sluipschutter ben je namelijk aan het zoeken naar alternatieve benaderingen om zo effectief mogelijk toe te kunnen slaan. Nou, die mogelijkheid heb je hier niet. Eeuwig zonde, als je het ons vraagt. En neem maar van ons aan: lineair snipen is saai. Doodsaai.

Wat doe je dan op dat nagenoeg rechte pad? Je rent, je sluipt, je zoekt een goed plekje om een paar patrouillesoldaten neer te halen en je herhaalt dit proces in de meeste gevallen. Soms moet je jezelf stationeren op de voet van een groot open gebied waar je zelf niet in kunt. Hierin moet je een groep vriendelijke gezichten helpen verder te komen door het gevaar van grote afstand onschadelijk te maken.

Juist op deze momenten voelt Sniper: Ghost Warrior 2 aan als een belonende game. Het neerhalen van een vijand van een kilometer of wat afstand, terwijl je de kogel in slow-motion volgt, kan garant staan voor kippenvel. Bijzonder uniek en heerlijk bloederig.

Idiote intelligentie
Buiten die momenten krijg je een bittere nasmaak in je mond. Het speltempo is simpelweg niet hoog genoeg om je aandacht er constant bij te willen houden. Niet dat dat logisch zou zijn in een game waarin je enkel kunt snipen, maar de momenten waarin je wél bij de les moet blijven worden flink verstoord door de idiote en veel te agressieve intelligentie van jouw menselijke schietschijven. Je hoeft maar net met je linkerteen uit de bosjes te stappen in het pikkedonker en je wordt al bijna gezien, terwijl een gemiste kogel nagenoeg geen enkele reactie teweegbrengt. Vreemde logica.

Verhaal staat mijlenver buiten schietafstand
Het feit dat jouw dappere daden er nagenoeg niet toedoen, helpt hier ook al niet bepaald aan mee. Het complete verhaal in Sniper: Ghost Warrior 2 voelt uiterst ongeïnspireerd aan en weet eigenlijk nooit waar het heen wil. Personages brengen geen impact op de tafel en kunnen het best worden gezien als opvulmateriaal.

Zelfs jouw eigen digitale alter-ego komt niet echt goed uit de verf. Laat het feit dat je stil moet zijn om toe te kunnen slaan niet als excuus dienen om met een plot te komen dat als perfecte visitekaartje kan gelden voor een lange winterslaap.

Haalt grafisch gezien nagenoeg alles uit Xbox 360
Dus heeft Sniper: Ghost Warrior 2 geprobeerd te scoren op de grafische kant van de game. Enigszins is het daarin geslaagd. Het is moeilijk om te ontkennen dat de game zo'n beetje alles uit de Xbox 360, het platform waarop deze recensie is gebaseerd, heeft gehaald. Maar daar is alles bij gezegd. Een flink wazig filter zorgt ervoor dat de slechte textures worden weggewerkt en dat is toch het teken dat de komst van de nieuwe consoles niet snel genoeg kan komen.

Iets met een multiplayer modus
Sniper: Ghost Warrior 2 heeft trouwens ook een multiplayer modus. Niet dat daar heel veel over te vertellen valt, want de game kent momenteel enkel de 'Team Deathmatch' modus op twee maps. Fantastisch, voor als je van de regel 'less is more' houdt, dan.

We moeten echter opbiechten dat het naspelen van de film 'Enemy at the Gates' nog best tof is. Twee gebouwen tegenover elkaar met een hoop openingen en kiertjes, om daar je sniper door te stoppen, wachtend op eventuele bewegingen. Het concept is op papier fantastisch, maar serverproblemen en fans van de edele kunst van het 'campen' gooien – zoals gewoonlijk – roet in het eten. Werk aan de winkel dus voor ontwikkelaar City Interactive.

Geen schot in de roos
Sniper: Ghost Warrior 2 had een geweldige snipergame kunnen zijn. Het perfecte bewijs dat een vervolg alle fouten uit het origineel goed kan maken. Maar het wil nergens écht lekker uit de verf komen. Zo teleurstellend, want er zijn te weinig écht memorabele snipergames op de markt te verkrijgen. Het realistische aspect is weliswaar erg goed uitgewerkt, maar het nietszeggende verhaal en de veel te lineaire levels kunnen simpelweg niet worden genegeerd. Nu maar hopen dat het derde deel bewijst dat driemaal scheepsrecht kan zijn en niet wéér een losse flodder betreft.