Small Islands Review - Bordspel voor de hele familie

Wanneer zijn jullie voor het laatst op een boot geweest? Voor ons was dat in ieder geval voor coronatijden. Dus toen we op Spiel de kleurrijke tegels van Small Islands zagen en de frisse, zoute wind bijna konden ruiken zijn we meteen gaan zitten voor een potje. Het resultaat? We namen een kopie mee naar huis om te reviewen. En die review ben jij nu aan het lezen! Het is een spel gemaakt door Alexis Allard, die je misschien wel kent van Tanuki Market of Welcome to the Moon.

Houd je wel van Carcassonne, maar vind je het spel een beetje grauw? Ben je op zoek naar een spel dat je met de hele familie kan spelen? Kan jij je wel vinden in verborgen missies? Wil je een spel dat net zo goed werkt met twee, als vier spelers? Dan is onze review voor Small Islands zeker het lezen waard!

In Small Islands zijn spelers dappere ontdekkingsreizigers die een onbewoond archipelago vinden. De eilandengroep barst van de natuurlijke grondstoffen, en er zijn zelfs tempels van een intrigerend, maar vervallen volk. Hals over kop gaan jullie allemaal de eilanden op, want de grondstoffen betekenen geld en het verkennen betekent prestige!

Small Islands is een tile laying spel dat in eerste instantie erg doet denken aan de klassieker Carcassonne. Maar dan met veel meer kleur, en veel minder meeples. En de geest is hier zeker te vinden. Maar Small Islands is niet gewoon Carcassonne met bootjes...

Net als in de meeste tile laying spellen is het in Small Islands de bedoeling tegels aan te leggen en zo een gebied te bouwen. Een tegel mag alleen aangelegd worden op een manier waarop alles aansluit. Land mag alleen aan land verbonden worden, en zee alleen aan zee. Los daarvan heb je ook de symbolen. Lotussen, bladeren, uien (denken we?), tempels en ankers. Deze hebben geen invloed op het bouwen, maar ze zijn wel punten waard.

Aan het begin van elke ronde krijg je namelijk drie doelkaarten, waarvan je er in het geheim eentje kiest. Deze kaart bepaalt op welke eilanden je deze ronde mag scoren, en hoeveel punten het waard gaat zijn. Een vereiste kan bijvoorbeeld zijn dat er minstens een tempel en twee uien zijn. En scoren kan dan een punt per ui en per tempel zijn. Met dit in je achterhoofd ga je tegels aanleggen. Het grootste nadeel is wel dat de combinatie van willekeurige tegels en willekeurige doelen er soms voor zorgen dat jouw opties veel minder goed zijn dan die van je tegenstander. Dit kan leiden tot een verlies waar je niets aan kan doen. En dat is altijd zuur.

Omdat je niet precies weet wat je tegenstanders doelen zijn, kan het soms lastig zijn die te dwarsbomen. Je kan ze als een havik in de gaten houden, waarna je op een gegeven moment wel een idee hebt. En met twee spelers doe je dat waarschijnlijk ook wel, tot op een zeker punt. Maar veel spelers zullen zich ook gewoon op zichzelf richten. Dat wil niet zeggen dat er geen druk is. Hoe langer jij bezig bent met jouw plan, hoe meer je het gevoel krijgt dat je tegenstanders het beter doen. Dat brengt ons naar de meest interessante mechaniek van Small Islands.

In plaats van een timer of vaste hoeveelheid beurten kiest een speler namelijk in zijn beurt of die wel of niet de ronde wil eindigen. Elke speler heeft een boot die je in plaats van een normale tegel aan kan leggen. Zodra iemand dat doet stopt de ronde. Iedereen draait zijn doelkaarten om en legt een voor een huisjes op eilanden om punten te scoren. Je boot is aan het einde ook punten waard voor elk anker op omliggende tegels, dus daar is het ook nog goed voor.

Maar pas wel op, want je hebt maar één boot. Als je die vroeg aanlegt kan je er waarschijnlijk veel ankers aan leggen. Die kan je in latere rondes niet meer stop zetten. En daar zullen je tegenstanders goed gebruik van maken! Deze afweging is een groot gedeelte van wat Small Islands bijzonder maakt, en het is ook ons favoriete deel.

Met minder spelers zijn er nog steeds vier rondes. Voor elke afwezige speler wordt er een boot omgedraaid naar de neutrale kant. Een speler mag, in plaats van een eigen boot, ook een neutrale gebruiken om de ronde te eindigen. Wij hebben Small Islands met alle spelersaantallen gespeeld, en we moeten zeggen dat het allemaal leuk is. Zoals gebruikelijk is het gemener met twee, omdat je enkele tegenstander punten ontkennen net zo goed is als zelf punten verzamelen. Met meer is dat minder het geval. Want als twee vechten om een been gaat de derde ermee heen!

Dat je een eiland kan scoren betekent niet per se dat je dat ook wil. Je krijgt namelijk in elke ronde een nieuwe doelkaart, maar je mag elk eiland maar een keer scoren. Als het eiland nog kan groeien, of als andere doelkaarten meer waard zijn, is het misschien verstandig om te wachten. Aan de andere kant zijn doelkaarten willekeurig, dus je weet niet dat je een betere zal krijgen.

Bovendien mag je elke ronde maar vier eilanden scoren door er een huisje op te plaatsen. In totaal heb je acht huisjes, maar als je er niet aan het begin wat gebruikt hou je er dus aan het einde wat over. Dat kost ook punten. Het juiste moment voor alles vinden kan knap lastig zijn. En dat is leuk!

Deze huisjes kan je ook als wapen gebruiken. Je weet misschien niet precies wat je tegenstanders doelen zijn, maar je weet wel welke eilanden ze al gescoord hebben. En als je die verbindt met anderen, dan mogen ze daar plots ook geen puntjes meer oppakken. En geloof ons maar, de eerste keer dat je zoiets voor elkaar krijgt zal een paar ogen je eerst verrast, en dan nijdig aanstaren.

Of je nou iemands plannen wil verzuren of die van jezelf probeert uit te voeren, soms heb je die ene, perfecte tegel nodig. In Carcassonne kon dat flink lastig zijn. Daar pak je namelijk willekeurig een tegel van een stapel, en daar moet je het dan mee doen. Dat heeft zeker iets leuks, maar een beetje kunnen plannen is meer onze stijl. En in Small Islands is dat mogelijk.

Nu heb je namelijk een hand van twee tegels, en een selectie van drie die open op tafel liggen. Hierdoor wordt het gemakkelijker een eiland te vormen zoals jij dat wil. Maar het is ook gemakkelijker een plan te dwarsbomen, dus houd daar rekening mee. Of maak er gebruik van.

Deze verandering aan de gebruike tile laying formule vonden we erg prettig. Niets kon de pret erger bederven dan als je tegenstander steeds de perfecte tegel trekt, terwijl jij alleen maar troep krijgt. In Small Islands de kans daarop is aanzienlijk kleiner.

Laten we het tenslotte ook nog even om het uiterlijk van Small Islands hebben. Aurélie Guarino heeft er uitstekend werk van gemaakt. Het bord dat je langzaam aan het bouwen bent vangt zeker het oog. De boten zien er cool uit, en de kleuren spatten van de tafel.

De starttegels zijn ook niet gemarkeerd met een willekeurig symbool, maar met zeemeeuwen die rondvliegen. Hierdoor zijn ze net zo gemakkelijk terug te vinden, maar blijft het meer in thema. De meeuwen leiden ook niet af, omdat ze gewoon deel van het canvas worden. Het enige wat hier een beetje buiten valt zijn de grondstofsymbolen. Zijn uien, bladeren en lotussen echt waar we naar op zoek waren als we gingen verkennen? Maar goed, anders raak je natuurlijk al gauw in kolonialisme verzeild. En dat is een hele andere discussie! Er is natuurlijk niet voor niets voor gekozen deze eilanden van Small Islands onbewoond te maken. Dus misschien is het verstandiger dan specerijen, zijde en chocolade.

Small Islands leek in eerste instantie op een kleurrijke versie van Carcassonne. Maar het staat volledig op eigen benen. De boten zorgen voor een interessante mechaniek zonder het spel complex te maken. En omdat je steeds mag kiezen uit meerdere tegels om te plaatsen kom je niet zo gauw in een situatie waarin je alleen je tegenstanders punten kan geven. Soms zijn de doelkaarten die je aan het begin krijgt wat nadelig, wat kan leiden tot een oneerlijke achterstand. Maar over het algemeen zijn wij dik tevreden. Wil je Small Islands aanschaffen? Dat kan voor €34,99 bij Lucky Duck Games.