Sherlock Holmes Crimes and Punishments Review - Op onderzoek uit

Sherlock Holmes is een befaamde detective die de hoofdrol van menig boek, film en game vertolkt. Nu is er Crimes and Punishments, het zevende deel in de Sherlock Holmes franchise, dat meer mensen naar de serie moet lokken. Of dat lukt onderzoeken we in deze Crimes and Punishments recensie.

In het verleden waren de Sherlock Holmes games vooral point-and-click spellen, waarbij je de ene na de andere hersenkraker voor je kiezen kreeg. Je moest op dit soort momenten bijna echt een detective zijn of ontzettend veel tijd voor handen hebben, wilde je de zaken fatsoenlijk oplossen.

Met Crimes and Punishments draait de serie richting de minder begaafde detective die toch ook interesse in dit soort games heeft. Ontwikkelaar Frogwares heeft in deze game namelijk een stuk eenvoudigere zaken opgenomen en zo de Sherlock Holmes franchise een stuk toegankelijker gemaakt.

review" class="img-responsive" src="https://cdn.xgn.nl/upload/201412/t/crimes-and-punishment.jpg" />

Zoals de titel al doet verraden, kruip je in Crimes and Punishments in de huid van Sherlock Holmes. Je gaat op pad om een heel aantal zaken op te lossen en je hebt daarvoor allerlei speciale vaardigheden.

Sherlock Holmes, jij dus, heeft namelijk een zesde zintuig. Hiermee zie je dingen die anderen niet zien, zoals bijna onzichtbare bewijzen. Een plek waar ooit iets gestaan heeft, of dat ene dingetje wat iemand bij zich draagt. Een soort X-ray vision zeg maar.

In Crimes and Punishments onderzoek je de plaats delict, analyseer je personen alsmede voorwerpen en onderwerp je je verdachten aan een waar vragenvuur. Daarnaast heb je de verbijsterende kracht om allerlei dingen aan elkaar te linken door middel van bewijzen.

En dat is tenslotte waar een detectivegame om draait. Het uitsluiten van dingen, om zo de waarheid boven water te halen. Uiteindelijk los je in Sherlock Holmes met deze krachten in totaal zes misdaden op. Erg weinig zou je zeggen, maar het had zeker ook niet meer moeten zijn. Je ben namelijk dik anderhalf uur bezig met een case.

Zoals het een goede game betaamt krijg je eerst een wat eenvoudigere zaak om op te lossen. Tijdens deze zaak merk je echter al direct waar het in de game mis gaat. Je begint met het onderzoeken van de plaats delict. Je vindt hier en daar wat en gaat dan met mensen praten.

De vragen zie je kunt stellen, staan eigenlijk al vast. Je weet al precies waarover je het gaat hebben en kunt het lijstje gewoon afwerken. Een beetje interactiviteit had hier zeker niet misstaan. Daarna kun je weer verder onderzoeken.

Je kunt bij meer plaatsen, je kunt meer dingen bekijken en sommige dingen leveren andere perspectieven op. Dit is op zich wel goed gedaan, ware het niet dat je nu ineens zonder reden die ene deur wel kunt openen. Een beetje onlogisch is het wel dus, maar oke, anders los je een case binnen vijf minuten op.

Crimes and Punishments laat je dus vrij om rond te lopen en te doen wat je wil, maar alles heeft wel een volgorde wat de game weer behoorlijk plat en lineair maakt. Je moet uiteindelijk eerst zoeken, dan vragen stellen, dan analyseren enzovoort.

Ook moet je constant heen en weer reizen tussen verschillende locaties tijdens een zaak. Het laden duurt op zich niet erg lang, maar doordat je behoorlijk vaak in je koets zit tijdens een laadscherm frustreert dit al heel snel. Een ander frustratiepunt aan Crimes and Punishments is dat je eigenlijk niet weet of je het nou goed hebt gedaan of niet, totdat de zaak volledig voorbij is.

Je kunt op een gegeven moment iedereen die in een case voorbij komt wel aanwijzen als schuldige. Of je de echte dader hebt, weet je pas als je de echte dader hebt en de zaak tot een einde komt. Op zich is dit natuurlijk best goed in Crimes and Punishments, maar je wil toch graag weten of je een beetje op het goede spoor zit.

De zaken blijven dus tot op het einde giswerk. Je kunt wel verschillende mensen aanwijzen als dader, maar omdat er ook steeds mensen bij het verhaal blijven komen die ook weer motieven hebben, blijf je maar gokken. Als een echte detective dus moet je dingen tot op het einde weg blijven strepen.

En dat echte detectivegevoel, of eigenlijk het Sherlock Holmes gevoel, komt eigenlijk niet naar voren. Helaas wordt dit ook versterkt door de grafische kant van de game. Op zich ziet het er oke uit, maar de personages hebben weinig emotie in het gezicht en al helemaal niet in de bewegingen.

Dan zouden ze het nog in hun stem kunnen hebben, maar ook hier krijg je geen enkel gevoel mee. Een spannend moment in de game dan die het toch interessant laat blijven? Die zitten er wel in, maar niet heel veel dus daar haal je het ook niet vandaan.

Sherlock Holmes Crimes and Punishments zit prima in elkaar wat betreft het detectivegedeelte. Helaas is de moeilijkheidsgraad in dit deel dusdanig teruggeschroefd dat de uitdaging verdwenen is, al blijft het gissen naar de dader tot het eind van een zaak. Grafisch is het geen fantastische game, maar je wel aan een volgorde van acteren bindt en je vrijlaat in je bewegen.

Daarbij overtuigen de personages niet en is het reizen na een tijdje bloedirritant. Al met al is het dus een beetje een game met een dubbel gezicht; enerzijds biedt het erg leuk detectivewerk, maar anderzijds is de game veel te makkelijk qua gameplay en te plat qua uitwerking. Dit maakt Sherlock Holmes Crimes and Punishments helaas niet de titel die het had kunnen zijn.