SEGA Megadrive Classics Review- Genieten van oude toffe games

Hij is zo snel als het licht, blauw én schattig. Wie? Sonic natuurlijk! Misschien wel dé naam die je ten eerste te binnen schiet bij het horen van de naam SEGA. In deze SEGA Megadrive Classics review lees je hoe je met de toffe egel aan de slag kan, maar nog veel, véél meer!

Retro gamen is hot. Niet alleen worden oude spelcomputers continu opnieuw uit de grond gestampt, ook worden oude games steeds opnieuw uitgebracht, al dan niet aangepast. De SEGA Megadrive Classics bevat tientallen oude spelletjes van vroeger, die je nu opnieuw – of voor het eerst- kan spelen op de PlayStation 4 en Xbox One. En het goede nieuws is, de prijs is zacht: slechts 30 eurootjes.

Nu gebeurt dit via emulatie en heb je niet te maken met originele games en spelcomputers, wat veel retro gamers in hart en nieren toch net niet helemaal je van het vinden. Maar geef eerlijk toe: 30 euro voor tientallen games is geen geld. Al zijn er een paar vragen: hoe compleet is de collectie (immers is dit niet de eerste keer dat SEGA een poging doet oude games aan de man te brengen)? Hoe zit het met de inputlag? Kortom: doorstaat deze collectie de tand des tijds?

De Megadrive collectie bevat hele toffe klassiekers, zoals Sonic 1 en Streets of Rage 1 tot en met 3 (waarvan onlangs nog een paar gratis waren op de Xbox One, via de backwards compatibility van de Xbox 360 voor Gold leden). Veel gamers van 30 jaar of ouder zijn opgegroeid met deze games en nostalgie op zijn tijd is nooit verkeerd. De inputlag valt daarbij reuze mee. Het enige waar mensen over kunnen zeuren is slechte audio bij games, maar dit verschilt duidelijk per titel. Genoeg games die op de disc staan kunnen er prima mee door! Nee, het is niet een-op-een hetzelfde, maar kom op mensen. 30 euro, waar hebben we ’t over?

Wat storender is, is dat je verwacht dat zo’n collectie compleet is. Zeker omdat SEGA al vaker zo’n bundel heeft uitgebracht, maar niets is minder waar. Grote titels schitteren door afwezigheid. Sonic 3 is niet van de partij en Super-hang on ook niet. Laatstgenoemde kun je dan beter nog spelen als je Yakuza 6 opstart, al zal niet iedere gamer die in huis gehaald hebben (schaam je!). Maar een collectie uitbrengen zonder Sonic 3 doet wel eventjes pijn.

Als je eenmaal met dit gegeven hebt leren leven, is de positieve kant juist dat er ontzettend veel leuke titels op de collectie staan en misschien zelfs wel een aantal dat je nog niet kent! Wat je tegenwoordig wel eens (niet terecht overigens) in de wandelgangen hoort is dat er nog zo weinig couch co-op games zijn. Waar het vroeger de normaalste zaak van de wereld was dat je met een maatje lekker op de bank samen kon gamen, is de game-wereld erg gericht op het online spelen.

Wie goed zoekt kan nog steeds genoeg offline co-op games vinden overigens. Maar feit is wel dat de SEGA Megadrive Classics uitgave veel games bevat die offline met twee man gepeeld kunnen worden. Streets of Rage, Golden Axe, Toejam and Earl en wat minder bekende titels kunnen allemaal samen gespeeld worden. Dat is toch geweldig?! Ja, dat is het zeker.

Het enige wat nog ontbreekt is een duidelijk overzicht wat de disc biedt. Je wordt als speler meegenomen naar een oude slaapkamer, wat qua sfeer 100 procent matcht, maar niet echt vriendelijk is als je de games wilt bekijken. Enkel hoesjes met titels is niet heel uitnodigend. Beter was geweest om duidelijker te kunnen zien wat de games bieden. Want welke speler heeft nou alle games nog paraat? Al is dit slechts kleine kritiek op een toffe collectie. Verder kun je de games online spelen (selecteer vooral alle games en niet per deel los, want dan vind je nooit iemand), maar is er bijna niemand online te vinden. Maar met dit soort oude games valt dat te begrijpen en kan dat niet echt als kritiek aangemerkt worden.

Het mogelijk duidelijk zijn: arcade games zijn te gek, vroeger al en nog steeds en de disc is over het algemeen erg leuk. Bovendien is er de handige optie dat je tussendoor je voortgang kunt opslaan. Dus als je even tussendoor weg wilt, kan dat gewoon. Op een later moment kun je verder met je felbegeerde potje Vectorman; om maar een dwarsstraat te noemen. En je kan zelfs nog sleutelen met de moeilijkheidsgraad door af en toe de instellingen wat aan te passen. Want eerlijk is eerlijk: games waren vroeger niet makkelijk. En mocht je dan toch nog té slecht zijn, kun je altijd even terugspoelen. Want die optie is er ook!

Kortom, SEGA Megadrive Classics biedt verrassend veel goeds. Enkel de hater zal denken: dit is niet goed, dit ontbreekt en blablabla. Het mooie is wel dat wat overblijft ontzettend veel leuks is voor een zacht prijsje. Natuurlijk is dit niet voor iedereen weggelegd, want niet iedereen houdt van oude spelletjes. Maar iedereen met een beetje een retro-ziel kan gerust dit aanschaffen en als je vrienden voer de vloer krijgt weer eens lekker zo’n ouderwetse 2D sidescroller of beat ‘m up opstarten. Vergeet vooral Wonder Boy III: Monster Lair niet. Dan denk je opeens: hé Cuphead heeft afgekeken! Genieten dus.