Samba de Amigo Review

Acht jaar geleden kwam Samba de Amigo uit op de SEGA Dreamcast en kreeg toen in de meeste recensies hoge cijfers, maar kan deze game in de huidige tijd nog steeds aan de verwachtingen van gamers voldoen?

Veel vrolijkheid met een klein aapje
Het eerste wat opvalt is de vrolijkheid die de game uitstraalt. Want zodra je de game opstart komen gelijk de vrolijke Zuid-Amerikaanse klanken je tegemoet, en springen de kleuren van het scherm. Dit alles wordt je gebracht door een klein aapje wat met samba's staat te schudden. Een zeer leuk welkom dus, wat je al gelijk een hoop zin geeft dit spel te gaan spelen.

Ook de goede band met Nintendo is gelijk terug te zien, want SEGA heeft toestemming gehad om gebruik te mogen maken van de Mii's. Alhoewel je niet met je Mii speelt, kun je wel je profiel aan je Mii linken. Je zult in dit spel vier verschillende speelmodi tot je beschikking hebben, namelijk een Carreer Mode, een Single Player Mode, een Multiplayer mode en een Training Mode.

Lekker schudden met de armen
Je merkt vrij in het begin al dat het spel redelijk arbeidsintensief is. Je moet namelijk bij ieder nummer weer schudden met je Wiimote en nunchuck om de Samba's te laten bewegen. Het maakt ook uit hoe de positie van deze twee is, en je hebt voor zowel de nunchuk als de Wiimote drie posities waarin ze zich kunnen bevinden: omhoog, midden en omlaag. De bedoeling is dat je kijkt waar de bolletjes op je scherm heengaan, en je moet je controller dan ook in die positie brengen.

Als een bolletjes op de juiste positie is, zul je moeten schudden om een punt te pakken. In het begin zal dit vrij lastig zijn, maar als je doorhebt hoe het precies werkt, gaat alles redelijk makkelijk. De manier van spelen zal in alle modi hetzelfde zijn. Toch gaat deze manier van spelen snel vervelen omdat er te weinig afwisseling in zit. Helaas voor SEGA is motion Plus nog niet beschikbaar, want dit had de varriatie in bewegingen een stuk uitgebreider kunnen maken, en er dus voor kunnen zorgen dat je niet constant hetzelfde moet doen.

Een soort van oplossing voor dit probleem is de Hustle mode, die je aan en uit kunt zetten wanneer jij dat wilt. In deze modus zul je af en toe een bepaalde houding moet aannemen om extra punten te scoren. Dit is een stuk lastiger onder de knie te krijgen, want je zult voor langere tijd deze houding vast moeten houden. Ook kun je een opdracht krijgen om een bepaalde beweging te maken waarmee je ook punten kunt scoren. Hierin zit gelukkig meer varriatie dan in het gebruikelijke schudden, en compenseert deels dan ook de verveeldheid die anders op zou kunnen treden.

Nog niet alles is gelijk speelbaar
De twee modi die je alleen het meeste zult spelen zijn Carreer en Singleplayer mode. In beide gevallen kun je nog niet gelijk alles spelen. Bij Carreer kun je namelijk in het begin alleen kiezen voor de eerste twee moeilijkheidsgraden. Later kun je ook de andere beiden vrijspelen. Ondanks dat er veel verschillende soorten opdrachten in deze modus aanwezig zijn, lijken ze vaak toch heel veel op elkaar. Dit geeft dus niet echt het gevoel dat je iedere keer iets nieuws aan het doen bent.

Bij Single- en Multiplayer heb je de keuze uit compleet andere opties. Hier kun je namelijk zes verschillende soorten spelletjes doen, waarin je bij ieder spel alsnog de moeilijkheidsgraad kunt kiezen. De soorten die je kunt spelen zijn Quick Play, Classic, Love Love, Battle, Minigames en Survival, waarvan Survival nog niet gelijk speelbaar is.

De verschillende spelsoorten in de Single- en Multiplayer
In Quickplay zul je gewoon één liedje spelen om hierbij een score te krijgen. Op die manier kun je dus proberen een highscore neer te zetten. In de Classic optie speel je juist twee nummers achter elkaar, en zal je als je beiden op een A rank speelt, een derde bonusnummer mogen spelen om een extra hoge score neer te zetten. Ook hier is het de bedoeling een highscore te behalen. Doordat je dankzij WiFi de scores van je vrienden kunt bekijken zal het je vaak uitdagen om bepaalde nummers nog een keer te spelen, om een betere score dan je vrienden te behalen.

Bij Love Love draait het om de samenwerking met een medespeler of de computer. Dit is eigenlijk ook wel een van de leukste opties als je multiplayer speelt, want je krijgt echt het gevoel samen voor iets te strijden. Je zult namelijk alles synchroon moeten doen, en als je dit niet doet zal dit mogelijk invloed hebben op je rank. Battle is, zoals de naam het al zegt, precies het omgekeerde, en je zult moeten laten zien wie van jullie twee het beste is. Uiteraard is ook dit een leuke optie omdat je lekker tegen elkaar kunt strijden.

Bij de minigames is het weer de bedoeling om andere minigames vrij te spelen. Je zult in het begin de keuze hebben uit vier verschillende soorten, maar als je verder komt zul je uiteindelijk zeven minigames tot je beschikking hebben. Het was leuker geweest als SEGA hier meer aandacht aan had besteed, want juist de minigames zorgen voor de echte afwisseling in het spel.

Als laatste is er nog Survival, waarin je moet proberen het zo lang mogelijk vol te houden. Door een beweging fout te maken zul je Macaras, een soort van levens, verliezen en als je alles kwijt bent is het over. Echter kun je door iedere twee liedjes die je haalt wel nieuwe Macaras verdienen en dus langer doorgaan. Als je het spel goed doorhebt is dit redelijk te doen, maar deze modus zal wel snel gaan vervelen omdat je alle nummers moet spelen.

Je carrière in de samba wereld
Ook heb je dus een carrière modus in dit spel, waarin je verschillende cursussen moet volbrengen om liedjes vrij te spelen. Iedere moeilijkheidsgraad kent zijn eigen cursussen, en ook het aantal verschilt per graad. Door een complete cursus af te ronden zul je een lied vrijspelen, die je dan later weer kunt spelen. Helaas voelen de cursussenn vaak hetzelfde aan, en brengt het te weinig afwisseling in het spel.

Ook heb je in dit spel nog een trainingsmode waarin je jezelf kunt trainen door op verschillende liedjes kunt oefenen. De Carreer mode is echter ook een goede modus om te oefenen, omdat je als het je niet lukt, gewoon nog een keer begint, en zoals eerder gezegd krijg je de controls redelijk makkelijk onder de knie. Eigenlijk is deze modus dus overbodig.

Lekker dansen en swingen
Er is voor zeer passende muziek gekozen, en je kunt dan ook op de meest uitéén lopende Samba nummers meespelen. Eén van de meest bekende voorbeelden hiervan is wel de Magarena. Omdat het spel het makkelijkst staand te spelen is, zul je al snel niet alleen je armen gebruiken, maar met je hele lichaam mee staan te swingen.

Wat zeer tegenvalt is, is dat de meesten al snel uitgekeken zullen zijn op dit spel. Doordat er tegenwoordig al veel muziekspellen zijn heeft iedereen eigenlijk wel zijn keuze gemaakt, en komt Samba de Amigo dan ook eigenlijk te laat. Ondanks dat de minigames zeker grappig zijn, zullen zeven stuks er toch niet voor zorgen dat je dit spel langere tijd achter elkaar wilt spelen.

Pay en Play
Een zeer positieve toevoeging is de mogelijkheid om extra inhoud voor het spel te downloaden. Dat zal er absoluut voor zorgen dat je een stuk langer plezier aan dit spel zult kunnen beleven. De replay waarde van dit spel wordt dan ook zeker een stuk omhoog gehaald door deze extra optie.

Conclusie
Ondanks dat het spel goed in elkaar steekt kan het vandaag de dag niet echt makkelijk meer mee. Je zult snel geen zin meer hebben, of het gevoel krijgen dat je armen te zwaar worden, en hierdoor toch besluiten om er maar weer mee te stoppen. Doordat je echter wel veel soorten spellen kunt doen kun je dit spel wel voor langere tijd spelen, maar het meeste blijft toch simpelweg schudden met je armen. Dit spel kan dan ook niet aan de verwachtingen voldoen doordat je het spel niet vaak zult willen spelen, maar wel zal de game zorgen voor een gezellige avond met een paar vrienden.