Saints Row The Third Switch Review - Relschoppen met de Saints!

Tijd is waar het allemaal om draait als we spreken over de Saints Row games. Vooral ook het derde deel dat uit 2011 stamt en werd gemaakt in een compleet andere tijd. In onze Saints Row The Third Switch review lees je of de game vandaag de dag nog steeds zo'n plezier is om te spelen.

Het derde deel van de Saints Row-serie draait om het zogenoemde misdaadnetwerk van de Saints die op het punt staan om oorlog te voeren met mysterieuze Syndicate. En dat terwijl de zaken net zo voorspoedig liepen. De Saints zijn ondanks hun misdaden ware beroemdheden geworden. Iedereen wil met de leden op de foto, ze hebben hun eigen drankje en er is zelfs kans op een film over de bende.

Dat verhaal is allemaal leuk en aardig, maar dat is niet waar je de game voor speelt natuurlijk. In Saints Row draait het allemaal om plezier dat te vinden is in de gigantische open wereld. Saints Row The Third heeft namelijk goed afgekeken bij grootmeester Grand Theft Auto en weet op die manier wat GTA leuk maakt en vooral wat leuk is om over te nemen: een stad terroriseren. Je kunt op elk gewenst moment de nieuwe stad Steelport overhoop halen als je daar zin in hebt totdat de politie verschijnt en je het op een lopen moet zetten.

Dan beginnen de memorabele achtervolgingen waarin je met je gepimpte auto door de straten drift. Waar het rennen voor de politie wel eens als een taak aan kan voelen, weet Saints Row dit constant te vermijden door een slimme punten-mechanic. Hierdoor verdien je constant bonuspunten wanneer je als waaghals over de weg scheurt. Die punten zorgen er vervolgens voor dat je reputatie sneller omhoog gaat waardoor je weer nieuwe vaardigheden, wapens en wagens vrijspeelt.

Deze lopen zoals je van Saints Row gewend bent ontzettend uiteen. Denk aan paarse dildo's die doorgaan voor honkbalknuppels en vliegende scooters met een minigun. Je kunt het zo gek niet bedenken of het is wel te vinden in Saints Row 3. Natuurlijk is het ontzettend grappig om allemaal te zien, maar er is ook een keerzijde.

De krankzinnige en absurde taferelen die in de game te vinden zijn, zowel qua verhaal als voorwerpen, voelen merkbaar verouderd. Sinds 2011 is er veel veranderd in games en deze remaster bewijst hoe erg het medium is gegroeid de laatste jaren. Onschuldige voorbijgangers neerknuppelen met de eerder genoemde 'honkbalknuppel’ of ze in hun klokkenspel schieten voor bonuspunten is misschien leuke humor voor tieners, maar niet voor wie de game bedoeld is: namelijk 18 jaar en ouder.

Die zijn inmiddels titels gewend die zich op volwassen onderwerpen in plaats van seksgrappen en massamoord. Games met een diepere laag en een goed verhaal, maar dat hoef je hier niet te verwachten. Het is een van de redenen waarom Saints Row: The Third voelt als een game uit het verleden.

Wat de game ook geen goede naam geeft, is het feit dat de game eruit ziet als een Xbox 360-titel wanneer je de game docked speelt. Met titels als Red Dead Redemption 2 en God of War die het grafische pracht en praal naar een nieuw niveau tillen, valt Saints Row in het niets. Gelukkig let je minder op de teleurstellende graphics wanneer je onderweg aan het spelen bent.

In handheld modus zit je immers vast aan de 720p resolutie en dat doet de game best wel goed. De game speelt stukken beter in handheld modus dan wanneer je in de dock speelt en dat lijkt dan ook het doel te zijn van deze port. Een grote sandbox-game spelen wanneer je aan het reizen bent, is precies wat Saints Row The Third: The Full Package aanbiedt.

Saints Row The Third op de Switch weet precies welk publiek het dient, namelijk de gamer die op zoek is naar een open wereld sandbox waarin ze de relschopper kan uithangen. Het neemt niet weg dat de game op verschillende vlakken ernstig verouderd is, waarvan de graphics een van de grootste boosdoeners is. Wat ook niet helpt is dat de game niet al te best is in de dock, maar wanneer je onderweg aan het spelen bent merk je daar niets van. En dat is immers het publiek waarop de game zich richt.