'Allo 'Allo! De Complete Collectie Review - Lachen om oude komedie

De Britten hebben een apart soort gevoel voor humor. Feit is dat de tv-serie ‘Allo ‘Allo! In de jaren 80 een enorme hit was. De komedieseries heeft onwijs veel lachers op zijn hand geschreven en speciaal voor mensen die nostalgie willen ervaren, is er nu een complete box verschenen. Lees er alles over in deze ‘Allo ‘Allo’ de complete collectie review.

Voor 60 euro ligt die in de winkels: alle seizoenen van ‘Allo ‘Allo!; dat zijn er negen in totaal. Dit is goed voor maar liefst 2415 minuten aan kijkplezier. Bizar veel tijd dus voor slechts zes tientjes. Wat dat betreft kan de eerste conclusie al getrokken worden: dat is niet duur.

Maar waar gaat ‘Allo ‘Allo! over? In de hoofdrol schittert Gorden Kaye (die helaas een paar jaar geleden zijn laatste adem uitblies!). Hij vertolkt René Artois, eigenaar van het café René. Gevestigd in het Franse dorpje Nouvian heeft hij het moeilijk ten tijde van de Tweede Wereldoorlog. Zijn café biedt namelijk onderdak voor iedereen: Duitse soldaten komen elke dag langs, maar ondertussen is het bij uitstek ook de ideale vergaderplaats voor het verzet. Daarnaast worden er twee Engelse piloten verstopt in het café.

Ondertussen heeft iedereen zijn eigen agenda, wat een terugkerend element is in de serie. Duitse officieren hebben namelijk stiekem Franse voorwerpen achterover gedrukt waaronder een opvallend schilderij: “The Fallen Madonna With The Big Boobies". Het is nogal veel waard en iedereen heeft er wat mee. Naast de waarde wordt vooral het komische element van de blote borsten grappig. Bij een oude serie verwacht je overigens misschien iets ‘knulligs’. De grap is dat ‘Allo ‘Allo! vol seksuele grappen zit (af en toe meer dan je lief is), iets waar men destijds kennelijk goed van gesmuld heeft.

Je zou verwachten dat René het druk zou hebben met de Tweede Wereldoorlog en alle typetjes die zijn café passeren. In plaats daarvan wordt er continu ingezoomd op zijn privéleven. Zo is hij niet vies om van bil te gaan en dan hebben we het niet over zijn vrouw - die steeds terugkeert als vals zingende vrouw - maar nog twee andere vrouwen in de serie. Iedereen wil continu René voor zichzelf hebben.

Vunzig wordt het niet, want als kijker zie je geen blote taferelen. Alles wordt heel braaf in beeld gebracht en er wordt vooral ingespeeld op de kracht van verbeelding én herhaling. Zo is er een van de dames, jong en slank (alles wat René duidelijk niet is) die steeds in katzwijm valt als ze René ziet. Elke keer gebeurt er hetzelfde: ze moet een krukje pakken om daar op te staan. Want dan is ze iets groter en kan de grote knuffelbeurt beginnen. In feite zie je als kijker amper wat, behalve dat de twee spelers elkaar even omarmen. Een lachsalvo, zoals we kennen van de latere successen zoals Friends, doet de rest van het werk.

Eerlijk is eerlijk, de serie is best grappig. Dit heeft alles te maken met de typetjes waar de serie bol van staat en terugkerende patronen. Als opeens iemand wéér roept “Luister goed, want ik zeg dit maar één keer,” schiet je vroeg of laat vanzelf een keer in de lach. Al is het duidelijk niet allemaal meer van deze tijd. Het is een service voor de mensen van toen. Twintigers zullen deze serie bijvoorbeeld niet willen zien, zeker niet met het huidige aanbod op services als Netflix of Videoland. Er is genoeg anders moois te zien en de kwaliteit van ‘Allo ‘Allo! laat helaas ook wat te wensen over. Je ziet goed dat het oude opnames zijn.

Dat neemt niet weg dat 83 afleveringen prachtig gebundeld zitten in één grote box en dat voor een prikkie. Het is een mooie box om eens cadeau te geven aan iemand die je kent die vroeger de serie gevolgd heeft. Een schot in de roos. Hij of zij zal er zoet mee zijn en nog net zo hard kunnen lachen om de grappen van toen. En die wat mindere kwaliteit wordt vast voor lief genomen. Immers waren ze vroeger ook niet de high-tech van nu gewend. De jongere kijker daarentegen kan de serie beter links laten liggen.