Sacred 3 Review

Sacred is een geliefde franchise en daarom is het helemaal niet erg dat er een derde deel is verschenen. Dat zien wij graag! We worden immers blij van een nieuwe Elder Scrolls en een nieuwe Diablo, dus waarom ook niet van een nieuwe Sacred?

Echter is er wel waakzaamheid vereist; meer dan een maand geleden verscheen de impressie en waren er al wat kanttekeningen over het spel, maar conclusies mogen niet te vroeg getrokken worden en wellicht hebben we toentertijd juist het niet epische gedeelte van het spel gezien.

De reden voor de kritische noten is dat Sacred 3 een compleet nieuwe game is en haast niet meer op de voorgangers lijkt. Ontwikkelaar Keen Games heeft de loodzware taak gekregen om de franchise een nieuw leven in te blazen en die verantwoordelijkheid is uiteraard hoog.

Laten we namelijk eerst ons verdiepen in het verhaal. Het gaat verder waar het vrij matige Sacred Citadel afliep. Om het te vergelijken met Sacred 2: het speelt zich drieduizend jaar na de gebeurtenissen uit het tweede deel af. Dat zijn veel jaren, dus de lore (het grote verhaal van een game) zou vast wel vervaagd zijn.

Dat is het ook. Het verhaal is moeilijk te volgen – uiteindelijk slaat het erop dat je de ‘grote boze wolf’ moet verslaan – en het lijkt erop dat Keen Games eerder kiest voor wat makkelijke opmerkingen dan een diep verhaal. Eigenlijk willen we dat luiheid noemen.

En dan is er ook geen loot meer, geen open wereld, alles is gewoon weg! Waar we nog in de impressie mild waren – pas echte harde conclusies maken als je vele uren verder in het spel bent – kunnen we nu wel genadeloos zijn. Hoezo haal je de loot eruit? Waarom is er geen open wereld meer?

Veel te veel lineaire shit is er. Nu kun je wel zeggen; maar de game kan toch gewoon prima zijn op deze manier? Nee, eigenlijk is het een grote ‘fuck you’ richting de fans dat ze de angel uit de franchise hebben gehaald. Dat is gewoon niet netjes.

Maar het speelt oké. Wel lekker eigenlijk. Daar kun je ook weer niet omheen. Met de verschillende classes heb je de mogelijkheid om zelf te kiezen hoe je het spel gaat spelen. Ga je voor de brute Safiri, de Ancarian krijgers, de Khukur jagers uit het noorden, de bloedige Malakim of voor de deels magische Seraphim?

Je mag het zelf kiezen. Toch ligt de nadruk op de hechte hack ’n slash, dus dat je lekker erop los zwaait. Dit keer hebben we het spel op de Xbox 360 gespeeld, en we kunnen zeggen dat het ook op de controller lekker soepel te spelen is.

Helaas is echter de game niet zo heel uitgebreid en is er sprake van repetitieve gameplay. Nu moet je echter niet denken dat alles hetzelfde is. Zo zijn er verschillende vijanden die je kunt verslaan, zijn er zijmissies die je kunt doen, en kun je je personage natuurlijk specialiseren naar je eigen smaak.

Dat terwijl de gameplay dus - zoals eerder werd gezegd - best prima is. Het heeft hele fijne controls. Echt. Zonder dat je het doorhebt zul je al met bommen gooien, shield breaks gebruiken en speciale aanvallen uitvoeren op een tegenstander. Het gaat zó gemakkelijk.

Maar het blijft toch een beetje allemaal hetzelfde. Het spel is niet uniek. Alles komt te bekend voor. Sacred 3 blinkt nergens in uit qua gameplay en daarom komt het zo snel reptititief over.

En dan kun je ook nog eens tegen op papier veel zwaardere tegenstanders vechten. Op papier, ja. Ze zijn niet sterker, maar hebben gewoon meer health. Kom op zeg, wat is dit voor luie bedoeling?

Wat Keen Games wél goed doet is dat de co-op erg sterk is. Sacred 2 werd al geroemd om haar goede multiplayer; Keen Games heeft er ook met dit deel voor gezorgd dat het helemaal in orde is. Lekker samen spelen, helaas niet samen kunnen looten. Maar goed, het is even lekker om weg te spelen.

Het leuke aan co-op is is dat je niet zomaar lekker kunt hakken, maar dat je echt moet nadenken over je acties. Goede communicatie is dan ook zeer vereist. Het belang van samenwerken is er echt, en dat is mooi om te zien. Bij de eindbaas bijvoorbeeld, dat je moet afspreken wie aan welke kant staat en wie wanneer zijn sterkste aanvallen gebruikt. Dat is mooi om te zien en dat is hoe co-op moet zijn.

Qua graphics ziet het er ook vrij goed uit. De omgevingen zijn mooi vormgegeven, en ondanks dat het een soort top-down RPG is, is er veel diepte in het spel te zien. Kijk, dat zien we eigenlijk graag vaker bij dit soort role-playing games.

In dit opzicht is het juist een game waar je veel van kunt leren als ontwikkelaar; qua graphics dan dus.

Zoals eerder gezegd is Sacred 3 eigenlijk een fuck you richting de fans. Ze zijn in de steek gelaten; het is niet meer Sacred. Echt niet meer. De gameplay is ook nog eens vrij repetitief en dus snel saai. De ontwikkelaar had heus wel een goede game kunnen maken met al die veranderingen, maar het lijkt alsof Keen Games te lui is geweest.