RoboCop Rogue City Review - Authentiek knalfestijn

Ga terug in de tijd en kruip in de huid van misschien wel de meest koele agent die Detroit ooit heeft gekend. RoboCop is na jaren van afwezigheid weer terug in de spotlights. Dat de ijzeren vechtersbaas een klap en een schot kan uitdelen, wisten we al. Maar hoe brengt hij het er vanaf in gamevorm? Je leest alles over dit nostalgische avontuur in de RoboCop Rogue City review.

Wie al wat langer meegaat, weet dat games gebaseerd op films niet bepaald een goed track record hebben. Slordig afgewerkt, vaak super kort en ook gameplay technisch laat het vaak te wensen over. Toch houdt dat ontwikkelaar Teyon niet tegen. Eerder kwam de studio al met een eigen twist op de Terminator-reeks en dit keer is het de beurt aan metalen good guy RoboCop om het stigma van filmgames te breken.

Een duidelijke hommage aan de, ondertussen al weer meer dan 30 jaar oude, cinematische werken van de Nederlandse regisseur Paul Verhoeven. Je krijgt de kans om in de huid te kruipen van Alex Murphy, ooit een hardwerkende agent en nu een in metaal gehulde wandelende tank die op elke situatie wel een antwoord heeft. Inclusief sappige one-liners. En nu, na al die jaren en tal van ondermaatse vervolgen en remakes, is er eindelijk een nieuw avontuur dat zowel oude fans als introducees van de franchise warm maakt.

RoboCop: Rogue City speelt zich af tussen de tweede en derde film in de franchise. Detroit is nog steeds een broedplek voor criminaliteit en al die misdaad wordt verder gevoed door een mysterieus nieuw gezicht met hele diepe zakken en plannen die het daglicht niet kunnen verdragen. Logischerwijs wil elke bende in de stad zaken doen met deze nieuwe pion en jij mag als RoboCop hard aan de bak om al die snode criminele plannetjes hardhandig de nek om te draaien.

Het is een verhaal dat zeker geen Oscars gaat winnen, maar het is wel de perfecte drijfveer om als mechanische diender eens lekker helemaal los te gaan. En dat doet de game terwijl het verrassend trouw blijft aan het bronmateriaal. Een heleboel bekende karakters zijn ook nu van de partij, de iconische geluidseffecten uit de originele films denderen uit je speakers en de kers op de taart is misschien wel Peter Weller die van de partij is om opnieuw de stem van RoboCop in te spreken.

Daarbij schuwt de game niet om stiekem wat maatschappelijke kritieken door te schemeren, net als het origineel dat graag deed. Maar ook de menselijke kant van de cyborg krijgt genoeg schermtijd. Zo ervaart RoboCop diverse flashbacks naar de tijd voor de aanslag op zijn leven en gaat hij meermaals met een psycholoog in gesprek die zijn menselijke zijde ruimte geeft om te schitteren. Het moge duidelijk zijn, de ontwikkelaars hebben een duidelijke passie voor de licentie en die authenticiteit straalt er aan alle kanten van af.

De hamvraag blijft dan: vertaalt zo’n authentieke basis zich dan ook in vermakelijke gameplay? Dat antwoord is wat meer tweeledig. Rogue City doet een aantal dingen heel erg goed, maar er zijn ook een paar duidelijke kanttekeningen die de spelervaring onderuit halen. Zo is de kern van die gameplay, het afknallen van hordes criminelen, met afstand een van de hoogtepunten in de game. Bewapend met je trouwe Auto 9 rag je kilo’s lood door alle tegenstanders heen. RoboCop doet niet aan subtiel, dus dekking zoeken is er maar weinig bij.

Dikwijls ren je regelrecht de drukte in en schiet je zonder aarzeling iedereen overhoop. De punch die jouw wapens daarbij afgeven en het geluid dat de Auto 9 maakt bij elk afgevuurd salvo, verveelt geen moment. Daarbij kun je jouw speelstijl gaandeweg de game finetunen met vaardigheidspunten die je kunt uitgeven om bijvoorbeeld meer schade aan te richten of jouw armor te verbeteren.

Maar ook de Auto 9 zelf is te customizen met diverse printplaten en upgrades, die best ingrijpend kunnen zijn. Zo zorgt de ene printplaat ervoor dat je nooit hoeft te herladen, ten koste van de nauwkeurigheid van je schoten. Een andere printplaat doet precies het tegenovergestelde en maakt van je pistool een heuse sniper, met losse schoten die per stuk veel meer schade aanbrengen.

Het geeft het schieten net even die extra diepgang die de gameplay ten goede komt, zeker als je al tien uur rondhuppelt door de digitale straten van Detroit. Het is de diepgang en variatie die verder in de game soms een beetje mist. Naast al het lood knallen, ga je als RoboCop namelijk ook veel de straat op om ouderwets detectivewerk uit te voeren.

De semi-open wereldstructuur van de game geeft je tussen het geweld de mogelijkheid om op je dooie gemak Detroit te verkennen en interactie aan te gaan met de talloze zijmissies die de game biedt. Het probleem hier is alleen dat de stad zelf bij vlagen nogal kaal en uitgestorven aanvoelt. Op een handjevol NPC’s na zul je weinig reuring terugvinden in de wereld van Rogue City.

Daarbij zijn de missies die je voorgeschoteld krijgt vaak heel simpel van opzet. Loop van punt A naar punt B, praat met persoon X en loop vervolgens weer in een looppas terug. Het is weinig bijzonder en soms zelfs wat saai. Bovendien voelen de gesprekken die je voert met de inwoners van Detroit dikwijls oppervlakkig aan en weinig impactvol. Je krijgt meer dan eens de ruimte om dialoogopties te kiezen, vergelijkbaar met veel Bethesda games. Maar de gevolgen van die keuzes zijn nauwelijks tot niet te merken in het verdere spelverloop.

Pas op het einde krijg je de consequenties voorgeschoteld (de game kent meerdere eindes), maar ook daar zijn de verschillen heel klein. Daardoor voelt RoboCop Rogue City soms wat té oppervlakkig en dat is jammer, want de eerste indruk is juist zo sterk. Het is ook iets verderop in de game dat de technische afwerking op veel punten toch wel ontbreekt. Stemmen lopen niet altijd synchroon, de animaties van personages is soms wel heel houterig en cutscenes spelen stotterend af en met duidelijke blokkerige artefacten.

Het is logisch dat een kleinere ontwikkelaar het moet doen met een kleiner budget en het hoeft niet allemaal perfect te zijn. RoboCop Rogue City is nu alleen soms zo ruw, dat het het spelplezier in de weg staat. En dat is jammer, want onder die kritiekpunten zit een prachtig product van een passievol ontwikkelteam verstopt.

Voor een ieder die twijfelt, schrijf dit RoboCop avontuur nog niet helemaal af. De volle mep is misschien net iets te veel van het goede, maar laat dit schietfestijn nog een paar maandjes garen in de oven. Met een paar patches en een aanbiedingsprijsje verandert RoboCop Rogue City in dat smaakvolle tussendoortje dat elke (nostalgische) shooter liefhebber zal bekoren.