Rise of the Tomb Raider 20 Year Celebration Review - Tof, maar zat meer in

Lara Croft is vorig jaar verder gegaan met haar avontuur op de Xbox One. En na een jaar kunnen onder andere de PlayStation 4 spelers ook verder klauteren. Maar is deze game een jaar na de originele release nog de moeite waard? Je leest het in de Rise of the Tomb Raider 20 Year Celebration Review!

Laten we beginnen met een hele korte terugblik op de eerste Tomb Raider. Daarin kregen we te maken met een Lara Croft die echt nog geen avonturier was. Ze kwam op een eiland terecht zonder ervaring en overleefde eigenlijk ieder gevecht ter nauwernood. Maar langzaam zag je in die game een avonturier ontstaan in Lara.

De game was gruwelijk goed. En nu is Lara terug (onder andere op de PS4). Maar een jaar geleden waren wij niet lyrisch over Lara’s nieuwe avontuur. De game was tof, maar miste wat elementen. Rox gaf de game een 7.5 in haar review. Onder andere vanwege het ontbreken van goede puzzels en het slappe einde.

En nu, een jaar later, komt de game dus ‘opnieuw’ uit ter ere van de 20e verjaardag van Lara. Het heet niet voor niets de 20 Year Celebration Edition. Want wie jarig is deelt uit. En deze versie van Rise of the Tomb Raider deelt aardig uit.

De game komt gepaard met alle downloadbare content die tot dusver is uitgekomen. Dat betekent Baba Yaga, waarin je op bezoek gaat bij een heks in haar tombe, de Endurance modus, waarin je echt moet overleven en Lara’s Nightmare, waarin je het tegen ondoden opneemt in Lara’s eigen huis. Maar er is meer.

De game bevat namelijk ook 12 nieuwe outfits, een aantal klassieke karaktermodellen en een heel scala aan wapens die je direct vrijspeelt. Bovendien krijg je ook een hele stapel digitale booster kaarten voor tijdens de eerder genoemde extra modi.

Ook heeft Lara Croft een heuse VR-missie om het avontuur van nog dichterbij mee te maken. Na enkele missies van het 'grote' verhaal te hebben gespeeld, komt de missie die zich afspeelt in Croft Manor vrij. Het is aan jou de taak om het mysterie in huize Croft te ontrafelen om zo nog meer te weten te komen over het hoofdverhaal.

De missie, genaamd Blood Ties, stopt jou voor even in het lichaam van Lara Croft. Maar verwacht geen grootse actie met grote sprongen van klif naar klif, maar gewoon je eigen spookachtige huis waarin je je voortbeweegt en waarin je een raadsel oplost.

Er zijn hiervoor twee modi beschikbaar, één waarin je met behulp van teleports je verplaatst door het huis. Dit werkt snel en prettig en voorkomt dat je duizelig wordt van je VR-bril. En één waarbij je daadwerkelijk door het huis loopt. Nou ja, loopt, eigenlijk slentert, want alles waar Lara Croft voor staat, namelijk snelheid en actie, zit er in deze modus niet echt in. Zo heb je een leuk extraatje waarin je van dichtbij puzzels oplost en sleutels zoekt, maar is het niet de beleving die je bij de hoofdgame wel krijgt.

Je wordt werkelijk aan content overladen en wat dat betreft is deze versie van de game zijn geld al dubbel en dwars waard. Maar hoe zit dat nou met de game zelf? Nou, die bouwt vrolijk verder op het verhaal uit 2013. Lara is alweer een hele tijd druk bezig geweest met een nieuwe zoektocht. En in die zoektocht kom jij als speler koud binnenvallen.

Letterlijk. Rise of the Tomb Raider begint met een soort voorproefje van het avontuur, waarbij je in de vrieskou middenin de ellende terecht komt. Alles gaat mis en dat is een voorbode voor de rest van het avontuur.

En dan gaan we terug in de tijd om uit te leggen wat er nou eigenlijk gebeurd is. Lara blijkt op zoek naar de Goddelijke bron. Een zoektocht die haar vader al jaren geleden is gestart zoals je in een aantal flashbacks te zien krijgt. Bovendien leer je hoe een duistere organisatie, Trinity, ook op zoek is naar de goddelijke bron.

De vertelling van het verhaal is in Rise of the Tomb Raider bijzonder sterk en trekt je gelijk het avontuur in. Je krijgt precies te weten wat je moet weten, met daarbij een link naar Lara’s verleden en dat is tof. Bovendien zorgt de manier van vertellen dat er eigenlijk steeds wel iets te gissen blijft, zodat je over het verloop van het verhaal na blijft denken.

En waar kun je nou beter nadenken dan in een prachtige omgeving? En die biedt Rise of the Tomb Raider je ook. Je begeeft je tijdens het spelen van het verhaal voornamelijk in besneeuwde gebieden, gezien de game zich voor een flink deel in Siberië afspeelt. Maar Lara en kornuiten doen ook Syrië even aan, ook al is dat oorlogsgebied.

En eerlijk is eerlijk; de omgevingen, waarin je naar hartelust klimt en klautert, zien er erg goed uit. Maar er is hier wel een kritisch punt op te merken. Bij een game waarbij je omgevingen moet verkennen verwacht je ergens een episch uitzicht of een wauw-moment en dat heeft deze game nagenoeg niet. De omgevingen voelen niet authentiek aan en dat doet een stukje afbreuk aan de ervaring.

Gelukkig geldt dat voor de rest van de game niet, want Lara, de dieren in de game en natuurlijk de andere karakters zien er werkelijk erg goed uit. Natuurlijk zat dit ook al goed in Tomb Raider, maar Crystal Dynamics heeft zichzelf in deze game weer overtroffen wat betreft karakterdesign!

En de animaties zijn ook erg goed uitgewerkt. Dingen zoals kledingstukken en instortende gebouwen bewegen zoals je verwacht dat ze bewegen. En vijanden, vallende voorwerpen en dieren in de game doen ook wat je verwacht dat ze doen. Dit laatste geldt zeker wanneer de actie losbarst in de game.

Dit gebeurt naarmate je in de game vordert steeds meer en ook steeds heftiger. In het begin is het nog mogelijk om stilletjes tussen vijanden door te sluipen en zo rustig door te gaan, maar uiteindelijk zul je eraan moeten geloven en tegenstanders met je boog of één van je vuurwapens te lijf moeten gaan.

Alleen dat klinkt makkelijker dan het is in sommige gevallen. De vijanden zijn echt doortrapt in Rise of the Tomb Raider en ze werken ook goed samen. Daarbij werken je wapens soms niet mee en ook Lara wil niet altijd fatsoenlijk schuilen achter een muurtje.

Hierdoor ga je dood, terwijl dat echt niet nodig is. En dat frustreert. Ten dele is dit te wijten aan de besturing die af en toe wel heel precies is en andere keren precies doet wat jij niet wil. Zo kun je wegduiken om aanvallen te ontwijken. Alleen Lara duikt hierbij soms net de verkeerde kant op, waardoor je alsnog een knal op je kop krijgt.

En het mikken met sommige wapens gaat redelijk langzaam, waardoor je later in de game sneller kiest om maar als een soort Rambo in de rondte te knallen in plaats van dat je rustig en gefocust vijanden afmaakt.Gelukkig wordt de besturing van je wapens veel beter naarmate je er upgrades voor vrijspeelt.

Hoe dan ook, de actie in de game is tof en op momenten zelfs intens te noemen. Er gebeurt dan veel tegelijkertijd op het scherm, waardoor je snel moet schakelen en dat is heerlijk. Denk aan momenten waarbij de tent aan het instorten is, terwijl je beschoten wordt.

Dat maakt Rise of the Tomb Raider erg tof, maar het staat ook in schril contrast met de puzzels in de game. Die zijn namelijk negen van de tien keer overduidelijk en die tiende keer wil je net beginnen met nadenken en dan roept Lara iets in de trend van: “ik denk dat ik iets met die muur moet doen”. Oke, bedankt voor de tip, Lara.

Dit had echt veel beter gekund. Zelfs de verborgen tombes die je moet ontdekken in de game, hebben ofwel een simpele puzzel, ofwel helemaal geen puzzel. De schat ligt dan nog net niet op een dienblad te wachten om opgehaald te worden met een grote neon-verlichte pijl erboven. Jammer.

Het verzamelen van collectibles en het voltooien van de vele challenges die door de hele wereld verborgen liggen is dan weer een ander verhaal. Want dit is op momenten wel echt lastig. De collectibles liggen op de onmogelijkste plekken en je moet er echt moeite voor doen soms om ze te bemachtigen.

Dit is wat je in de puzzels terug wil zien. Dat je echt moeite moet doen. Gelukkig zijn er genoeg collectibles en word je ook uitgenodigd om in de meeste omgevingen nog terug te komen om dingen te zoeken waar je eerder niet bij kon.

Rise of the Tomb Raider is dus erg tof, maar niet de game die het had kunnen zijn. Als de puzzels wat moeilijker waren geweest en de game wat meer adembenemende momenten had gehad, was deze versie van Rise of the Tomb Raider zeker een 8.5 of misschien zelfs een 9.0 waard geweest.

Maar dat heeft de game niet. Wat er overblijft is een hele toffe avonturengame die er geweldig uitziet met een sterk verhaal. Daarbij krijg je dus een hele berg content en dat maakt deze versie van Rise of the Tomb Raider alleen maar interessanter. Een game om zeker in huis te halen, ook voor de mensen die de eerste versie gespeeld hebben!