Rise of Nightmares Review

Zombiegames zijn tegenwoordig erg populair en dus wilde SEGA zich er weleens aan wagen. Maar wat SEGA heeft gemaakt is niet zomaar een zombiegame, het is namelijk enkel en alleen speelbaar met Kinect. In deze recensie lees je of dat een goede keuze was van de ontwikkelaar: een zombiegame exclusief voor Kinect.

In Rise of Nightmares speel je als Josh en ben je ongeveer de hele game op zoek naar je vrouw Kate, die door Ernst, een grote zombie, is ontvoerd. Het verhaal speelt zich volledig af in Oost-Europa en begint met een onschuldige treinrit, die uiteindelijk uitmondt op een aanval van de zombies en een ontsporing van de trein. Nouja, daar begint het niet helemaal mee...

Raar begin van een meeslepend verhaal
In de eerste act speel je namelijk met Aaron, vergezeld door Katja. Deze twee personages overleven het latere treinincident in Act 1, maar in Act 0 sterven zij al. Act 0 is een nietszeggend, onduidelijk stuk uit het verhaal dat zich later afspeelt dan Act 1. Het voegt niets toe aan het verhaal en is dus een volledig onnodig hoofdstuk.

Maargoed, die rare eerste Act daargelaten is het verhaal toch behoorlijk meeslepend. Je kunt er verschillende Hollywoodclichés op loslaten, maar het is en blijft meeslepend en daarom wil je de game toch graag uitspelen. Er zijn een aantal mensen die de treinramp overleven, maar naarmate je verder speelt komen er steeds meer van hen op gruwelijke wijze aan hun einde. Behalve jij natuurlijk, als je het goed doet.

Verschrikkelijke besturing, semi on-rails
Maar ‘het goed doen', daar zit het grote probleem bij Rise of Nightmares. De besturing is namelijk verschrikkelijk, om maar meteen met de deur in huis te vallen. Het lijk wel of SEGA zijn best heeft gedaan de besturing zo onnatuurlijk mogelijk te maken. Om vooruit te lopen zet je één been naar voren en die laat je staan om te blijven lopen. Dat valt op zich nog wel te prijzen aangezien het erg irritant wordt als je de hele tijd moet blijven stappen om te lopen. Maar je hebt ook de mogelijkheid om automatisch te lopen in de richting waar je naartoe moet. Hiervoor houdt je simpelweg je rechterhand in de lucht.

De toevoeging van deze automatische loop maakt Rise of Nightmares eigenlijk tot een soort on-rails game als je de optie veel gebruikt. En je zal de optie veel gebruiken, neem dat maar van ons aan. Dit vanwege het feit dat je bij de automatische loop ook automatisch draait. Dat is bij het handmatig lopen vanzelfsprekend niet het geval en daar draai je door middel van het draaien van je schouders naar links of rechts. Dit is enorm frustrerend, want zodra je je romp ook maar een beetje draait, gaat je personage al gauw 360 graden rond, terwijl je bijvoorbeeld enkel linksaf wilt slaan.

Input lag en onnauwkeurige registratie
Dan komen we bij het deel van de besturing waar het eigenlijk om gaat in een zombiegame: het vechten tegen de hordes zombies. De bewegingen die je hierbij dient te maken zijn op zich erg natuurlijk, maar toch slecht uitgewerkt. Alles wat je zelf doet tijdens een gevecht, zie je pas een fractie later op het scherm terug. Dit zal erg frustreren; wanneer je ziet dat een zombie aan gaat vallen houd je instinctief je handen voor je als bescherming. Vaak is het al te laat wanneer je dat op dat moment doet, aangezien de zombie je dan al raakt wanneer je handen op het scherm nog geen bescherming vormen.

Naast de vertraging worden de bewegingen ook niet heel nauwkeurig opgenomen door Kinect. Wanneer je je arm bijvoorbeeld horizontaal langs de zombie zwaait, kun je op het scherm zomaar een verticale slag terugzien, en dat wil je natuurlijk niet. Dit geeft je namelijk veel minder het gevoel dat jij zelf die zombies aan het bestrijden bent.

Vele wapens, helse klus om ze te pakken
Het brede scala aan wapens valt dan wel weer te prijzen. Er zijn heel veel verschillende gevechtsvoorwerpen te vinden in de verschillende levels. Grote messen, dikke boomtakken, scherpe haken, noem het allemaal maar op. Maar ook hierbij hoort weer een groot minpunt. Wapens moet je namelijk oppakken, dit doe je door je hand erop te richten. Maar door de slechte besturing voor het verplaatsen van je personage is het al een hele klus om het voorwerp dat je wilt oppakken in je gezichtsveld te krijgen en er dan ook nog eens je hand precies op te richten.

Mooie levels, dramatische muziek
De slechte besturing zorgt er niet alleen voor dat het vechten nog een extra moeilijkheidsgraad krijgt, maar ook dat je eigenlijk niets van de omgeving ziet in de levels. Hier en daar liggen in een level wel wapens in een hoekje in een klein kamertje, maar omdat je met de besturing van Rise of Nightmares veel te lang bezig bent om je überhaupt richting andere delen van een level te bewegen en dan ook nog eens dingen te gaan oppakken, krijg je al gauw de instelling om ieder level gewoon recht te doorlopen via de kortste weg naar het einde.

Dit is jammer, want de levels zien er stuk voor stuk heel erg mooi uit. De game zal grafisch dan geen juweeltje zijn, feit blijft dat de omgevingen erg mooi zijn en de zombiesfeer is er ook wel. Oost-Europa is niet bepaald het eerste gebied waar je aan denkt als het gaat om mooie omgevingen en een goede zombiesfeer, maar het is SEGA gelukt met Rise of Nightmares.

Maar helaas, ook hier moeten we weer een enorm minpunt opmerken. Het lijkt wel een gewoonte te worden in Rise of Nightmares: bij ieder pluspunt hoort een vet minpunt. In dit geval, betreffende de mooie levels, is dat de muziek. Deze is namelijk vreselijk slecht gekozen. In iedere situatie is er eigenlijk muziek die totaal niet bij de situatie past. De muziek is tevens erg repetitief en de nummers zijn geen muzikale hoogstandjes. Dit zorgt er helaas ook voor dat de eerder genoemde zombiesfeer, die er wel degelijk is, toch niet compleet aanvoelt.

Jammerlijk mislukt project
Een meeslepend verhaal en hele mooie levels, dat zijn globaal gezien de pluspunten van deze game. Helaas voor Rise of Nightmares is dat veel te mager om deze titel toch nog tot een sterke game te maken. Als SEGA wat beter zou hebben nagedacht over de besturing en deze veel natuurlijker en eenvoudiger zou hebben gemaakt, was Rise of Nightmares ongetwijfeld een succes geweest. Helaas is dit niet gebeurd en wat overblijft is een spel dat leuk is om eens een keer te proberen, maar je al snel weer opzij zult leggen. Het volle pond is dit spel echt niet waard.