The Possession of Hannah Grace Review - Bezeten door deze film of uitgedreven?

Door de jaren heen zijn er al veel horrorfilms uitgebracht met de onderwerpen uitdrijvingen en bezetenheid. Hierdoor is het niet makkelijk om nog een dergelijke film te maken die bijzonder is. Wie zegt dat The Possession of Hannah Grace wel anders is? Wij vertellen je in onze review over The Possession of Hannah Grace of wij bezeten zijn van deze film.

Er zijn veel mensen die genieten van horrorfilms. Hartkloppingen, gruwelijke gebeurtenissen en een minimum van drie lijken in een film zijn goede ingrediënten om de stuipen op het lijf te jagen. Horrorfilms bestaan al sinds eind 1800 waar Georges Meliés een vampiervleermuis speelde in een van de eerste horrorfilms. Vroeger werd horror niet echt als een genre gezien, terwijl je tegenwoordig om de haverklap een nieuwe horrorfilm in de bioscoop tegenkomt.

Er zijn al een heleboel films waar een demon of iets richting Satan voorkomt. Bezetenheid door de duivel of een demon is tegenwoordig dan ook niet echt een bijzonder onderwerp. Denk bijvoorbeeld aan films als The Exorcist en The Omen die in hetzelfde straatje vallen als deze gloednieuwe horrorfilm.

The Possession of Hannah Grace is geregisseerd door Diederik van Rooijen, een Nederlandse regisseur. Dit is de eerste keer dat Van Rooijen een Amerikaanse film heeft geregisseerd. Naast het regisseren van The Possession of Hannah Grace heeft Van Rooijen ook de Nederlandse serie Penoza en de film Daglicht geregisseerd. Ook heeft hij de film BabyPhones geregisseerd waar hij de NPS prijs voor heeft gewonnen.

Na een heftige gebeurtenis raakte ex-politieagent Megan Reed (Shay Mitchell) van het pad af. Na een lange weg probeert Megan weer op de been te komen en een nieuwe baan te vinden. Ze weet een baan te krijgen in een mortuarium en dat lijkt goed te gaan tot de tweede nachtdienst. Het lijk van Hannah Grace wordt binnengebracht, een jong meisje waarvan het exorcisme fout ging. Wanneer een exorcisme niet wordt afgemaakt, zoekt de demoon een nieuw lichaam en dat is precies hoe in deze film de ellende ontstaat.

Het klinkt als iedere andere film met bezetenheid en exorcisme. Toch doet dit verhaal iets heel anders voor jou als kijker. De makers wisten duidelijk bij The Possession of Hannah Grace hoe ze het verhaal eruit moesten laten springen. Het verhaal neemt je mee en houdt je interesse vast door veel spannende momenten. Denk bijvoorbeeld aan brute moorden en stukken waarvan jij al veel beter dan de hoofdpersoon weet wat er gebeurt.

Nu is een mortuarium niet de meest toffe plek, zeker niet tijdens een nachtdienst, maar vanaf het moment dat Hannah binnengebracht wordt, zal de bloeddruk van menig kijker spontaan omhoog gaan. Je krijgt de kriebels en dat blijft de hele film zo, onder andere door het sterke acteerwerk.

De acteurs in The Possession of Hannah Grace weten precies wat ze doen. Neem bijvoorbeeld hoofdrolspeelster Shay Mitchell in de rol van Megan, die bekend is van de serie Pretty Little Liars. Dit is een hele andere rol dan die ze in de serie speelt, maar je kan een aantal trekjes uit haar karakter uit de chickflick serie zien. Gelukkig is ze niet zo angstig en een zeurkous als in de serie.

Mitchells karakter in The Posession of Hannah Grace is een stoere meid met een heftig verleden. In Pretty Little Liars heeft ze de neiging om haar karakter over te laten komen als een zeurkous met een moeilijk gezicht, maar dit is in deze horrorfilm zeker niet het geval. Hier brengt ze de rol overtuigend en lijkt ze bijna één met haar personage. Toch krijg je wel soms het moeilijke gezicht te zien dat ze ook heeft in Pretty Little Liars, maar als er een gestoorde demoon achter je aan zit is dat ook wel te begrijpen.

Naast de rol van Mitchell speelde Kirby Johnson ook een belangrijke rol. Deze actrice vertolkt niemand minder dan de bezeten Hannah Grace. Deze rol zet ze goed neer, ook al doet het karakter een aantal dingen dat niet klopt. Waarom zou je een of andere willekeurige ex-politieagent sparen? Los daarvan is Hannah goed gespeeld, maar dat is in deze film ook niet heel moeilijk. Een beetje mensen vermoorden en grommen is niet het meest ingewikkelde om te doen.

Naast deze twee belangrijke rollen spelen Grey Damon en Stana Katic in de film. Zij hebben niet ontzettend grote rollen, maar wel belangrijke. Ze maken maar net het verschil of er iemand sterft of niet. Toch herinner je ze niet helemaal na de film. Of dat aan de acteurs of aan de karakters ligt is de vraag.

Toch kent de film een aantal rare puntjes. Je hebt bijvoorbeeld stukken die niet helemaal logisch zijn. Neem de slachtoffers van Hannah Grace bijvoorbeeld. Soms is het niet helemaal duidelijk waarom ze iemand wel of niet afslacht en dat is een beetje jammer. Ze spaart namelijk af en toe mensen waarvan je juist verwacht dat die worden vermoord. Je blijft met een aantal vragen achter na de film die niet beantwoord zullen worden.

Naast dit punt werden er ook nog eens een groot aantal jumpscares in de film gestopt. Dit is normaal bij een horrorfilm, maar uiteindelijk voelt het wel een beetje alsof het er maar in gegooid moest worden. Het gaat immers om het verhaal, niet om het feit dat je van je stoel moet schieten. Gelukkig is dit wel goed gecompenseerd met wat bloederige stukken.

En die bloedige stukken zijn behoorlijk overtuigend. Wij zijn natuurlijk geen schoonheidsspecialisten, maar de make-up die in The Possession of Hannah Grace voorbij komt is uitmuntend. Bijvoorbeeld de make-up voor Hannah is precies goed gedaan. Het lijkt alsof ze inderdaad net een jaar weg heeft liggen rotten in een hoekje van de kamer en een exorcisme doorgemaakt heeft.

Naast de make-up voor Hannah is ook de make-up die gedaan is bij de andere lijken en de slachtoffers van Hannah Grace fantastisch. De wonden zijn overtuigend en je gelooft dat de lijken daadwerkelijk op een gruwelijke manier om het leven zijn gekomen. De artiesten achter de make-up van de film verdienen een dik compliment voor het uitmuntende werk.

The Possession of Hannah Grace kent genoeg goede punten. De make-up is top, de acteurs zijn goed gekozen en de verhaallijn is interessant om naar te kijken. Toch is er een aantal kleine missers in het verhaal dat het een beetje verpest. Hierdoor slaat de film toch net geen homerun.

The Possession of Hannah Grace is ondanks deze missers een toffe film die wij aan kunnen raden. De film bezorgt je vanaf moment één de zenuwen. Het is geen tien in een dozijn horrorfilm en perfect voor tijdens een lekker avondje bankhangen met je partner om even weg te kunnen griezelen.