Resident Evil 6 Review

De koning der horrorgames is weer terug en niet eens heel lang na het uitbrengen van de voorganger. Het gaat hier dan ook over Resident Evil 6, een game die weer terug naar zijn roots wil gaan. Capcom wil er namelijk voor zorgen dat fans van het eerste uur weer eens flink kunnen genieten van een nieuwe game uit een bijzondere franchise.

Resident Evil 6 is dit jaar door ons al flink en vaak getest en kwam met wat kleerscheuren uit de sessies die wij eraan wijdden. Vooral op de Gamescom maakte het spel absoluut geen indruk, maar gelukkig kwam enkele weken later een versie op kantoor binnen die al een stuk beter overkwam. Ongelofelijk goed was het niet, maar de honger naar de uiteindelijke versie is een stuk erger geworden en dus mag men hopen dat ontwikkelaar Capcom de stijgende lijn heeft doorgetrokken.

Content is fijn
Het mag duidelijk zijn, Capcom heeft zoveel energie in de ontwikkeling van het spel gestopt, dat het haast niet meer fout kon gaan. Nooit eerder heeft de ontwikkelaar laten zien dat het zo graag wil dat mensen het spel leuk gaan vinden. Dat laat de aanwezige content tenminste merken, aangezien Resident Evil 6 maar liefst vier grote verhaallijnen biedt. Vier! Je kunt ze zien als vier aparte games, als je tenminste in Call of Duty termen spreekt. Je kunt met Leon, Chris, Ada Wong en nieuwkomer Jake aan de slag gaan. Met Ada Wong kun je overigens pas aan de slag als je de eerste drie verhaallijnen hebt uitgespeeld. Kijk, dan moet je het spel wel uitspelen.

Het spel vangt aan met het verhaal van Leon, waar hij samen met geheim agent Helena Harper – ook een nieuw karakter – probeert te ontsnappen. Het is een puinzooi. De zombies hebben de controle over de stad genomen en ook Leon kan er niks meer aan de doen. Zelfs de president, die overigens onlangs de waarheid over het incident in Raccoon City in 1998 heeft onthuld, kan er niks meer aan doen. Helemaal niets meer zelfs, aangezien hij ook geïnfecteerd is. Al snel wordt hij doodgeschoten.

Het interessante is dat de verhaallijnen van de personages erg verschillend en ook nog eens niet chronologisch zijn. Dat maakt het verhaal wat spannender en om die reden zie je het vanuit verschillende standpunten en op verschillende manieren. Zo is de gameplay met Chris erg op de actie gericht, die van Leon op gefocust op horror en die van Jake meer toegespitst op Quick Time Events. En ja, die laatste is helaas best saai – ondanks de enigszins belangrijke gebeurtenissen die erin voorkomen.

Recycling?
Dat is een minpunt, dat laatste. Maar qua content is de nieuwe Resident Evil gewoon erg fijn. Capcom weet toch weer erin te slagen om de gamer tevreden te stellen met kwantiteit. De kwaliteit is echter een beetje minder dan de voorgaande delen, maar daar komen we later nog op terug. Laten we het eerst nog hebben over enkele momenten die in Resident Evil 6 voorkwamen. Momenten die je sterk deed denken aan voorgaande Resident Evil games, alsof een verrassend bedoeld stukje niet meer als dusdanig overkwam omdat het enigszins herkenbaar was. Dat was vaak te merken bij de verhaallijn van Jake, maar ook de horrorelementen in het verhaal van Leon kwamen ons erg bekend voor. Dat is jammer, want Capcom is juist goed in het verrassen van de speler. Dat is nu niet gebeurd.

De gameplay kwaliteit
Het leek bij de vorige impressie erg goed te gaan met de gameplay, die een stuk beter overkwam dan de versie op de Gamescom. Helaas is die lijn niet doorgetrokken, want er is hier en daar nog wel wat aan de hand. Zo is er nog altijd weinig bewegingsvrijheid en zul je op den duur de vaste animaties die telkens maar weer gebruikt worden, zat worden. Hoewel Capcom er goed aan heeft gedaan het aantal kogels gelimiteerd te houden, word je op een gegeven moment zat dat je telkens een zombie steeds dezelfde trap geeft. Het maakt het spel ook wat makkelijker, want fysiek geweld is áltijd toe te passen en werkt nog effectief ook. Waarom straft Capcom je niet als je te weinig kogels hebt? Nu heb je altijd een uitweg, wat jammer is.

En dan komt ook nog eens het feit dat de identiteit van Resident Evil 6 niet echt eer aan wordt gedaan. Met name Jake en Chris laten niet het typische sfeertje van Resident Evil zien. Natuurlijk is het verhaal bijzonder interessant, maar de actie die je meemaakt ligt er te dik bovenop. Waar is de typische horror, die we alleen bij Leon zien? Dat we die missen is bijzonder jammer, maar Capcom heeft er duidelijk voor gekozen om het spel ook toegankelijk voor andere spelers te maken.

Coöp is een godsgeschenk
Gelukkig is daar coöp, die ongelofelijk veel goedmaakt. Maar dan ook echt. Zowel offline als online kan het. En ja, dat maakt de gameplayervaring een stuk beter. Resident Evil is echt een coöpserie geworden en dat valt te zien aan de ervaring die je opdoet in deel zes. De coöpmodus maakt het spel niet anders, maar het is veel en veel fijner om de game samen te spelen. Samen lekker door de enge ruimtes gaan, met z'n tweeën vechten, samenwerken, ga zo maar door. Het houdt het spel in leven en uiteraard is het ‘gewoon’ leuk te spelen met een vriend of vriendin aan je zijde.

Mooier maar haperiger
Opvallend is dat Resident Evil 6 zowel de typische Resident Evil-stijl heeft weten te behouden, maar er toch een stuk indrukwekkender uitziet. Dat is knap. Het zesde deel kent veel mooiere omgevingen dan zijn voorganger, en dat is zeker goed om te zien. Zoals al eerder werd gezegd zijn de animaties echter een stuk minder mooi en ook qua framerate (aantal beelden per seconde) zit het nog niet helemaal goed. Hopelijk weet Capcom dat middels een patch te repareren.

Degelijk is het toverwoord
Het is een 'ja en nee’tje' bij Resident Evil 6. Het weet ongelofelijk veel indruk te maken met de coöp modus, de grote hoeveelheid content en het indrukwekkende verhaal, maar weet ook weer een beetje teleur te stellen qua originaliteit en gameplay. Dat is jammer. Desalniettemin is Resident Evil 6 een absoluut degelijk spel dat je uiteindelijk niet depressief zal maken. Vermaken zul je je, vooral met een coöpmodus die als één van de beste uit de gamesgeschiedenis gezien mag worden.