Rad Rodgers Review - Leuk voor tussendoor

Rad Rodgers is een platformer die iets wegheeft van verschillende games uit de jaren '90 als Conker en Commander Keen. Deze mengelmoes van oudere games is in de tijdmachine gestapt en met een gloednieuwe huid eruit gekomen. In deze Rad Rodgers review lees je hoe dat is uitgepakt.

Rad Rodgers is een spel dat te verkrijgen is voor de PlayStation 4, Xbox One en PC. In totaal ben je zo'n drie à vier uurtjes kwijt aan de negen werelden in Rad Rodgers.

Rad is een jongetje dat te veel videogames speelt. Wanneer hij na een lange nacht gamen in slaap valt ontwaakt hij in zijn eigen spel samen met zijn console: Dusty. De twee vormen en leuk duo en moeten samen werken om, ja wat eigenlijk? Dat wordt niet zo snel duidelijk.

Maar dat er geen diepe filosofische laag in zit maakt helemaal niets uit, Rad Rodgers is een game waarbij het plezier voorop staat. Dat straalt het spel dan ook uit. De verschillende werelden zijn kleurrijk, mooi vormgegeven en zitten vol met gekke beesten die je moet verslaan met een arsenaal aan wapens.

De werelden mogen dan wel kleurrijk zijn, mooi vormgegeven en vol met gekke beesten zitten, het klimmen, klauteren en schieten in de 2D wereld voelt vaak repetitief aan. Er zijn weinig vijanden en de vijanden die er zijn zullen je niet zo snel afschrikken met hun aanval. Je zult merken dat je vaker dood gaat door een falende oog-handcoördinatie dan door de tegenstrever die je in de weg zit.

Deze opponenten kun je dood maken met je wapen. Dit zal in het begin een automatisch pistool zijn, maar onderweg naar de eindstreep in elk level zul je een aantal andere vurige middelen tegenkomen om de strijd mee aan te gaan. Dit zijn er niet bijster veel, maar leuk zijn deze wapens wel. Zo heb je bijvoorbeeld een pistool dat vuurvogels afschiet.

Hiermee wordt het verslaan van de vijanden alleen maar leuker gemaakt en haal je ondanks de repetitieve gameplay een hoop plezier uit het spel. Als volwassen gamer haal je het innerlijke kind weer in je naar boven.

Dit innerlijke kind zal zich prima kunnen uitleven in het spel, want er zit genoeg poep-en-pieshumor in Rad Rodgers waar je vroeger als klein pikkie alleen maar om kon schaterlachen. Van masturberen tot butt plugs, welkom bij de dolle avonturen van Rad die je ongetwijfeld wel een lach op het gezicht kunnen bezorgen.

Deze grappen worden onder andere gemaakt door de console met lange robotarmen waar we het eerder al over hadden: Dusty. Dusty heeft naast zijn grappen en grollen en soms ietwat vervelende en herhalende opmerkingen wel een functie.

In elk level wordt namelijk de doorgang geblokkeerd door een in de weg zitten object of missend element. Denk hierbij aan een houten plank die mist om op te springen, of een rotsblok die de weg verspert. Gelukkig kan Dusty je in dit geval helpen.

Dit doet de console door over te schakelen naar de Pixel universe. In deze pixelerige wereld moet Dusty zich een weg banen en op zoek gaan naar het missende voorwerp of het kapot te maken object. Ook kan dit soms gebeuren door een puzzel op te lossen in het Pixel universe. Deze opdrachten zijn de ene keer vrij makkelijk en de andere keer vrij lastig.

Ondanks dat de al eerder genoemde vijanden geen groot gevaar vormen, zul je toch merken dat het spel soms erg moeilijk kan zijn. Zeker wanneer je op een moeilijker niveau speelt merk je al gauw dat het lastiger is dan op het eerste gezicht lijkt. Een heuse uitdaging.

Dit komt onder andere door het feit dat je minder levens hebt met een hogere moeilijkheidsgraad. Maar ook op het laagste niveau zul je vaststellen dat de pret van Rads leven niet van al te lange duur zal zijn als je een paar keer in het water valt.

Je kunt het jezelf daarnaast nog moeilijker maken door verschillende verstopte collectibles op te pakken. Je hebt ze soms in het vizier, maar hoe je kom je er? Geen idee. Het maakt het voor de die hard gamer nog uitdagender.

Met een speelduur van zo'n drie à vier kun je Rad Rodgers zien als een tussendoortje dat de maag moet vullen voor het zwaardere werk. De gameplay is repetitief en de vijanden bevatten weinig spectaculaire elementen, maar dat wordt overheerst door de mooie werelden, de uitdaging en de duistere lichtelijk seksuele humor. Al met al is het het meer dan waard om Rad Rodgers uit zijn verpakking te halen en te beginnen met het paar uur durende avontuur.