PulzAR Review

Tijdens de release van de PlayStation Vita stelde Sony kosteloos enkele Augmented Reality (AR)-spellen ter beschikking, om het kunnen van de handheld te onderstrepen. De spellen kwamen bij ons niet bepaald goed aan. Toch durft Sony het aan voor een klein prijsje een aantal nieuwe AR-games op de markt te brengen. Kan PulzAR ons wel overtuigen?

Zoals bij AR-games wel vaker het geval is, staan de bijzondere AR-kaarten ook hier centraal. Waar veel games ze echter enkel gebruiken om het speelveld te identificeren, omarmt PulzAR het concept volledig. Het spel draait om het herhaaldelijk redden van de wereld, die in vijf verschillende levels wordt bedreigd door een reusachtige meteoriet. De enige wijze om het gevaarte onschadelijk te maken is het afvuren van enkele raketten en daar dien jij je hulp bij te verlenen. Voordat een meteoriet geheel kapot is, dient er een klein aantal raketten op afgevuurd te worden en dus bestaat elk level uit meerdere puzzels. Puzzels inderdaad, want de lancering van het wapentuig is niet zo gemakkelijk als je wellicht zou hopen.

Spiegelconstructies
Alvorens in de lucht gepompt te kunnen worden, hebben de raketten namelijk één of enkele krachtbronnen nodig, die worden aangedreven door krachtige lasers. Helaas zijn die lasers vrijwel nooit direct op de krachtbron gericht en dus moeten er ingewikkelde spiegelconstructies worden bedacht om de lichtstraal in de juiste banen te begeleiden. En die rol mag jij op je nemen. Door in het per puzzel veranderende speelveld spiegels te plaatsen dien je het licht zo te kaatsen dat het de krachtbronnen aandrijft. Als beloning mag je vervolgens met je Vita een heuse AR-raket de lucht in volgen, waar je plafond plaats heeft gemaakt voor de eerder genoemde meteoriet.

Laten we echter niet op de zaken vooruit lopen: eerst moeten de spiegels geplaatst worden. Hier komen de AR-kaarten bij kijken. Een eerste willekeurige kaart vormt steeds het gesloten lanceerplatform, dat zich vaak in het midden van de map bevindt. Daaromheen verschijnen automatisch de benodigde lichtstralen, onaangedreven krachtbronnen en zo nu en dan een aantal vervelende obstakels. De overgebleven vijf AR-kaarten zijn naar eigen inzicht op de map te plaatsen en vormen de spiegels die de laser moeten weerkaatsen. Het ‘plaatsen’ van de spiegels mag je in PulzAR dus ongewoon letterlijk nemen: je legt ze daadwerkelijk op het speelveld.

Vervelende fouten
Deze fysieke aanpak werkt over het algemeen erg prettig. Als een spiegel niet helemaal goed staat, verplaats je ‘m simpelweg met je hand. Wel jammer is het dat het draaien van de kaarten geen effect heeft. Om de hoek te veranderen zul je nog altijd de sticks van de Vita moeten gebruiken. Toch is het fijn om gewoon de kaarten neer te leggen. Het voelt immers erg natuurlijk aan. Wel moet je uitkijken dat je niet met je armen voor de camera langsgaat, aangezien dat het spel verstoort. Verder heeft de game af en toe de vervelende gewoonte om midden in een puzzel een andere kaart als centrum uit te zoeken. Dan kan het voorkomen dat het verplaatsen van die linker spiegel het verplaatsen van het hele veld als gevolg heeft. Of nog erger, dat die spiegel plotseling de lanceerbasis wordt en je alles dus geheel opnieuw moet neerleggen.

Dergelijke problemen zorgen nogal eens voor frustratie. Het kwam bij ons bijvoorbeeld voor dat de Vita een schokkerig beeld produceerde door de kaarten slecht te lezen, waardoor al onze spelelementen continu een tikkeltje verplaatst werden. Terwijl we met moeite de puzzel oplosten, maakten de schokkende spiegels het onmogelijk een stabiele laserstraal te produceren. En aangezien je gedurende enkele seconden alle krachtbronnen dient aan te drijven met de stralen, resulteerde dit in een bijzonder tergende situatie. Steeds gingen de schuifdeuren van de raket een stukje open, om zich weer rap te sluiten door een onderbroken verbinding. Dat ging zo door tot de tijdslimiet wegtikte en we vloekend opnieuw begonnen.

Lekker pittig
Toch speelden we door. PulzAR is namelijk heerlijk uitdagend en vraagt je echt analytisch naar het speelveld te kijken. Wanneer je slechts vijf spiegels ter beschikking hebt, drie krachtbronnen moet activeren en ondertussen tal van obstakels moet ontwijken, is een goed opgezet plan essentieel. In de latere levels krijg je bovendien te maken met verschillende kleuren lasers en blokken die stralen splitsen om het interessant te houden. Na de eerste, tamelijk simpele levels zullen de puzzels veranderen in echte breinbrekers. Wanneer je dan toch die raket naar de meteoriet mag volgen, geeft dat een geweldig gevoel van overwinning.

AR-kaarten goed benut
PulzAR snapt de potentie van de AR-kaarten en gaat hier volledig mee aan de haal. Het geeft de kaarten een plezierige en praktische functie en weet daarmee een uitdagend spelconcept op te zetten. Het gebruik van spiegels om licht te weerkaatsen is weliswaar niets nieuws, maar de uitdagende puzzels bieden meer dan waar voor de kleine twee euro die het spel vraagt. Dat de AR-technologie verre van vlekkeloos werkt doet helaas af aan de spelervaring, maar niet aan de rechtvaardiging van een aanschaf. Een aanrader voor de puzzelfanaat.