Prins Review - Een puber in de Amsterdamse ghetto

Er komen binnenkort wat grote Hollywood films uit, zoals Mission: Impossible Rogue Nation en het net verschenen Jurassic World. Maar laten we ook de films van eigen bodem niet vergeten. Zo komt de film Prins vanaf 25 juni uit, en vertelt deze film het indrukwekkende verhaal van een arme, puberende jongen in een Amsterdamse ghetto. Lees er alles over in deze Prins review.

De hele dag rondhangen in een wijk in Amsterdam, geilen op dure spulletjes, kleding en het ongrijpbare meisje. Ayoub (Ayoub Elasri) is een puberende tiener die het niet makkelijk heeft. Zijn vader is een heroïneverslaafde, zijn moeder is alleenstaand en zijn wijk wordt geteisterd door oudere, vijandige gangs die snel agressie vertonen.

Zijn belevingswereld reikt niet verder dan het einde van de straat, waardoor alles daarbinnen ongeveer tien keer zo belangrijk voor hem is. Ayoub en zijn halfzus Demi (Olivia Lonsdale) hebben elkaar een sterke belofte gedaan: hij moet niet zoals zijn vader eindigen, en zij niet zoals haar moeder.

Maar dan komt de verleiding, want het meisje dat hij zo leuk vindt, Laura (Sigrid ten Napel), vindt hem eruit zien als een zwerver, en valt eerder op mannen met aanzien, blingbling en merkkleding. Ook Demi gaat volgens Ayoub met de verkeerde mensen om, en in plaats van advies te geven, bedelt zijn vader alleen maar om meer geld voor drugs.

Ayoub is onzeker, en wordt overgehaald om te werken voor Kalpa, een crimineel die hem imponeert met zijn paarse Lambourghini en veel geld. Hoewel dit heel even goed gaat, loopt alles al snel uit de hand, en komt Ayoub voor moeilijke morele beslissingen te staan, waarbij hij het juiste pad uit het oog dreigt te verliezen.

Compositorisch weet regisseur Sam de Jong in zijn filmdebuut indrukwekkende shots neer te zetten, die af en toe zelfs aanvoelen alsof ze rechtstreeks uit een Wes Anderson film komen. Toch komen er eigenlijk net iets te veel personages aan bod voor een film die maar 80 minuten duurt. Het is dan aan de andere kant wel weer knap om te zien hoe De Jong precies de juiste, wijde shots weet te gebruiken om het karakter van alle verschillende personages toch aan bod te laten komen.

Deze stilstaande en wijde shots, in combinatie met het feit dat sommige emoties en reacties wat overdreven zijn geacteerd; zorgen ervoor dat de film wat surrealistisch aanvoelt. De drugsdealer en crimineel Kalpa zou bijvoorbeeld zo in een Breaking Bad aflevering kunnen, en is dan ook compleet gestoord. Ook het gebruik van onweer als onheilspellende metafoor voor het verdienen van smeergeld en gevaarlijke klusjes is leuk bedacht en komt goed over in de film.

Het script is af en toe wat (te) simpel, maar gelukkig kunnen de acteurs hier een goede invulling aan te geven. Zo weet bijvoorbeeld acrtice Sigrid ten Napel haar rol als ongeïnteresseerd en onbereikbaar meisje nog wat extra diepgang te geven door de vele emoties die ze met behulp van haar fragiele gezicht en goede acteerprestaties toont. Ook Ayoub Elasri draagt de film goed, en zet een overtuigende onzekere puber neer, die het beste voor heeft met zijn vrienden en familie.

Helaas voelt het einde van de film wat ‘makkelijk’. Het voelt alsof de film wat langer had moeten duren, om zo nog wat extra dialogen en diepgang te kunnen creëren. Toch is de film erg vermakelijk, en wisselen de humor en spanning zich goed af. Al met al is het dan ook een prima regiedebuut voor regisseur Sam de Jong.