Post Master Review

Elk jaar verschijnen er games waarvan je je afvraagt welke mensen deze spellen ooit zullen spelen. Denk aan simulatoren waarin je rondrijdt in een vuilniswagen, een houthakker bent of vieze straten mag schoonspuiten. Vaak zijn deze spellen drie keer niets, maar soms zit er een titel bij die tegen alle verwachtingen in toch best leuk is, en je niet alleen opstart om sarcastisch aan je vrienden te laten zien. Past Post Master in het rijtje met verschrikkelijke fluttitels, of is deze game een verstopt pareltje?

De titel impliceert namelijk niet meteen heel veel spanning. Zoals de naam al aangeeft, zul je in Post Master veel te maken krijgen met post en alles wat daarbij hoort. In deze strategietitel is het namelijk aan jou om het grootste postbedrijf ooit op te richten. Terwijl je dit doet krijg je concurrentie van één ander bedrijf (dat alleen te zien is aan een logo boven een gebouw). Het is dus jouw taak om postbezorgers aan te nemen, brievenbussen te plaatsen en je postkantoor te pimpen met televisies en snackmachines om je klanten tevreden te houden.

Als je een nieuw spel start, begin je met een postkantoor in het midden van een willekeurig gegenereerde stad, met aan de andere kant een ander bedrijf dat ook net uit de startblokken schiet. Tegelijkertijd proberen jullie zoveel mogelijk ‘blokken’ van de stad onder jullie controle te krijgen, want hoe meer mensen gebruik maken van jouw bedrijf, hoe meer inkomsten je genereert waarmee je kunt groeien. Groeit je postbedrijf, dan kun je nieuwe postkantoren openen en op deze manier jouw invloed over de stad steeds verhogen. Leuk detail hierbij is dat de stad ook steeds groter wordt. Nieuwe blokken ontstaan waardoor de stad groeit en je je bezorgstrategie moet aanpassen.

Hoewel het tot nu toe redelijk positief klinkt, is de uitwerking wat minder gelukt. Er zit namelijk nul komma nul uitdaging in Post Master. Na weken in-game tijd blijft je tegenstander rustig gebruikmaken van dat ene kantoor waar ze de game mee begonnen, terwijl jij allang een monopolie hebt kunnen uitoefenen op driekwart van de stad. Zelfs op het moeilijkste niveau blijft Post Master verschrikkelijk makkelijk, en lijkt de AI meer een statisch plaatje dan echte tegenstand.

Review" src="https://cdn.xgn.nl/upload/201403/post-master-review_t.jpg" />

Zijn er dan andere dingen in Post Master waar je naar kunt uitkijken, zoals speciale motoren voor je voertuigen of extra stevig papier voor je brieven? Het antwoord daarop is kort: nee. De tech-tree, iets dat meestal best belangrijk is in een strategietitel aangezien dit je een reden geeft om vooruit te gaan, lijkt even slap te zijn als de AI. Je hebt verschillende voertuigen die je kunt kopen, wat accessoires voor je postkantoor en daar blijft het bij. Nog erger, op het moment dat je het spel begint kun je binnen vijf minuten bijna alle ‘upgrades’ al aan je bedrijfje hebben toegevoegd, wat ervoor zorgt dat je niets hebt om naartoe te werken.

Omdat er qua technologische vooruitgang helemaal niets gebeurt in de game, steven je in Post Master al gauw op een heel repetitief patroon af. Je koopt een nieuw postkantoor, vult het met werknemers, koopt een paar upgrades die voor elk kantoor hetzelfde zijn en wacht tot er weer wat geld binnenstroomt. Heb je genoeg voor een nieuw gebouw, dan herhaal je deze riedel weer opnieuw en opnieuw.

Je hebt dus geen tegenstand van AI, niet iets om naartoe te werken op technologisch gebied en doet vaak hetzelfde trucje opnieuw. Waarom zou je Post Master dan eigenlijk spelen? Dat is ook meteen het probleem met deze strategietitel, er zit namelijk geen enkel doel verbonden aan de game. Er is geen sterke tegenstander die je kunt verslaan (qua geld of qua score) of indrukwekkende dingen die je kunt vrijspelen. Zelfs een flinterdun verhaal of iets wat daarop lijkt ontbreekt om je door de monotone gameplay van Post Master te slepen.

Hierbij moet wel een klein puntje worden gemaakt over de gameplay van Post Master. In het spel stel je namelijk mensen aan die post ophalen en post bezorgen. Het is aan jou om een goede balans tussen deze twee groepen te vinden, anders liggen er binnen no-time stapels post op kantoor of staat de helft van je postbezorgers uit zijn of haar neus te eten omdat er niets te doen is. Tussen alle doelloze gameplay zit er dus wel een grappig element in het spel in het zoeken naar de juiste balans tussen je werknemers.

Is dit dan het enige positieve puntje aan de game? Ja, eigenlijk wel. Het geluid in de game is namelijk een verzameling van geroezemoes als je in een postkantoor bent en vogels wanneer je naar de stad kijkt, met een generiek techno deuntje op de achtergrond. Je zult waarschijnlijk al snel het volume op nul zetten en je genieten van je eigen muziek, want ook op dit gebied gooit Post Master geen hoge ogen.

Qua graphics en animaties doet het spel het ook niet erg goed, en dat komt vooral omdat de game er erg gedateerd uitziet. De graphics lijken eerder uit 2004 dan 2014 te komen, en ook de animaties zijn erg generiek. Een goed voorbeeld hiervan zijn de werknemers die je aanstelt in je postkantoor om post aan te nemen van klanten. Op het moment dat klanten poststukken aangeven, ‘wrijven’ je werknemers over de tafel, een beweging waardoor het lijkt dat ze het poststuk aannemen. Zijn de klanten weg, dan blijven je werknemers op hetzelfde ritme over de tafel vegen, alsof ze een bijbaan als schoonmaker hebben genomen.

Het feit dat matig geluid en gedateerde graphics en animaties bijna de positiefste punten van de game zijn, zegt genoeg over Post Master. De game is namelijk niet erg goed. Er zit geen uitdaging in het spel doordat de game te makkelijk is, er zijn geen interessante technologieën waar je naartoe kunt werken, en hierdoor zal er voor bar weinig mensen een reden zijn om dit spel lang te spelen. Misschien dat hierom de naam Post Student meer op z’n plaats is, eentje die nog veel te leren heeft.