Platformines Review

Het had weinig gescheeld of de platfomer Platformines had helemaal niet bestaan. Ontwikkelaar Magico Games had namelijk vreselijk veel moeite met het vinden van een uitgever. Namco Bandai toonde zich uiteindelijk als reddende engel, en Magiko Games kon haar spel naar het grote publiek brengen. Is dit iets waar we blij mee moeten zijn?

Want laten we eerlijk zijn, op het eerste gezicht ziet Platformines er niet heel indrukwekkend uit. De look van de game heeft namelijk erg veel weg van andere titels als Terraria en Spelunky, en daarnaast is het de zoveelste 16-bit indie-shooter slash platformer die verschijnt voor de PC. Kan de game zichzelf wel onderscheiden?

In Platformines zit je vast onder de grond. Een kleine hideout in een gigantisch willekeurig gegenereerde mijnenstelsel is jouw huis. Het is de bedoeling om hieruit te ontsnappen en weer bovengronds te komen. Om dit te doen, moet je een gigantische metalen robot bouwen: Robodig. Dit enorme beest zet je in elkaar door middel van speciale guns die door de wereld verspreid liggen. Als je dacht dat een Titan uit Titanfall groot was, dan heb je Robodig nog niet ontmoet. Met een gigantische boor op z’n kop en neongroene ogen maakt het gehakt van de enorme mechs uit de game van Respawn. Het is dus een hele uitdaging om deze machine in elkaar te zetten. Gelukkig geeft het erg veel voldoening om jouw robot stukje bij beetje groter te zien worden.

Het is dus jouw queeste te ontsnappen uit de mijnen. Als je spellen speelt voor een diep intrigrerend verhaal, dan ben je bij Platformines aan het verkeerde adres. Een verhaal is namelijk vrijwel afwezig. Een paar regels tekst als je begint met de game en een paar nadat je het uitspeelt, meer is er niet. Daarnaast eindigt het spel een beetje flauw en gaat het daardoor uit als een nachtkaars. Het is niet per se erg dat de game praktisch geen verhaal bevat, maar dit is wel een kanttekening die gemaakt moet worden.

Platformines moet het namelijk hebben van de gameplay, en die is goed in orde. In de game ren je rond met vier wapens: een pistool, een shotgun, een automatisch geweer en een bazooka. Hiermee schiet je jouw vijanden aan flarden. Hoewel er op de wapens weinig aan te merken is, valt er wel wat te zeggen over de manier hoe je ze gebruikt. In de game kun je namelijk maar vier kanten opschieten, en niet 360 graden zoals in een game als Shadow Complex. Hierdoor kan het voorkomen dat je een vijand niet kunt raken omdat hij onder de kogels van jouw geweer kruipt. Best irritant als je veel schade oploopt omdat de besturing in dit opzicht gelimiteerd is.

Verder is de besturing goed. Je personage is uitgerust met een jetpack waarmee je – afhankelijk van je uitrusting – minimaal vijf keer achter elkaar kunt springen. Omdat je hiermee enorme quintuple jumps kunt maken, heeft Platformines hele snelle gameplay. Schietend spring je over vijanden heen om maar uit de baan van hun kogels te blijven.

Met je jetpack en wapens struin je de mijnen af op zoek naar loot, mineralen (die je beide kunt verkopen voor geld, waarmee je betere uitrusting kunt aanschaffen) en de negen verschillende guns waarmee je Robodig in elkaar zet. Dit klinkt echter makkelijker dan het is, aangezien honderden vijanden je het leven zuur proberen te maken door kilo’s lood door je lichaam te jassen.

Aan het begin van het spel krijg je de indruk dat Platformines je een grote hoeveelheid vijanden voorschotelt. Vleermuizen, rondvliegende ogen, avonturiers met Guy Fawkes-maskers, en dan hebben we het nog niet eens over de verschillende vallen in de game. Schijn bedriegt. Al snel blijken dezelfde vijanden steeds opnieuw terug te komen, bijvoorbeeld als vleermuis met een rode (in plaats van een bruine) gloed. De vijanden worden wel met elk ‘level’ sterker, maar zijn eigenlijk steeds dezelfde versie die je een paar uur eerder al tegenkwam.

De reden dat hierboven het woord level tussen haakjes staat, is omdat Platformines niet echt levels heeft. Via een kompas kun je de negen wapens vinden waarmee je Robodig in elkaar zet, maar die zitten niet elk in een andere wereld verstopt. De game heeft namelijk levels omdat bepaalde gebieden moeilijker zijn dan andere. Deze verschillende delen zitten als ringen om je homebase heen. De bruine ring is bijvoorbeeld makkelijker dan de grotere blauwe ring, die weer een stuk makkelijker is dan de zwarte ring.

Omdat je geen afgesloten levels hebt in de game, heb je alle vrijheid om te gaan en staan waar je maar wilt. Je hoeft dus niet per se naar het noorden te gaan als daar het volgende wapen ligt, maar je kunt er bijvoorbeeld voor kiezen om naar het zuiden te gaan om daar extra loot te verzamelen en geld te verdienen voor nieuwe betere wapens. De vrijheid die het spel op deze manier biedt is erg fijn, omdat je niet steeds aan een lijntje gehouden wordt.

In de mijnen is het natuurlijk erg donker. Om toch nog een hand voor ogen te zien, draag je een riem die licht geeft. Platformines heeft hierbij een leuk element, want naast het geven van licht fungeert dit kledingstuk ook als een schild tegen vijanden. Het voelt een beetje als in Halo; je schild kan zoveel schade weerstaan voordat het breekt en jij geraakt wordt. Wat de game leuk doet, is dat voor elke keer dat je geraakt wordt, het licht van de riem minder fel wordt. Proberen vijanden dus een zeef van je lichaam te maken, dan kun je steeds minder ver zien. Je kunt je riem wel weer opladen door de mineralen die je vindt te verbruiken, maar dan loop je wel weer kostbare pegels mis.

Als laatste mogen er nog complimenten worden gegeven aan degene die de muziek verzorgt in Platformines. Hoewel er niet veel verschillende deuntjes in de titel zitten, die overigens allemaal 16-bit zijn, zijn deze liedjes ontzettend catchy. Vooral de snelle rocknummers in het spel passen perfect bij de sfeer in Platformines en lijken je sneller te laten springen. Omdat de game niet al te lang duurt, ongeveer acht tot tien uur, ben je de liedjes ook niet snel zat.

Platformines weet vooral te verrassen. De snelle gameplay is leuk, de vijanden voor elk deel van de wereld zijn erg uitdagend en de grote open wereld biedt je alle vrijheid om te gaan en staan waar je maar wilt. Daarnaast heeft het spel leuke elementen als je lichtgevende riem, waardoor je moet kiezen tussen (tijdelijk) minder zicht en dikke poen. Platformines is dus een game die je een kans moet geven, aangezien het overduidelijk een gevalletje is waarbij het innerlijk belangrijker is dan het uiterlijk.