Plants vs. Zombies: Garden Warfare Review

Het was een aankondiging die eigenlijk niemand had verwacht. Op de E3 van 2013 werd Plants vs. Zombies: Garden Warfare voor het eerst getoond; een third person shooter gebaseerd op de Tower Defense-achtige Plants vs. Zombies-games. Het werd echter al snel duidelijk dat de game een volwaardige shooter zou worden, maar kan het zich uiteindelijk meten met de grote titels uit het genre?

Ontwikkelaar PopCap heeft bij de ontwikkeling van Garden Warfare een open lijntje gehad met Battlefield-ontwikkelaar DICE en dat is te merken. Niet alleen vanwege het feit dat PopCap in een relatief korte tijd een volwaardige nieuwe shooter heeft gemaakt met hulp van de Frostbite 3-engine, maar ook vanwege bepaalde elementen uit Battlefield die je terugziet in Garden Warfare. En dat is niet negatief bedoeld.

Laat ik eerst maar even goed duidelijk maken dat de game geen singleplayer-modus kent. Er is wel een splitscreen-modus die exclusief is voor de Xbox One, maar voor een spannende campagne zul je toch echt ergens anders moeten zoeken. De game telt momenteel drie verschillende modi - ontwikkelaar PopCap heeft beloofd dat ze in de komende maanden meer content in de vorm van maps en modi gratis zullen toevoegen, zoals Team Vanquish (wat simpelweg Team Deathmatch is), Gardens & Graveyards en Garden Ops.

Laatstgenoemde is niet, zoals in een soortgelijk getitelde modus in Call of Duty, een speltype waarin je verschillende uitdagingen moet voltooien, maar een Tower Defense-achtige modus die nog het meeste eer doet aan de originele Plants vs. Zombies games. Met in totaal vier spelers moet je zorgen dat jouw tuintje heelhuids blijft na tien rondes zombie-aanvallen, waarna je opgehaald wordt door Crazy Dave. Dit is geen gemakkelijke opgave, want alhoewel Garden Warfare er aandoenlijk uitziet, is het zeker geen game die gemaakt is voor de jongere gamers onder ons. Naast 'normale' zombies, komen al snel Hero Zombies jou het leven zuur maken en in bepaalde rondes komen er ook één of meerdere bazen op de deur kloppen. Samenwerken is van essentieel belang en ook een goede mix van planten is nodig voor een goede uitkomst. Dat laatste geldt niet alleen voor de vier verschillende klassen waar je uit kunt kiezen, maar ook kleinere planten die je in potten kan planten.

De planten die je pot zijn echter niet oneindig. Je moet sticker-pakjes kopen om jouw voorraad planten bij te vullen, die je verkrijgt met muntjes die je verdient in elke modi. Naast planten kan je ook accesoires voor jouw karakter vinden, zoals hoeden, mutsen en snorren, maar het meest interessante zijn de variaties op de klassen. Voor elke klasse zijn er minimaal vijf verschillende variaties beschikbaar, die de klasse lichtelijk of veel veranderen.

De plantjes die je in de sticker-pakjes vindt zijn echter niet alleen te gebruiken in Garden Ops, maar ook in Gardens & Graveyards. Deze modus is een mix tussen de Rush- en Conquest-modi uit Battlefield. De planten moeten hun tuin beschermen en het is aan de zombies om deze om te toveren in een begraafplaats. Zombies kunnen op hun beurt ook kleinere zombies inzetten op hun te helpen bij deze opdracht, die hetzelfde werken als de plantjes. Tijdens de modus verschuift het gevecht zich telkens verder over de map en tot slot is er een grote finale met een unieke opdracht. Zo moeten de zombies bijvoorbeeld een enorme zonnebloem in een vuurtoren vernietigen. Op die manier heeft de map ook een vrij grote invloed op het spelverloop, want de finales verschillen flink van elkaar.

Net zoals Garden Ops is het ook in G&G belangrijk om een zo divers mogelijk team samen te stellen, want iedere klasse heeft verschillende voor- en nadelen en allemaal voegen ze iets aan het team toe. Ook zijn er geen gespiegelde klassen bij de planten en zombies, elke factie heeft zijn eigen vier units. Planten hebben bovendien ook meer defensieve vaardigheden en zombies meer offensieve krachten. Zo kan de Pea Shooter, de 'voetsoldaat' van de Plants, zichzelf inplanten, om als zelfbestuurbare turret te dienen. Je kunt dan niet lopen, maar je kan wel eigenhandig een aanval van de zombies stoppen. Zijn ondode tegenhanger, de Foot Soldier, kan echter weer een granaat gooien waar een dikke, paarse wolk uitkomt. Planten die erdoor lopen krijgen niet alleen lichte schade, maar het is vooral handig om als rookgordijn te gebruiken, je ziet immers niet wat erachter zit.

Ook zijn sommige klassen specifiek bedoeld om andere klassen uit te schakelen, maar zijn ze niet onoverwinnelijk tegen die bepaalde klasse. Zo is de Chomper een plant die geen afstandsaanval bezit en over het algemeen vrij sloom is, maar hij heeft wel de vaardigheid om zich tijdelijk in te graven en zombies van onderen aan te vallen. Een Chomper die ondergrond zit kan je als zombie zijnde niet raken, maar de Engineer van de zombies - inclusief een prachtig bouwvakkers-decoletté - heeft weer een vaardigheid om een geluidsgranaat te gooien, waarmee de Chomper naar boven komt.

Beide facties hebben ook een heler die van essentieel belang is, maar beiden verschillen wederom enorm. De Sunflower aan de kant van de planten kan namelijk snel schieten en à la Team Fortress 2 hun medespelers helen via een straal, terwijl de Scientist aan de kant van de zombies een turret neer kan zetten die heelt. Tevens heeft hij de mogelijkheid om te warpen, daarmee kan hij over een korte afstand teleporten, maar niemand - inclusief de Scientist - heeft enig idee waar hij uiteindelijk zal belanden. Het kan dus voordelig of nadeling uitpakken, maar het blijft keer op keer hilarisch.

Alhoewel Plants vs. Zombies: Garden Warfare er kinderlijk uitziet, schuilt er een behoorlijk diepgaande game achter. Het is jammer dat de game momenteel nog niet zoveel modi kent - alhoewel daar verandering in zal komen- maar het zal genoeg zijn om je de komende flink bezig te houden, met name Gardens & Graveyards. Tevens zorgen de verschillende klassen ervoor dat je genoeg keuze hebt in verschillende stijlen gameplay en de meerdere variaties doen daar nog eens een schepje bovenop. Je zult echter wel digitale zere vingers krijgen, want het openscheuren van de sticker-pakjes is enorm verslavend. Bovendien hoef je niet de volle mep voor Garden Warfare te betalen, want voor dertig euro heb je de 360-versie in handen en voor veertig euro de Xbox One-versie.