Phoenix Wright: Dual Destinies Review

Phoenix Wright is sinds een paar dagen weer terug met een hele serie aan rechtszaken die je hersens wederom flink aan het werk zetten. Zal de advocaat ook deze keer weer de nodige zaken kraken en als succesvol advocaat uit de bus komen, of wordt het tijd dat hij een keer de rechtszaal uit gebonjourd wordt?

In de eerst Phoenix Wright was je nog een groentje die de rechtszaal voor het eerst betrad. Het was ook de eerste game die echt om advocatuur en de rechtsgang draaide. De advocatuur is ook niet echt een onderwerp waar de meeste gamemakers zich mee bezig houden, maar Capcom heeft er zeker een leuke draai aan gegeven. Gevolg? Een serie die intussen alweer aan het vijfde deel toe is, met daarbij natuurlijk weer een verse portie rechtszaken en een nieuwe protagonist.

In dit vijfde deel in de franchise is het namelijk niet alleen Phoenix die de hoofdrol speelt, maar ook Apollo Justice en Athena Sykes. De laatstgenoemde is een pittige jongedame en de assistente van Phoenix Wright. Ze is net zo onervaren met rechtszaken als Phoenix in het eerste deel was. Waar Phoenix Wright en Apollo Justice zo hun eigen manier hadden om te ontdekken of een getuige loog of niet, heeft Athena dit ook. Zij kan namelijk met haar Mood Widget zien wat voor emoties een getuige voelt bij het afleggen van een verklaring. Door hier goed mee om te gaan, is een leugen makkelijk gevonden. Naast Athena zijn Phoenix en Apollo Justice ook weer aanwezig in de game. Sterker nog, ook zij hebben een grote rol. De game heet namelijk niet voor niets Dual Destinies.

Je zult namelijk niet alleen Athena volgen, want zij is het groentje dat begeleid wordt door Phoenix en Apollo. Er is dus steeds een tweetal in de rechtbank aanwezig, wat weer een stukje diepte geeft aan de game en voor interessante dingen zorgt.

Je zult namelijk gebruik moeten maken van de vaardigheden van Athena, Phoenix en Justice om de rechtszaak zo naar je hand te zetten. Daarnaast zul je je notities op zeer regelmatige basis moeten gebruiken en de crime scene van alle kanten moeten bekijken om zo de nodige aanwijzingen en te ondervragen personen te vinden. De plaatsen waar de misdaad begaan is, zijn interactief en veranderen de game even in een point and click avontuur waar je de nodige bewijsmaterialen moet zoeken.

Op zich is de gameplay dus niet veranderd op enkele nieuwe elementen na. Wat je wel merkt is dat het in het begin van de game nog redelijk makkelijk advocaatje spelen is, maar gaandeweg wordt alles lastiger. Er zal dan ook flink wat denkwerk in de game gestopt moeten worden om vooruit te komen. Wat hier wel over gemeld moet worden, is dat niet alle rechtszaken een even logisch verloop hebben, waardoor je in deze gevallen onnodig loopt te zoeken naar een speld in een hooiberg. Soms weet je ook gewoon al wie het gedaan heeft, maar moet je nog bewijsstukken onderzoeken, mensen spreken en minigames met ondervragingen spelen waarna je pas de dader mag aanwijzen.

Je zult merken dat de game er net even wat anders uitziet dan de vorige delen. Was alles in de vorige delen nog een soort interactief stripverhaaltje met wat platte artwork en mini-games, is het nu gedeeltelijk driedimensionaal. De stijl van de game is echter onveranderd gebleven op het grafische vlak. Alles is wel driedimensionaal, maar oogt als vanouds maar dan gelikter. De game heeft nu net wat meer diepte, wat natuurlijk wel passend is voor een 3DS-titel.

De tussenfilmpjes die de game kent zijn ook erg aangenaam. Deze komen zo nu en dan voorbij en zorgen ervoor dat de dialogen, die in tekst voorbij komen, niet vervelend worden. Het laatstgenoemde element bevat de game als vanouds al voldoende en dan is het wel fijn als er ook een keer iets te bekijken valt.

Qua stemacteerwerk is de game al helemaal dik in orde zoals we van de franchise gewend zijn. Passend bij een game in de animestijl is er voor een weinig overdreven stukje stemacteerwerk gekozen. Iedereen heeft echter een passende stem en natuurlijk zijn de bekende uitspraken “Hold it” en “Objection” uit de vorige games weer volop aanwezig.

Dual Destinies is al het vijfde deel in de serie en vult de franchise prima aan. Het feit dat er een nieuwe protagonist bij is gekomen met zo haar eigen technieken, zorgt voor een fris gameplay element. Daarnaast is de game er grafisch erg op vooruit gegaan door de 3D-omgevingen en tussenfilmpjes, zonder daarbij afbreuk te doen aan de stijl. Capcom heeft het weer voor elkaar gekregen om ook hier een prima game van te maken. De enige minpunten die voorbij komen zijn dat het soms wel ingewikkeld wordt en soms omslachtig is. Het kan namelijk vervelend zijn om nog tien stappen te moeten ondernemen terwijl de dader allang bekend is. Al met al is ook deze game weer een succesvolle titel in de franchise te noemen.