Paper Mario The Origami King Review - Een avontuur voor de papierversnipperaar?

Mario">Paper Mario is terug met weer een heel nieuw avontuur. Deze keer is er een hele rassenoorlog ontketend tussen plat papier en origami. Uiteraard wil jij als plat papiertje niet in een zwaan, kikker of ander dier worden gevouwen. Tijdens de Paper Mario The Origami King review hebben we mogen ervaren hoe een wereld vol origami aanvoelt.

Paper Mario The Origami King brengt een volle lading humor. Eerder gaven we al een voorproefje in de Paper Mario preview, dit keer beoordelen we het volledige spel . Sinds de laatste indruk hebben we al tientallen uren aan gameplay voorbij zien komen. Daardoor kunnen we goed beoordelen of dit een spel is waarbij je Mario liever door de papierversnipperaar haalt of toch met een lach van oor tot oor helpt te winnen. Uiteindelijk zorgt het spel voor gemengde gevoelens.

Dit keer is het koninkrijk veroverd door een kwaadaardige Origami koning. Die wil een hele rassenoorlog ontketenen waarbij Origami overheerst. Dat wil jij voorkomen, want je wil gewoon een plat stuk papier blijven! Ondertussen ben je constant bezig met het rondstrooien van confetti, het de grond inhameren van vijanden en het ontdekken van een immens grote spelwereld.

Een ding is zeker: je kunt echt tientallen uren stoppen in het voltooien van dit spel! Al helemaal als je echt alle collectibles en Toads wilt vinden die door die speelwereld verstopt liggen.

In Paper Mario The Origami King is het kasteel van Princess Peach gehuld in sierlijk gekleurde linten. Zolang die linten niet zijn verwijderd, kun je de Origami King niet van zijn opgeëiste troon jagen. Het verwijderen van die linten is nog best een opgave. Je moet langs een heleboel toffe speelwerelden reizen om de uiteinden van een lint te vinden en deze te verwijderen.

Het verwijderen van de linten zelf is appeltje eitje, maar het vinden van de linten is nog wel een dingetje. Regelmatig ben je even verdwaald in de immens grote spelwereld en moet je een nieuwe manier vinden om verder te geraken. Dit verkennen is hartstikke tof, maar ook erg tijdrovend. Regelmatig zul je eventjes niet weten hoe je verder moet. Je moet er maar van houden!

Voordat de game werd uitgegeven, werd hier en daar gecommuniceerd dat het een immens grote open wereld zou worden. De wereld is echt gigantisch, maar echt open willen we het niet noemen. Je kunt altijd terug naar gebieden waar je eerder bent geweest. Toch is het allemaal nog erg gebaseerd op een recht-toe-recht-aan avontuur waarbij je telkens een nieuw gebied erbij verdient. In dat gebied ga je dan weer op zoek naar ???-blokken, verdwaalde Toads en magische linten.

De gameplay doet bijzonder hard denken aan wat we eerder al in Paper Mario en Mario RPG’s hebben gezien. Dit keer maak je er, naast het verkennen van een wereld, een enorme confettibende van. Hierdoor vul je constructies waar je anders niet overheen kon lopen. Het klinkt leuk, maar in de praktijk is het eigenlijk vergelijkbaar met wat we al in Paper Mario Color Splash zagen. Toen kon je de spelwereld met verf besmeuren. Nu doe je dat door met kleurrijke confettiflodders te gooien.

Mede door de confetti wordt het een vrolijk spel. Daarnaast weet Paper Mario The Origami King ook regelmatig een lach op je gezicht te toveren met haar dialogen en personages. Het spel is volgestouwd met dialogen die vol zitten met grapjes. Jammer is wel dat het spel soms iets te veel dialogen kent als je gewoon snel tussendoor wilt spelen. Het tempo is erg traag.

De makers tonen aan over wat creativiteit te beschikken als het om de personages en scenario’s gaat. Vrij vroeg in het spel krijg je een kleurdoos als vijand die zijn potloden als raketten op je afvuurt. Later mag je het opnemen tegen een gemene gaatjesmaker. De baasgevechten zijn interessant. Niet omdat ze moeilijk zijn, maar omdat Nintendo je hier bombardeert met grappige vijanden.

De normale gevechten zijn niet zo heel bijzonder. In grote lijnen doet het denken aan hetgeen wat we al eerder in Paper Mario games hebben gezien. Opnieuw is de gameplay turn based en spring je op de hoofden van vijanden of mep je flink in hun gezicht met een hamer. Je verdient nieuwe schoenen en nieuwe hamers die meer schade aanbrengen, maar door de loop van het spel introduceren de gevechten weinig nieuwe elementen die het spel compleet op zijn kop zet. Het ontbreken van een XP- en level-systeem is teleurstellend. Het vechten voelt dan ook doelloos aan.

Enige variatie moet worden gebracht door een puzzelelement aan de mix toe te voegen. Mario staat in het midden en de vijanden staan op een draaischijf eromheen. Die draaischijf moet je binnen een beperkte aantal zetten zo schuiven dat de vijanden in één lijn achter elkaar zitten of in een vierkantje naast elkaar staan. Het puzzelelement is in het begin wel leuk, maar wordt ook op den duur erg eentonig. Daarnaast krijg je op den duur de neiging gevechten te vermijden.

In de spelwereld en gevechten kun je munten verdienen, die je kunt gebruiken om de gevechten makkelijker te maken. Je hebt de munten daarentegen zelden nodig en daarom ben je binnen no time een rijke tata. Eigenlijk zijn de gevechten kinderspel. Zelfs tegen baasgevechten, die toch wat meer variatie in het spel moeten brengen, hoef je niet echt moeite te doen. De gevechten zijn hier wat anders (de vijanden staan in het midden en jij draait je een weg naar hen toe), maar in essentie is het hetzelfde riedeltje: veel te makkelijk en eigenlijk voel je je als speler niet uitgedaagd.

Uiteindelijk is het ook jammer dat je niks aan vooruitgang ziet gedurende het spel. Vijanden doen meer schade en je krijgt meer HP om de schade hanteren. Verder krijg je sterkere hamers en sterkere schoenen. Qua gameplay blijft het verder constant hetzelfde. Je leert geen nieuwe moves¸ kan wat variatie aanbrengen door diverse items te gebruiken, maar uiteindelijk pakt het karig uit.

Dat het spel zo kinderspel is, zorgt er vooral voor dat het afdoet aan de totale ervaring. We verlangden naar meer uitdaging. Vijanden stamp je met iets teveel gemak de grond in. Uiteindelijk is Paper Mario The Origami King wel leuk om een keertje te spelen, maar door de jaren heen heeft Nintendo veel betere kwaliteit laten zien. Het is een beetje jammer dat Nintendo het op veilig heeft gespeeld, wetende dat mensen het toch wel op de looks en titel 'Mario' kopen.

Dit spel is goed, maar verre van speciaal. Geen must have. Het is geen schande als je deze game later een keertje koopt, wanneer deze ooit voor een wat lager prijsje in de schappen komt te liggen.