Octodad: Dadliest Catch Review

De naam van Octodad: Dadliest Catch verklapt het al. De hoofdpersoon is een octopus en een vader. Aangezien zijn gezin bestaat uit mensen, kun je spreken van een rampzalige combinatie. Zoals iedere vader moet Octodad zijn gezin tevreden houden, maar wel zonder zijn ware identiteit te onthullen. Helaas is dat niet zo makkelijk als je -letterlijk- geen ruggengraat hebt.

Drie jaar geleden maakte een groepje studenten Octodad, een grappige indie-game die vrij goed werd ontvangen. Nu zijn de studenten terug als gameontwikkelaar Young Horses met een vervolg op Octodad, namelijk Octodad: Dadliest Catch. Deze verscheen onlangs op Steam voor de PC en zal in april ook naar de PlayStation 4 komen.

Octodad: Dadliest Catch heeft een van de grappigste gameconcepten ooit. Je bent een Octopus die zich voordoet als mens. Ondanks zijn octopushoofd en tentakels weet niemand dat Octodad menselijk is. De kleren maken de man, en gelukkig is er niet meer nodig dan een mooi pak om mensen te overtuigen dat hij deel uitmaakt van het menselijke ras.

Zijn overtuigingskracht is zelfs zo sterk dat hij de wetten der natuur lijkt te bedriegen, want samen met zijn menselijke vrouw is het hem gelukt een gezin te starten en vader te worden van twee menselijke kinderen. Octodad wil een gelukkig leven leiden met zijn gezin, maar voor hem is dat hartstikke moeilijk. Hij is ontzettend onhandig en kan niet praten, maar hij is vastberaden om een goed mens te zijn, ook al is hij een octopus. De interactie tussen Octodad en zijn vrouw en kinderen is hilarisch. Hij kan alleen reageren door “blurble” geluiden te maken, wat meestal voldoende is om het gesprek te vorderen.

Het concept van Octodad is niet alleen zo sterk vanwege de humor. Octodad is ondanks zijn dierlijke DNA ontzettend sympathiek, waarschijnlijk zelfs meer dan de gemiddelde gameprotagonist. Achter het grappige en bizarre concept van Octodad schuilt een diepere betekenis. Octodad is een vis op het droge. Hij is ontzettend onzeker, vol angst dat niemand hem zal accepteren voor wat hij is. Hij gaat ontzettend ver om zijn leugen in stand te houden, maar zijn geheimzinnigheid maakt zijn huwelijk langzaam kapot.

Toch blijft de game grotendeels een komedie en dat zie je terug in de gameplay. Terwijl de meeste games de navigatie zo makkelijk mogelijk willen maken, is dat bij Octodad heel anders. Je moet elke stap die je zet positioneren. Hierdoor bots je tegen van alles aan en dat is precies wat de game zo leuk maakt. Als je een muis gebruikt moet je schakelen tussen het gebruik van je benen en één van je armen. Dit is helaas niet heel intuïtief, waardoor je constant in de war raakt. Vandaar dat het slim is een controller aan te sluiten, want de besturing lijkt hiervoor gemaakt te zijn. Met de trekkers bestuur je de benen van Octodad en als je deze niet indrukt, dan gebruik je zijn arm. Met een controller zal je de besturing binnen enkele minuten doorhebben. Met een muis duurt dat helaas wat langer.

Je moet als Octodad klusjes uitvoeren die voor mensen heel makkelijk zijn, maar voor Octodad is dat een heel ander verhaal. Denk bijvoorbeeld aan het zetten van een kop koffie, wat in Octodad kan resulteren in een absolute puinhoop waarbij alles omver geslagen wordt in jouw zoektocht naar koffiepoeder.

Het verhaal, grotendeels bestaande uit één dag, brengt je naar een aantal locaties waar je meerdere opdrachten moet uitvoeren voor het gezin van Octodad. Zo moet je het gras maaien, boodschappen halen en de kinderen naar een museum brengen. Het is de bedoeling dit te doen zonder argwaan op te roepen. Wanneer je opvalt door je vreemd te gedragen, vult een meter. Hoe voller deze meter, hoe minder mensen vertrouwen dat je wel menselijk bent. Als de meter eenmaal vol is, of als je doodgaat, vult je scherm met inkt en moet je opnieuw beginnen vanaf een checkpoint. Het is best jammer dat er geen visualisatie is van de consequenties, bijvoorbeeld dat Octodad wordt gevangen. Het ontbreken van een dergelijke visualisatie maakt het falen best saai. Gelukkig is de game leuk genoeg zonder ook maar één keer gesnapt te worden of dood te gaan.

Grafisch is de game vrij standaard. Octodad: Dadliest Catch ziet er niet uitzonderlijk goed uit, maar ook niet slecht. De simpele ‘cartoony’ stijl past prima bij de game en eist niet erg veel van je PC. Het is dan ook een game die je puur koopt voor de humor en gameplay. De op physics gebaseerde gameplay kent veel variatie. Er zijn verscheidene minigames, zoals het spelen van air hockey, die verrassend goed werken. Ook zijn er enkele actiemomenten in de game te vinden. Er is namelijk één persoon op de wereld die de ware identiteit van Octodad kent, Chef Fujimoto. Hij gaat extreem ver in zijn pogingen om je te vangen en te koken. Gedurende de game moet je van hem zien te ontsnappen in een aantal hilarische sequenties vol spanning en onhandigheid.

Het avontuur van Octodad is fantastisch van begin tot eind. Helaas komt dat einde iets te vroeg, want het verhaal is binnen vier tot vijf uur uit te spelen. Het einde is erg leuk en komt ook zeker niet onverwacht, maar toch blijft de korte speeltijd jammer. Het concept van Octodad is simpelweg geweldig en de mogelijkheden van grappige scenario’s zijn eindeloos. Octodad verdient eigenlijk veel meer dan elf speelbare levels.

Om wat meer uit de game te halen kun je nog proberen alle stropdassen te verzamelen die verstopt zijn in de verschillende omgevingen. Daarnaast kun je ook de multiplayer proberen waarbij je met twee tot vier mensen aparte ledematen van Octodad bestuurt. Het is onwaarschijnlijk dat je de hele game op deze manier gaat uitspelen, maar voor een korte tijd kan het best leuk zijn.

De beste manier om je speelplezier te verlengen is het spelen van andermans levels. De game heeft namelijk Steam Workshop ondersteuning, wat inhoudt dat je levels van anderen kunt spelen. Er zijn nu al enkele toffe zelfgemaakte levels te vinden. Zo zijn er levels geïnspireerd door Minecraft, Super Mario 64 en zelfs Shadow of the Colossus. Het aanbod van user content is nog best klein, want de level editor is veel te ingewikkeld en diepgaand voor de gemiddelde gamer. Toch is het een veelbelovende functie waardoor je wellicht wat uurtjes kan optellen bij de totale speeltijd.

Octodad: Dadliest Catch is een geniale game met een hilarisch verhaal en net zo grappige gameplay. De kortheid van de verhaalmodus is jammer, maar niet omdat de game te weinig content bevat voor het prijskaartje. Octodad is gewoon zo grappig en slim vormgegeven dat ondergetekende graag meer van hem ziet. Of het nou gaat om een sequel of een verfilming van Pixar, Octodad is een onvergetelijk karakter dat het verdient om in de spotlight te staan.