No Man's Sky Review - Van een andere planeet

Het heeft enkele jaren geduurd, maar afgelopen week was het dan eindelijk zover. No Man's Sky is uit. De verwachtingen waren torenhoog voor een game die oneindig veel planeten bevat voor de ontdekkingsreizigers om te vinden en onderzoeken. Of de game de verwachtingen waar maakt, lees je in de No Man's Sky review.

Hello Games, een klein groepje van ontwikkelaars, nam de onmogelijk taak op zich om een game te creëeren die groter is dan we ons ooit voor kunnen stellen. Met meer dan tien miljoen ontdekte planeten, wezens en planten in de eerste week - dat is meer dan we ooit op aarde hebben ontdekt - lijkt dit aardig gelukt. De prachtige beelden in aanloop naar de release waren ook niet van deze planeet. Maar is het allemaal grootspraak ondersteund door mooie beelden en wat cijfertjes of is No Man's Sky dé game van 2016? Dat lees je in onze No Man's Sky review.

Laten we bij het begin beginnen. No Man's Sky is een sandbox game die ongeveer een kruizing vormt tussen Minecraft en Destiny. De buitenaardse planeten van laatstgenoemde waar je met je ruimteschip af en aan reist zijn in 18 triljoenvoud in No Man's Sky gestopt. Niet om anderen overhoop te schieten, - al kun je wel wat vijanden afknallen, maar dat is niet de kern - maar om op deze planeten a la Minecraft op zoek te gaan naar grondstoffen om je gereedschap te verbeteren en te voorzien van energie zodat jij in zware sneeuwbuien of zandstormen op onbekende planeten kunt overleven.

Hoewel het centrum van het heelal bereiken wordt gezien als het spel 'uitspelen', is er eigenlijk geen einde aan No Man's Sky. Met eindeloos veel planeten om te ontdekken, kan je keer op keer in je ruimteschip stappen om een volgende planeet weer naar je huiskat te vernoemen. Deze planeten worden met een speciaal systeem 'on the fly' gemaakt en zijn stuk voor stuk uniek.

Als je de game opstart krijg je enig besef van hoe ongelooflijk groot No Man's Sky is. Tijdens het laadscherm schiet je langs lichtjes, ofwel planeten, die allemaal al ontdekt zijn in de game en een mooie toepasselijke naam hebben gekregen van hun ontdekker.

Eenmaal opgestart, begint het avontuur. Iedereen die No Man's Sky start wordt op een willekeurig aangemaakte wereld gedropt met een eerste taak om je ruimteschip weer aan de praat te krijgen. We maken kennis met de verschillende elementen, de weersomstandigheden en de mechaniek van je ruimtepak.

Op enkele kleine aanwijzingen na is No Man's Sky een game van zelf doen, zelf ontdekken. Hoe kan het ook anders in een game waarin de essentie is om planeten te verkennen? We dartelen wat rond en 'minen' onze eerste grondstoffen met de handige multitool. Plutonium, heridium en goud nemen we mee. De eerste twee omdat we deze nodig hebben om ons ruimteschip weer aan de praat te krijgen. De laatste, want ja, het is goud.

De beginfase van No Man's Sky is vrij cruciaal en kan een breekpunt voor vele spelers zijn. Je bent op jezelf aangewezen, je krijgt weinig tot geen tips, je moet met omstandigheden rekening houden en je inventaris raakt net even wat te snel vol, tot ergernis aan toe. Genieten van planeten en dieren zeiden ze toch bij Hello Games? Daar komt in het begin nog weinig van terecht, want je bent druk met het continu aanvullen van je grondstoffen.

Uiteraard is dit de kracht en de essentie van de game, dat je zelf dingen moet ondernemen, maar het is niet meer dan logisch dat mensen hier al afhaken. Gamers die gewend zijn bij het handje genomen te worden en een game van A tot Z met een verhaallijn uitspelen, komen van een koude kermis thuis.

Tijdens onze eerste wandeling maken we kennis met de meest uiteenlopende dieren, de één nog fascinerender dan de andere. Bomen, planten allemaal in mooie kleuren en vormen zoals je dat alleen in films als Interstellar ziet. We scannen ze met ons eigen scanapparaat, want op die manier kan je ze naar je buurvrouw of schoonmoeder vernoemen, er in-game geld mee verdienen en uploaden zodat de community weet dat jij een nieuw buitenaards wezen hebt ontdekt.

Vanaf minuut één weet je niet wat je ziet en zit je werkelijk aan je beeldscherm gekluisterd. Met een koptelefoon op en het geluid goed hard, waan je je daadwerkelijk op een buitenaardse planeet. Je hoort de aarde onder je voeten, de wind suizen en de dieren om je heen brullen. Dat No Man's Sky een unieke belevenis is, is tot nu toe geen woord aan gelogen.

Nadat we de nodige materialen hebben verzameld en het ruimteschip hebben gerepareerd, is het tijd voor de eerst vlucht. Met kinderlijk gemak vlieg je weg en ga je op zoek naar onontdekte gebieden, gebouwen en oude ruïnes. Hier maak je kennis met buitenaardse wezens waarvan je stukje bij beetje de taal gaat leren. Dit helpt je om opdrachten in de toekomst beter te begrijpen, waardoor je vraagstukken op kunt lossen in ruil voor een beloningen die je verder helpen in het spel.

Vanuit je kleine ruimteschip neerkijken op een wereld met de gedachte dat jij die alleen hebt gezien, is ongekend mooi en met geen pen te beschrijven. Het is dan ook het enige gemis aan de game dat je geen vrienden mee op jouw ontdekkingsreis kunt nemen. Vooraf werd er vaker gehint dat dit mogelijk zou zijn, maar uiteindelijk lijkt het er niet in te zitten.

Na de juiste ruimtewezens op de wereld gesproken te hebben, kunnen we de ruimte in. Met de straalmotoren op full pull knallen we door de dampkring op weg naar het onbekende. Eenmaal in het heelal aanbeland, gaat er letterlijk en figuurlijk een wereld voor je open. Ontelbaar veel sterren, asteroïden en enkele andere werelden flitsen met hoge snelheid langs je heen.

Het mooie aan het vliegen is dat je verschillende standen kunt gebruiken. Je kan regelrecht naar je doel vliegen, maar ook in alle rust genieten van iets waar je in werkelijkheid alleen maar van kunt dromen. Alles loopt soepel en het feit dat er geen zichtbare laadschermen nodig zijn om nieuwe werelden te bezoeken, maakt het allemaal nog onwerkelijker.

We schieten een volgende wereld in om daar onze voorraad aan te vullen. Op dit soort momenten heeft de game, nou ja eigenlijk de PlayStation, het wel zwaar te verduren. Op het moment dat je de dampkring van een nieuwe wereld doorbeukt, wordt het beeld ontzettend korrelig. Gewoon vanwege het feit dat alles on-the-fly berekend moet worden en de PlayStation dan even de tijd nodig heeft.

We kunnen dit dan ook amper een negatief punt noemen en gelukkig verandert het beeld al snel weer in een one-of-a-kind wereld. Waarschijnlijk vraag je je nu nog altijd af: maar wat doe je nu eigenlijk? Dat is heel simpel; reizen, werelden ontdekken en nieuwe organismen vinden. Bij ons valt de mond bij een nieuwe speciale ontdekking keer op keer open, maar deze eindeloze grind is niet voor iedereen weggelegd.

Gelukkig kom je er na enkele werelden achter dat je multitool uit te breiden is, net zoals je exosuit en je ruimteschip. Hierdoor kan je meer grondstoffen opslaan, wat je frustratie uit het begin van de game wat doet temperen en dit komt je gemoedstoestand en de game ook ten goede. Heb je het eerste knelpunt overleefd, dan is er nu meer ruimte om te gaan genieten van alles wat No Man's Sky te bieden heeft. De meest mooie No Man's Sky screenshots zijn al op het internet te vinden en daar zullen er nog veel meer bij komen.

Een hyperdrive, antimaterie, warpcellen, dit alles heb je nodig om je ruimteschip nog één laatste upgrade te geven. Heb je dit allemaal verzameld dan kan je namelijk van het ene sterrenstelsel naar het andere vliegen. En dit is uiteindelijk wat je wilt. Je wilt nieuwe werelden ontdekken op weg naar het centrum van het heelal.

Maar er komt nog zoveel meer kijken bij No Man's Sky. Zoals eerder gezegd, moet je ook met buitenaardse wezens praten om dingen vrij te spelen. Dit doe je door woordje voor woordje hun taal te leren. Door speciale puzzeltjes op te lossen kan je een goede dienst bewijzen waarvoor je wordt beloond. Het zijn geen ingewikkelde puzzels, maar het is een zoveelste coole feature van de game.

In de ruimte kun je op de radar opgevangen worden van buitenaardse wezens die je zien als een indringer. Ze zullen je aanvallen waardoor je in een heus ruimtegevecht komt. Het steekt zo goed in elkaar dat je een hele intense beleving krijgt tijdens het vliegen. Dit geldt overigens ook als grote wezens langs je heen slenteren en hun poten verwoestend hard op de grond neerzetten. Ondanks dat niemand weet hoe het voelt, lijkt het allemaal levensecht.

De ongelooflijke grind van de afgelopen dagen heeft er nog altijd niet toe geleid dat we het einde van het universum hebben weten te bereiken. Het geeft maar aan hoe groot de game is. Via een zwart gat hebben we wel een stuk af weten te snijden. Buiten het feit dat het er heel cool uitziet, is het niet veel meer dan dat.

Het enige wat No Man's Sky nog toffer kan maken, zou de compatibiliteit met de PlayStation VR zijn. Sean Murray, CEO van Hello Games, vindt VR een heel interessante ontwikkeling en sluit No Man's Sky in VR niet uit. Mocht deze ontwikkeling ooit werkelijkheid worden dan zijn wij de eerste die een VR bril kopen. Dat zou de beleving helemaal intens en van een andere orde maken.

No Man's Sky is een onzettend toffe game. Het maakt daadwerkelijk de verwachtingen waar. De game is uniek, onvoorstelbaar groot en zo divers dat je gemakkelijk uren verdwaald kunt raken in de verschillende wondere werelden. Zo mooi, dat niet samen kunnen spelen, niet eens een gemis is. Alles via de PlayStation chat aan elkaar beschrijven is wel minstens zo mooi.

Enige kanttekening moet gemaakt worden dat deze game niet voor iedereen is weggelegd. Je wordt in het diepe gegooid, moet zelf uitvogelen wat je volgende stappen zijn en vooral in het begin is het een grind op zoek naar grondstoffen. Ben je dat niet gewend, zet dan alsnog maar die knop om en je bent in voor een onevenaarbaar, intens en uniek avontuur.