Nioh Defiant Honor DLC Review - Op weg naar Osaka!

Het is zeer onwaarschijnlijk dat het bestrijden van mythische wezens, gevaarlijke demonen en kwaadaardige krijgsheren ooit de spuigaten uitloopt. Ontwikkelaar Koei Tecmo heeft dit prima in de gaten en bedient spelers met een nieuwe lading content voor haar hardcore ninja game. Of het feudale Japan weer schitterend naar voren komt, lees je in de Nioh Defiant Honor DLC review.

In Defiant Honor, het tweede DLC-pakket uit de reeks van drie, trekt je welbekende Yokai-slachter naar een nieuw gebied. Ditmaal ligt de belegering van Osaka op je pad, waarmee teruggegrepen wordt naar de werkelijke geschiedenis van Japan. Koei Tecmo doet zelfs nog een stap verder door Sanada Yukimura, een belangrijke samoerai die tegen het eind van de 16 eeuw leefde, de hoofdrol te geven. Deze wijze geschiedenisles heeft een losse kostprijs van tien euro, maar is voor mensen met een season pass gratis te downloaden.

Herinner je je Maria uit de Dragon of The North DLC nog en heb je een diepe haat gecreëerd vanwege haar bossfight? Verrassing! Ook in Defiant Honor speelt deze corrupte spirit stone jager een grote rol binnen het verhaal, waardoor de verschillende add-ons naadloos op elkaar aansluiten.

De krijgsheer krijgt in Defiant Honor het aanbod van Maria om spirit stones te gebruiken om jou en je Tokugawa clan uit te roeien, maar is daar niet van gediend. Liever beschermt hij het kasteel zelf tegen William, zonder de hulp van verderfelijke magie. Het lijkt erop dat deze weergave van Sanada Yukimura een eervolle herdenking is, waardoor het verhaal met meer overtuiging gepresenteerd wordt en samoerai een betere status krijgen.

De ernst van deze geschiedenis komt direct aan bod in de eerste nieuwe storyline missie. De belegering is begonnen en vanuit het fort regent het pijlen. Links en rechts vallen je medestrijders levenloos op de grond en de enige kans op overleven is het kruipen door de nauwe loopgraven. Deze stevige binnenkomer zet de toon voor de DLC en is ongetwijfeld één van de tofste missies die de gehele game in huis heeft.

Het tweede verhaalgedreven level is precies het tegenovergestelde van de eerste. Waar William eerst op een uitgestrekt slagveld wandelt, sluipt hij nu door het compacte gebied van het kasteel interieur heen. Visueel gezien is dit niet het boeiendste level, maar het algemene design steekt sterk in elkaar. Zo lopen bovengronds terrein en een onderliggende grot telkens in elkaar over, verweven door shortcuts.

Wat wel een wenkbrauw doet fronsen is het feit dat het verhaal van Defiant Honor na deze twee missies al over is. Eerlijk gezegd voelt het nogal als een abrupt einde, dat niet helemaal lekker aanvoelt. Gelukkig is er nog een derde level dat los staat van de storyline, maar wel net zoveel om het lijf heeft als de eerste twee. Afgezien hiervan zijn er nog de gebruikelijke optionele bossfights en opdrachten die de uitdaging weten vast te houden.

Houd de stressbal maar weer bij de hand, want de tweede DLC test je tot het uiterste en voegt zelfs een geheel nieuwe playthrough moeilijkheid toe. Het aanbevolen level van de standaard moeilijkheidsgraad ligt maar liefst rond de 180, waardoor veel spelers nog flink moeten spelen voordat zij daadwerkelijk een kans maken. Het niveau ligt flink hoog door de vele sterke vijanden en krappe ruimtes waar je doorheen loopt.

Een deel van de uitdaging wordt bepaald door de levels zelf. De gebieden komen met veel meer gevaren zoals de constante regen van pijlen en doorgangen die opeens versperd worden. De drie lange missies voelen hierdoor veel interactiever, en daarmee prettiger, aan dan die van de Dragon of the North DLC. Bovendien hebben de “normale” vijanden een flinke onderhoudsbeurt gehad, waardoor deze eveneens voor meer weerstand zorgen.

Het volledige scala aan demonische en menselijke tuig keert terug, maar er zit in kleine mate ook gloednieuw spul tussen. De bizarre blobs uit bijvoorbeeld het level The Ocean Roars Again keren terug met een nieuwe set aanvallen en een gruwelijk uiterlijk. Bovendien krijg je te maken met ninja honden die messen naar je werpen en het bloed onder je nagels vandaan halen. Toch gaat de aandacht vooral uit naar de generieke humane krijgers als pittige tegenstand, waardoor je zowaar verlangen krijgt naar meer demonen.

De tweede en laatste verhaalmissie van Defiant Honor, Scion of Virtue, is het absolute hoogtepunt qua lastige opponenten. Hier vind je geen Yokai, maar wel een verzameling van minibosses die wederom gebaseerd zijn op de geschiedenis. William komt oog in oog te staan met de Sanada braves, tien zeer krachtige strijders die niet onder doen voor de gemiddelde baas. Een adempauze is er niet want wanneer deze obstakels overwonnen zijn, is het eindgevecht aan de beurt.

Als je tijdens je Nioh playthrough telkens op een nippertje langs de bazen kwam, ga je met Defiant Honor daadwerkelijk een probleem krijgen. Sanada Yukimura is namelijk één van de minst vergefelijke tegenstanders die het spel kent, maar tevens ook één van de spectaculairste. Een badass intro, toffe vaardigheden en vernietigende combo’s zorgen ervoor dat dit een zenuwslopend gevecht van jewelste is.

Alhoewel geen enkele confrontatie in Defiant Honor het handgemeen met Sanada Yukimura weet te evenaren, zijn er nog genoeg uitdagingen om even zoet te blijven. Date Masamune is teruggekeerd voor wraak en daarnaast verschijnen ook de andere bazen uit de Dragon of the North DLC in een enkele missie. Een perfecte gelegenheid om je vaardigheden met de nieuwe wapenklasse genaamd Tonfa te oefenen, die veel soepeler speelt dan de Odachi uit de vorige DLC.

Defiant Honor steekt met kop en schouders boven de vorige DLC uit in termen van leveldesign en verhaal. Tevens wordt de uitdaging voortgezet met de introductie van nieuwe vijanden en een bossfight als Sanada Yukimura en een nieuwe moeilijkheidsgraad. De uitbreiding brengt zo’n zes à acht frustrerende uren met zich mee die volledig de moeite waard zijn, maar qua verhaal wat kort aanvoelen. Daarnaast moet er rekening mee gehouden worden dat de DLC vanwege de moeilijkheidsgraad en het aanbevolen level vooral voor fanatiekelingen bedoeld is.