NHL 18 review - Het mindere broertje van FIFA

EA maakt ieder jaar veel sportgames. Of dat nou FIFA, NBA Live of, waar wij het in deze review over gaan hebben, NHL, EA's jaarlijkse ijshockeygame. Veel mensen zijn onbekend met de sport, maar gelukkig is NHL 18 over het algemeen een ontzettend toegankelijke en goede game. Wil je weten waarom? Lees dan onze NHL 18 review!

Zodra je de game opstart, krijg je meteen een aantal keuzes gepresenteerd. Je krijgt namelijk de keuze om je gameplay-instellingen te configureren. Zo krijgt ieder type speler, of dat nou gevorderd of beginner is, de kans om de game in te stellen zoals hij of zij dat wil. Nadat je hiermee klaar bent, volgt één van de nieuwe modi die je meteen kunt spelen.

Eén van die nieuwe modi is Training Camp. Dit is een vrij uitgebreide tutorial die je alle basics van de game leert. Het is één van de weinige, zo niet enige, sportgame die deze feature zo uitgebreid heeft aangepakt en dat is alleen maar positief. Vaak is het grootste minpunt aan sportgames als NBA 2K, Madden of NHL dat de lat te hoog ligt, maar met de toevoeging van deze modus is dat verleden tijd bij NHL.

Je krijgt aan de hand van filmpjes uitleg over hetgeen dat je te doen staat, waarna je het ijs opstapt en de game stukje bij beetje leert kennen. Eerst leer je bijvoorbeeld de basics van het schieten, vervolgens leer je hoe je een slap shot en een onetimer slaat en tot slot breng je deze nieuw geleerde dingen in praktijk in een 3-op-2 situatie. Ideaal! Dit geldt namelijk ook voor het passen, verdedigen en ga zo maar door.

Een andere nieuwe modus is het vrij briljante NHL Threes. Dit is, zoals de naam misschien al doet vermoeden, een modus waarin je online/offline, alleen/coöp en arcade/competitief drie tegen drie ijshockeypotjes kan spelen op een groot speelveld. Dit geeft je bijna ongelimiteerde mogelijkheden om aanvallen op te zetten en de game compleet naar eigen believe te spelen.

NHL Trees heeft ook een hele eigen presentatie met zich meegekregen. Een commentator die je doet denken aan grote worstel- en bokswedstrijden en dus heel opzwepend en enthousiast commentaar geeft, vrij te spelen arena's die je alleen in NHL Threes kan spelen en gameplay extraatjes als pucks die je, als je scoort, 2 goals geven of bij jou er 1 goal bij en bij de tegenstander er 1 af: het zit er allemaal in. Helaas zit dat goede alleen in deze modus van de game.

In de andere modi is er namelijk niets te zien en te merken van dit alles. Het commentaar is repetitief en verveelt al heel snel, wat er toe leidde dat wij het op een gegeven moment uitzetten. Ook de soundtrack is maar heel klein, waardoor die ook heel snel al repetitief wordt omdat je op een gegeven moment in de menu's constant hetzelfde liedje hoort. Dit is erg jammer en, al helemaal in een sportgame, een groot gemis.

Ook de graphics zijn niet je-van-het. Ondanks dat NHL 18 wel op de Frostbite Engine draait, zien wij weinig terug van de grafische pracht die we bijvoorbeeld kunnen bewonderen in FIFA 18, een sportgame die eveneens draait op de Forstbite Engine. Het ijs ziet er lang niet altijd echt uit, het publiek is standaard en de de tribunes zien er ook allemaal vrij standaard uit. Gelukkig zien de spelers er wel goed uit en dat is natuurlijk wel een groot pluspunt.

Een ander heikel puntje in NHL 18, is de AI. In sportgames spelen die een enorm grote rol: het is immers een teamsport en winnen doe je met zijn allen en niet in je eentje. In NHL 18 haalt die AI soms rare fratsen uit en dat is het meest frustrerende dat er kan gebeuren als je niet middenin die veelbelovende aanval zit in het laatste kwart die je de wedstrijd kan laten winnen.

Wij dreven de puck naar voren, tikten wat rond, maakten een paar solo-acties en uiteindelijk probeerden wij de puck panklaar te leggen voor de tweede paal en, het mag gezegd worden, een leeg doel. Onze speler stond al helemaal klaar om de goal te scoren, maar op het laatste moment kwam daar verandering in: zijn medespeler botste tegen hem op, we verloren de puck aan de tegenstander en die scoorde in onze goal. Frustrerender wordt het niet.

In een beetje sportgame mogen deze modi natuurlijk niet ontbreken: eentje waarin je de controle over een team krijgt en het reilen en zeilen van dit team tot je beheer krijgt en een modus waarin je als aanstormend talent de desbetreffende comeptitie verovert en zo probeert de Hall of Fame te bereiken. Dit ontbreekt natuurlijk ook niet in NHL 18 en de twee modi stellen beide niet teleur.

Franchise Mode is ten opzichte van vorig jaar nauwelijks veranderd, behalve het feit dat je nu een zogeheten Expansion Draft kunt doen, waardoor er een extra team bijkomt. Zo'n Expansion Draft houdt in dat ieder team zijn slechtste speler weggeeft aan het nieuwe team, dat vervolgens uit die 30 spelers een keuze kan maken en met die spelers het nieuwe team zal vormen. Voor de nieuwe speler is er dus genoeg te ontdekken, maar voor de doorgewinterde fans is het meer van hetzelfde.

Ook aan de Be a Pro-modus is niets veranderd. Het is nog steeds leuk en spannend om je op te werken naar de absolute top van de ijshockeywereld, maar daarna houdt het wel op. Be a Pro heeft nameljk geen filmische ervaring zoals The Journey in FIFA 18, of zoals het verhaal in de MyCareer van NBA 2K18 en dat is een gemis. Ook hier geldt: voor de nieuwe speler zal het leuk en interessant zijn, maar voor de ervaren NHL-speler een stuk minder.

Al met al is NHL 18 een prima game. Het nieuwe NHL Threes is een ontzettend leuke modus waarin je enorm veel tijd kunt steken zonder dat het gaat vervelen en de toevoeging van Training Camp is er eentje waar veel andere sportgames nog een puntje aan kunnen zuigen.

Ook Be a Pro en Franchise Mode doen het weer goed, ook al is er voor de fervente NHL-speler niet zo veel nieuws onder de zon. De enige echte minpuntjes zijn dan ook de graphics, de presentatie die echt beter had gemoeten en de AI die bij vlagen nogal gek doet. Gelukkig zijn dit maar relatief kleine puntjes en is NHL 18 het spelen waard.