New Play Control! Mario Power Tennis Review

In 2004 verscheen de game Mario Power Tennis voor de GameCube, een echte topper. Nintendo besloot om de game opnieuw uit te geven maar dan met Wii functionaliteiten. Vist Nintendo achter het net met deze port of is heeft de game nog steeds zijn glans behouden?

Wie in Nederland een Wii koopt, krijgt daar standaard Wii Sports bij. Op deze sportcompilatie staan vijf sporten die je kunt beoefen waaronder tennis. De game had niet heel erg veel diepgang maar een potje tennis met wat vrienden is altijd wel leuk. Maar is ook New Play Control! Mario Power Tennis in staat om voor vermaak te zorgen?

Een kleine waarschuwing vooraf
Tegenwoordig zit bij elke Wiimote een hoesje ter bescherming van je televisie en natuurlijk je Wiimote. Nintendo heeft dit besloten omdat we regelmatig lezen dat mensen of hun hond hebben dood geslagen of hun raam of TV ingooien tijdens hun speelsessie. Mocht je dit hoesje nog niet hebben, dan adviseer ik je om deze zo snel mogelijk te bestellen of om je Wiimote heen te doen mocht je deze game gaan halen. De driftkikkers onder ons zullen hem namelijk echt nodig hebben.

“Die bal moest naar links, niet naar rechts!”
Daar sta je dan, voor de televisie met een Wiimote en nunchuck in je handen: klaar om je tegenstander alle hoeken van het veld te laten zien. Je gooit de bal omhoog, geeft hem een flink mep, vervolgens slaat je vijand de bal terug en je geeft die bal toch een flinke forehand. Maar in plaats van dat de bal naar links gaat, suist de bal naar rechts en bij de volgende poging vice versa. Dat begint al goed.

De besturing rammelt, zoals je hierboven kan lezen, aan alle kanten. Er zijn namelijk zeven verschillende richtingen waarin je kan slaan, horizontaal, diagonaal waar je onder begint of waarbij je boven begint. Uiteraard kun je een forehand slaan (begin rechts en eindig links) en een backhand (begin links en eindig rechts). Daarnaast heb je nog de lopjes, deze zou je moeten kunnen slaan door de Wiimote van onder naar boven te slaan. Maar vergeet het maar. Hoe je ook slaat en doet, de Wii registreert altijd de verkeerde beweging op de verkeerde momenten.

Grafisch ver achterhaald
De originele Mario Power Tennis verscheen in 2004 op de GameCube. Dit spel was een echte topper en zag er voor die tijd uit als een goede game. Helaas heeft Nintendo niets aan de graphics gedaan en de game ziet er dan ook, voor deze tijd, spuuglelijk uit. Nintendo had toch de tijd kunnen nemen om naast de besturing, dat overigens het enige nieuwe in deze port is, ook de graphics wat op te poetsen?

Verschillende modi
Op de Wii staat het spelen met meerdere mensen in de meeste games centraal. Ook in New Play Control! Mario Power Tennis zit een multiplayer modus. Zo kun je met maximaal vier personen tennissen. De kracht van Wii Sports was natuurlijk dat iedereen het direct kon spelen, zelfs opa’s en oma’s vonden het helemaal het einde. Dit is in deze game echter niet zo want de game is gewoon niet leuk als je iedere keer de bal de verkeerde kant op slaat. Als proefpersoon heb ik maar mijn moeder gebruikt, welke ook een fanatieke Wii Sporter is, maar al na een paar minuten ging de controller weer richting mij. Een avondje samen tennissen kun je dus wel vergeten.

Op het gebied van singleplayer is er zat te doen. Zo heb je verschillende uitdagingen die je kan doen (verf dit plaatje in door de bal op de juiste plaats tegen de muur aan te slaan) en kan je deelnemen aan een toernooi. De uitdagingen zijn allemaal niet leuk om te doen want de bal een lob geven is bijna ongemogelijk en de toernooien zijn redelijk te doen als je zin hebt om af en toe een potje overnieuw te spelen.

Is er dan nog iets positiefs?
Valt er nog wel iets positiefs te zeggen? Ja, het geluid in de game is nog net zo goed als in het origineel. Vrolijke melodietjes en leuke geluidjes maken het spel erg leuk om naar te luisteren. Alle karaktertjes hebben hun eigen geluidjes en deze klinken allemaal erg grappig. De overbekende, vrolijke, Mario melodietjes klinken goed verzorgd en zijn vijf jaar na dato nog steeds plezant om naar te luisteren.

Conclusie
Vrolijke melodietjes is helaas niet alles! De game zelf is ontiegelijk slecht. De besturing rammelt aan alle kanten en het pick-up and play gehalte is ontzettend laag. Mario, zijn makkers en de omgevingen zien er uitnodigend uit maar schijn bedriegt. Doe het je vrienden, familie, kennissen of buren niet aan en laat deze game alsjeblieft links liggen. Wil je dan toch zo nodig met Mario tennissen, koop dan het origineel met een paar GameCube controllers. Daar had je de besturing nog wel in eigen hand.